รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 777

เปปเปอร์ยกยิ้ม “ผมมีเงิน แค่นี้ไม่สิ้นเปลืองสำหรับผม!”

มายมิ้นท์กลอกตามองบน

เอ่อ บทสทนาวนมาที่เขารวยอีกแล้ว

ถ้าไม่รู้ว่าเขามีความคิดนี้ เธอคงสงสัยว่าเขากำลังอวดรวยกับเธอหรือเปล่า!

มายมิ้นท์ส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจ “โอเคๆ รู้แล้วว่ารวย รีบไปประชุมเถอะ ผู้ช่วยเหมันตร์ไปแล้ว”

เปปเปอร์ตอบรับ “ก็ได้ งั้นผมไปละนะ คุณอยู่ที่นี่ ถ้าไม่อยากนอน ไปเดินเล่นแต่ละแผนกก็ได้ หรือไม่ก็ให้เลขาเข้ามาคุยเป็นเพื่อนคุณ อีกทั้งของกินพวกนี้ ถ้าไม่พอ บอกเลขาเตรียมให้ได้”

ฟังชายหนุ่มพูดกำชับปาวๆ มายมิ้นท์กุมหัว “ฉันรู้แล้ว ฉันไม่ปล่อยปละละเลยตัวเองหรอก ฉันเพิ่งพูดไปเมื่อกี้ ไม่ต้องเตรียมให้ฉันทุกอย่างแบบนี้ นายลืมเร็วขนาดนั้นเลย อีกทั้งยังจู้จี้ขนาดนี้ ถ้าฉันไม่แน่ใจว่านายคือเปปเปอร์ ฉันนึกว่านายโดนผีเข้าไปแล้ว เมื่อก่อนไม่เห็นนายช่างพูดขนาดนี้เลย”

เปปเปอร์เม้มปากมองเธอ “ผมไม่วางใจคุณไง”

“ฉันมีอะไรให้ต้องไม่วางใจ ไม่ใช่เด็กสักหน่อย พอเถอะ รีบไปเร็ว” มายมิ้นท์ผละออกจากอ้อมกอดเขาอย่างตลก จากนั้นหมุนตัวเขา แล้วดันหลังเขา ออกไปนอกประตูห้องทำงาน

เปปเปอร์ก็เดินไปข้างหน้าตามเธอ ไม่งั้นเธอจะดันคนตัวโตอย่างเขาได้อย่างไร

หนีไม่พ้นที่ว่าคนหนึ่งกำลังโวยวาย ส่วนอีกคนหนึ่งกำลังโอ๋

ดันเปปเปอร์มาข้างนอกประตู มายมิ้นท์เอาผ้าเช็ดหน้า ออกมาจากกระเป๋าเสื้อเขา

ตอนแรกเปปเปอร์ยังงงว่าเธอทำอะไร จากนั้น เปปเปอร์เห็นมายมิ้นท์ ยกผ้าเช็ดหน้าขึ้นสะบัด “ไปเถอะ รีบไปประชุม อย่าให้พวกเขารอนาน ฉันจะอยู่ในห้องทำงาน รอนายกลับมา”

บอกแล้วว่าวันนี้จะมาทำงานเป็นเพื่อนเขา เธอไม่กลับอยู่แล้ว

เปปเปอร์เห็นเธอสะบัดผ้าเช็ดหน้า จึงรู้ว่าเธอกำลังส่งเขา อดหัวเราะเบาๆ ไม่ได้

การส่งแบบนี้ เขาเพิ่งเคยเห็นครั้งแรก แต่เขาชอบมาก

ขอแค่เธอเป็นคนมาส่ง เขาชอบทั้งนั้น ไม่ว่าจะรูปแบบไหน

“ผมจะรีบกลับมา” เปปเปอร์พยักหน้า จากนั้นเดินไปด้านหน้า

หลังเดินไปไม่กี่ก้าว จู่ๆ เขาชะงักฝีเท้า

มายมิ้นท์เห็นเขาหยุดเดิน จึงวางมือที่สะบัดผ้าเช็ดหน้าลง เอียงคออย่างสงสัย “มีอะไร ลืมอะไรหรือเปล่า”

“ใช่ ลืม” เปปเปอร์พยักหน้าตอบ แล้วหันกลับมา ก้าวมาหาเธอ เพียงสองก้าวก็มาถึงตรงหน้าเธอ

จากนั้น ขณะที่มายมิ้นท์กำลังมีแววตาสับสน เขารวบเอวเธอ ส่วนอีกมือเชยคางเธอขึ้น ก้มลงประทับจูบลงบนปากแดงของเธอ

มายมิ้นท์เบิกตาโต ชะงักไปทั้งตัว

แต่เมื่อเธอตั้งสติได้ เปปเปอร์ก็ผละออกแล้ว แต่ยังไม่ปล่อยมือที่วางอยู่บนเอวกับคาง

มายมิ้นท์กะพริบตา จากนั้นหน้าแดงไม่สบอารมณ์ ช้อนตาขึ้นจ้องเขา “นายบอกว่าลืม ลืมสิ่งนี้เหรอ”

เปปเปอร์ก้มหน้า ใช้นิ้วโป้งลูบริมฝีปากเธอ เสียงแหบพร่าสุดเซ็กซี่พูดออกมาว่า “อืม”

ได้รับคำตอบยืนยัน มายมิ้นท์หน้าร้อนผ่าว

จู่ๆ เขาก็หยุดเดิน มองด้านหลังดูจริงจังมาก ขนาดน้ำเสียงที่ตอบ ยังจริงจังมาก

เมื่อกี้เธอเข้าใจว่าเขาลืมเรื่องสำคัญ ทำให้เธอเครียดไปด้วย แล้วผลเป็นไงล่ะ

คิดไม่ถึงว่าเขาจะจูบเธอ!

