รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 848

“ได้ค่ะคุณมายมิ้นท์”ผู้จัดการพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม

มายมิ้นท์เดินไปทางเสื้อโค้ตของตัวเอง

มาถึงตรงหน้าเสื้อโค้ต เธอเปิดกระเป๋าของเสื้อโค้ต เอาโทรศัพท์ของตัวเองออกมาจากเสื้อโค้ต เปิดหน้าจอ และในดวงตาประกายสะท้อนด้วยความแปลกใจ

ที่แท้ ไม่นึกเลยว่าเปปเปอร์จะโทรหาเธอ เมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้นี่เอง

แต่ว่าเธออยู่ในห้องลองชุด ดังนั้นไม่ได้รับสาย

มายมิ้นท์เอาชุดวางไว้บนเสื้อโค้ต ต่อจากนั้นปลดล็อก โทรศัพท์หาเปปเปอร์

ทันทีที่รับสายโทรศัพท์ เธอยังไม่ทันได้เอ่ยปากพูด น้ำเสียงแหบแห้งของเปปเปอร์ ซึ่งดูเหมือนจะอดกลั้นอะไรบางอย่างก็ดังขึ้นมา“สะระแหน่”

เขาเรียกชื่อของเธอ

ทั้งที่เพียงแค่สามคำธรรมดาๆ แต่เมื่อมายมิ้นท์ได้ยิน ทำไมรู้สึกไม่ค่อยชอบมาพากล?

เสียงแหบแห้งของเขาดูเซ็กซี่และร้อนแรงมาก ประกอบกับตอนที่เขาเรียกชื่อของเธอ น้ำเสียงกระเส่าเย้ายวนของคน เธอมักจะรู้สึกว่า เขาเหมือนกับกำลังยั่วยวนเธอ

ใบหน้าของมายมิ้นท์ร้อนผ่าวเล็กน้อย ปลายหูก็แดงเล็กน้อย และกระแอมเบาๆ: “ทำไมเหรอ?”

“รูปภาพเมื่อกี้นี้ของเธอ สวยมาก”หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ถึงได้มีเสียงของเปปเปอร์ดังมา“คืนนี้ ใส่ให้ฉันดูหน่อยได้มั้ย?”

เขาถาม น้ำเสียงก็ยิ่งแหบแห้ง

มายมิ้นท์เข้าใจสักทีว่าทำไมจู่ๆน้ำเสียงของเขากลายเป็นแบบนี้ ก็ยิ่งเข้าใจเธอฟังเสียงของเขา ทำไมมีความรู้สึกเหมือนกับว่า เขากำลังยั่วเธอ

นั่นเป็นเพราะว่า เธอยั่วเขาได้ก่อนแล้ว

รูปภาพเมื่อกี้นี้สวยมากแค่ไหน ในใจของเธอก็รู้ดีมาก ตัวเองที่ใส่ชุดนั้น ตัวเองก็ดูจนนิ่งอึ้งไป

นับประสาอะไรกับเปปเปอร์

ดังนั้นเปปเปอร์ก็อารมณ์ตื่นเต้น ก็นับได้ว่าหาสาเหตุเจอแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้นคำว่าคืนนี้ของเขา หมายความถึงบางอย่างอย่างชัดเจน

คืนนี้แต่งตัวแบบนั้นให้เขาดู เขาไม่กระโจนเข้ามาในทันที และฉีกชุดราตรีของเธอขาดก็แปลก

ด้วยความเข้าใจที่เธอมีต่อเขา เรื่องราวแบบนี้ เขาทำออกมาได้อย่างแน่นอน

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ มายมิ้นท์กลอกตาขาวอย่างไม่สบอารมณ์ ต่อจากนั้นปฏิเสธในทันที“ไม่ได้!”

เปปเปอร์ขมวดคิ้ว“ทำไม?”

“นายยังจะถามทำไมอีก?”มายมิ้นท์มองไปทางผู้จัดการ ต่อจากนั้นเอามือปิดโทรศัพท์ไว้เล็กน้อย แล้วพูดด้วยเสียงเบาๆ: “ฉันใส่ให้นายดู จะรักษาชุดราตรีของฉันไว้ได้เหรอ?”

คำพูดนี้ทำให้เปปเปอร์นิ่ง พูดอะไรไม่ออกในทันที คำตอบก็ปรากฏขึ้นในหัวทันที

คำตอบคือ รักษาไว้ไม่ได้

ตอนที่ได้รับรูปภาพ เขากำลังเคลียร์เอกสารอยู่

ได้ยินเสียงโทรศัพท์สั่น ตอนแรกเขาตั้งใจไม่สนใจ แต่สายตา ยังเหลือบมองไปทางโทรศัพท์

เมื่อเหลือบไปมอง ก็เห็นว่าเธอส่งข้อความมา

ตอนที่เห็นข้อความที่เธอส่งมา ปฏิกิริยาแรกของเขาไม่ใช่ดีใจ แต่เป็นห่วง

ยังไงซะพวกเขาเพิ่งจะสิ้นสุดการติดต่อได้ไม่นานเท่าไหร่ จู่ๆเธอก็ส่งข้อความมาอีก เขายากมากที่จะไม่คิดว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอหรือเปล่า

ต่อจากนั้น เขาก็ไม่สนใจที่จะเคลียร์เอกสารเร่งด่วนที่อยู่ในมือ และหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเช็กข้อความของเธอ

คาดไม่ถึงว่าทันทีที่ดู ก็ละสายตาไม่ได้อีก

เธอส่งให้เขา ไม่อะไรอย่างอื่น แต่เป็นรูปภาพใบหนึ่ง รูปภาพที่เธอใส่ชุดราตรี สวยสง่างดงามเป็นอย่างมาก

ที่ผ่านมาไม่ใช่ว่าเธอไม่เคยใส่ชุดราตรีที่สวยมาก แต่นี่เป็นครั้งแรก ที่เขาเห็นเธอสวยขนาดนี้

ยิ่งไปกว่านั้นชุดราตรีหางปลาก็รัดรูป เธอสวมใส่แล้ว โชว์ให้เห็นทรวดทรงองค์เอวของรูปร่างที่สมบูรณ์แบบของเธอออกมาทั้งหมด ราวกับว่า เธอก็นางเงือกแสนสวย

ในขณะนั้น เขาแทบอยากจะพุ่งไปตรงหน้าของเธอในทันที และกลืนกินเธอทั้งเนื้อทั้งตัว แบบนี้ เขาถึงรับประกันได้ว่า เธอที่แสนสวยแบบนี้ ไม่มีทางถูกคนอื่นค้นพบ

“ทำแล้ว แต่ฉันไม่ชอบ”เปปเปอร์ขมวดคิ้วตอบ

มายมิ้นท์กระตุกมุมปาก“ไม่ชอบเหรอ? คนอื่นเขาทำให้นายเพียงคนเดียว คงจะหลังจากที่นายชอบ ทำให้นายพึงพอใจ ถึงจะตัดเสื้อให้เสร็จสมบูรณ์ ตอนนี้ไม่นึกเลยว่านายบอกว่าไม่ชอบ?”

“ไม่ชอบจริงๆ”เปปเปอร์พยักหน้า และพูดอย่างเย่อหยิ่ง: “ชุดทักซิโด้นั้นไม่เข้ากับชุดราตรีของเธอ”

ทันทีที่คำเหล่านี้ออกมา มายมิ้นท์ก็เข้าใจความหมายของเขาในทันที

เขาบอกว่า ชุดทักซิโด้ที่เขาให้ดีไซเนอร์ออกแบบ อยู่กับชุดราตรีของเธอ ไม่มีตรงไหนที่เข้ากันเลย

ยังไงซะพวกเขาสองคนถึงเวลาก็จะออกงานพร้อมกัน แต่เขาอยากจะใส่ชุดคู่รักกับเธอ ดังนั้นก็ไม่สามารถใส่ชุดที่ตัวเองเตรียมไว้ในตอนแรกได้เป็นธรรมดา ก็ทำได้เพียงซื้อชุดที่ค่อนข้างเข้ากับชุดของเธอ

นี่ก็ให้ผู้จัดการเลือกชุดที่มีเนกไทสีน้ำเงินแบบนั้น

จริงๆเลย อยากใส่ชุดคู่รักกับเธอ คาดไม่ถึงว่าเขาจะมีความคิดเล่ห์นี้ด้วย

มายมิ้นท์กลืนไม่เข้าคายไม่ออก“แค่ชุดเท่านั้น นายต้องทำแบบนี้ด้วยเหรอ?”

“แน่นอน”เปปเปอร์พยักหน้าอย่างจริงจัง“นี่จะทำให้ทุกคนรู้ว่า พวกเราเป็นคู่รักกัน”

“เด็กน้อย”มายมิ้นท์รู้สึกขบขันมาก

เปปเปอร์ไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้ เด็กน้อยก็เด็กน้อยสิ

ถึงยังไงใส่ชุดคู่รักกับเธอ เขาก็มีความสุข

“เธอคิดว่าชุดทักซิโด้ที่ผู้จัดการเลือกให้ฉันเข้ากับชุดราตรีของเธอมั้ย? ถ้าหากไม่เข้ากัน เธอช่วยฉันเลือก”เปปเปอร์ส่งมอบหน้าที่นี้ให้กับเธอ

มายมิ้นท์มองไปทางผู้จัดการ“ดีมากนะ ผู้จัดการตามีแวว แม้ว่าเนกไทจะไม่ใช่ผ้าแบบเดียวกัน แต่ใกล้เคียงมาก ดูไปแล้วแทบจะแยกไม่ออก”

“งั้นก็ดี”เปปเปอร์พยักหน้า“งั้นก็เอาตามนี้แหละ เธอช่วยเอากลับมาให้ฉันด้วย”

“ได้”มายมิ้นท์พยักหน้า

หลังจากนั้น ทั้งสองก็คุยกันอยู่พักหนึ่ง มายมิ้นท์ได้ยินทางผู้ช่วยของเขากำลังถามเกี่ยวกับเอกสาร ถึงได้เป็นคนวางสายเขาก่อน ไม่รบกวนการทำงานของเขา