มายมิ้นท์ทั้งอารมณ์ดีและตลก “ในเมื่อทำเรื่องที่ลืมแล้ว ยังไม่รีบไปอีกเหรอ”

ให้ตายเถอะ เธอเร่งเขาหลายรอบแล้ว จนถึงตอนนี้ ก็ยังไม่ไป

เธอกลัวว่าถ้าพวกผู้ถือหุ้นในบริษัทรู้ว่า เหตุที่เขาอืดอาด ยังไม่ไป เพราะสวีทหวานกับเธอ ต้องว่าเธอเป็นนังจิ้งจอกแน่ๆ เลย

“ไปละ” ลูกกระเดือกเปปเปอร์ขยับขึ้นลง และปล่อยเอวเธอ

แต่ยังไม่ปล่อยมือที่เชยคางเธอไว้ สายตาที่จ้องเธอ ก็ยังไม่ละออกไป สายตายิ่งดำขลับขึ้นเรื่อยๆ

เมื่อจัดผมจนกลับมาสลวยอีกครั้ง จึงหันหลังเดินเข้าไปในห้องทำงานเปปเปอร์

ห้องทำงานเปปเปอร์ใหญ่มาก ใหญ่กว่าห้องทำงานเธอ เกินกว่าสองเท่า ถ้าให้เรียกห้องทำงาน เรียกว่าที่พักสุดหรูยังดีกว่า

ที่นี่ไม่เพียงแต่จะมีห้องพักผ่อน ยังมีฟิตเนส ที่เวอร์กว่านั้น ยังมีห้องดูหนังกับสระน้ำ

ก่อนหน้านี้ 6 ปี มายมิ้นท์ไม่เคยมานวบดินทร์กรุ๊ป และไม่เคยมาห้องทำงานเปปเปอร์ จึงไม่รู้เลยว่าห้องทำงานเขา หน้าตาเป็นยังไง

แม้หลังหย่ากัน เธอใช้ฐานะประธานเทนเดอร์กรุ๊ป มาที่นี่สองครั้ง แต่อยู่แค่ที่ล็อบบี้สำนักงานเท่านั้น ส่วนอื่น เธอไม่เคยเห็น

ครั้งนี้จะดูให้เต็มที่เลย

เมื่อมายมิ้นท์ดูเสร็จเรียบร้อย ในใจมีเพียงไม่กี่คำ เพลิดเพลินจริงๆ!

ห้องทำงานเธอหรูมากเหมือนกัน แต่เทียบกับเปปเปอร์ เหมือนกระท่อมปะทะกับคฤหาสน์ ไม่สามารถเทียบได้เลย

มายมิ้นท์ชมห้องทำงานเปปเปอร์เสร็จ จึงกลับมานั่งบนโซฟาก่อนหน้านี้ ยกชาแดงขึ้นจิบ จากนั้นหยิบมือถือขึ้นมา โทรหาเลขาซินดี้

เลขาซินดี้รับสายอย่างรวดเร็ว “ประธาน ประธานเปปเปอร์ไม่เป็นไรแล้วใช่ไหมคะ”

เธอรีบถามถึงอาการของเปปเปอร์ทันที

เพราะเมื่อเช้า ประธานโทรบอกเธอว่า วันนี้จะไม่ไปทำงานอีกวัน เพราะประธานเปปเปอร์เกิดอุบัติเหตุ จะอยู่เป็นเพื่อนประธานเปปเปอร์

แน่นอนว่าเมื่อประธานโทรมา เธอต้องถามไถ่ถึงประธานเปปเปอร์สักหน่อย

เพราะเป็นเพื่อนกับประธาน แฟนประธานเกิดอุบัติเหตุ เธอไม่ถามไถ่ ดูผิดมนุษย์มนาเกินไปหน่อย

มายมิ้นท์ส่ายหน้า อมยิ้มแล้วตอบว่า “เขาไม่เป็นไรแล้ว ออกจากโรงพยาบาลแล้ว ตอนนี้ฉันอยู่ห้องทำงานเขา”

“งั้นก็ดีค่ะ” เลขาซินดี้โล่งใจ “ยินดีกับประธานด้วย ที่ประธานเปปเปอร์ปลอดภัย”

“ขอบใจ” มายมิ้นท์รับคำอวยพรของเธออย่างสุขใจ จากนั้นจึงถามเรื่องสำคัญ “ใช่สิ วันนี้ฉันให้เธอไปตรวจสอบผลการตกแต่งโรงงาน ตรวจดูแล้วเป็นไงบ้าง”