รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 915

ตอนนี้ เขาอยากฉวยโอกาสนี้ เข้าใจให้มากขึ้นเกี่ยวกับพ่อแม่ที่เขาไม่รู้จัก นายหญิงก้มศีรษะลง ดื่มชาอย่างใจเย็น

ป้าแดงยืนด้านหลังนายหญิง เล่าทุกอย่างในอดีตกับเปปเปอร์ต่อ

“คุณชายอายุสิบเอ็ดขวบหลบเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทุกคนในตระกูลนวบดินทร์ สะบัดบอดี้การ์ดตัวเองทิ้ง แอบไปที่เมืองปักษาคนเดียว การจากไปของคุณชาย เป็นข่าวร้ายสำหรับตระกูลนวบดินทร์มาก นึกว่าถูกใครลักพาตัวไป ทำให้นายหญิงและคุณท่านตกใจแทบเป็นลม แม้แต่คนรับใช้อย่างพวกเรา ก็ร้อนใจกระวนกระวายมาก ตามหาเขาแบบปูพรม เราหามาสามวันก็หาคุณชายไม่เจอ ไม่รู้ว่าคุณชายไปไหน? ตอนนั้นเทคโนโลยีก็ยังไม่พัฒนาด้วย ถึงแม้ตระกูลนวบดินทร์จะไม่ธรรมดา ต้องการตามหาเขาก็ไม่ใช่เรื่องง่าย ขณะที่เรานึกว่าคุณชายถูกลักพาตัวไปจริงๆ จนเกิดความสิ้นหวัง จู่ๆ คุณชายก็กลับมา ตอนกลับมานั้น……”

“ยังไงครับ?” เปปเปอร์หรี่ตา

ป้าแดงถอนหายใจ “คุณชายกลับมาอย่างหมดอาลัยตายอยาก ตอนกลับมาเห็นพวกเราก็ร้องไห้ทันที บอกว่าน้องนงค์จำเขาไม่ได้แล้ว ข้างกายมีเพื่อนคนอื่นแล้ว ซึ่งเพื่อนคนนั้นก็คือเกรียงไกร”

พูดมาถึงจุดนี้ สิ่งที่เกิดขึ้นในภายหลัง เปปเปอร์ก็พอจะเดาได้แล้ว เม้มริมฝีปากบางพูดขึ้นเสียงเข้ม “ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา คุณพ่อก็ไม่ไปตามหาคุณแม่อีกเลยใช่ไหมครับ?”

“ใช่ค่ะ” ป้าแดงพยักหน้า “จนกระทั่งคุณนายน้อยอายุสิบสองขวบ จู่ๆ ตระกูลมหาณธรก็มาหาถึงที่ อยากเกี่ยวดองสมรสกับตระกูลนวบดินทร์ บอกว่าเป็นการเกี่ยวดองสมรสกัน สู้บอกว่าต้องการให้ตระกูลนวบดินทร์ช่วยเหลือตระกูลมหาณธรมากกว่า ตระกูลมหาณธรในตอนนั้น เริ่มเดินลงเนินเขาแล้ว ตอนแรกนายหญิงกับคุณท่านไม่เห็นด้วยกับการแต่งงาน แต่คุณชายได้ยินพอดี ก็เอ่ยตกลงทันที เพราะงั้นการหมั้นหมายของคุณชายกับคุณนายน้อยก็ตกลงกันตามนี้”

“งั้นในตอนนั้น พวกคุณก็รู้ความสัมพันธ์ของคุณแม่กับเกรียงไกรแล้ว?” เปปเปอร์ขมวดคิ้ว

นายหญิงตอบอย่างขุ่นเคืองใจ “จะรู้ได้ยังไง ตอนนั้นตระกูลมหาณธรก็ไม่รู้ นับประสาอะไรกับตระกูลนวบดินทร์อย่างเรา แม่เธอแอบคบกับเกรียงไกร ไม่บอกใครเลย ถ้าเรารู้ ยังไงเราก็ไม่เห็นด้วยกับการแต่งงานพ่อเธอกับแม่เธอ ถึงพ่อเธอยินยอม เราก็ไม่ยินยอมหรอก”

คู่รักหนุ่มสาวคบกันแล้ว ลูกชายเธอแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้น แล้วจะกลายเป็นอะไร?

มือที่สามมาแทรกความรัก?

ผู้หญิงที่เย่อหยิ่งแบบเธอ จะยอมให้ลูกชายตัวเองไปเป็นมือที่สามได้ยังไง

แต่พระเจ้าก็เล่นตลกกับมนุษย์โลกแบบนี้

ลูกชายเธอคิดว่าในที่สุดตัวเองก็ได้คบกับผู้หญิงที่ชอบมาตั้งแต่เด็ก คิดไม่ถึงเลยว่าผู้หญิงคนนั้นคบกับคนอื่นตั้งนานแล้ว

ลูกชายเธอ จับพลัดจับผลู กลายเป็นมือที่สามแทรกความรักคนอื่น

เธอสงสารอ่า!

“แล้วรู้เมื่อไรครับ?” คิ้วเปปเปอร์ขมวดแน่นจนแทบจะหนีบยุงตาย

“คุณพูดอะไรกับคุณแม่?” เปปเปอร์มองเธอ

นายหญิงโบกมือ “จะพูดอะไรล่ะ นอกจากช่างมันเถอะ ฉันรู้ในใจแม่เธอมีเกรียงไกร ฉันบอกหล่อนไปว่า ในเมื่อยอมแต่งงานกับลูกชายฉัน หล่อนก็ต้องลืมเกรียงไกรให้เร็วที่สุด ตั้งใจเป็นลูกสะใภ้ตระกูลนวบดินทร์ เป็นภรรยาลูกชายฉัน ตระกูลนวบดินทร์ของเราจะไม่ปฏิบัติแย่ๆ กับหล่อน ยังไงนี่ก็เป็นการตัดสินใจของหล่อนเองไม่ใช่หรือไง? ตระกูลนวบดินทร์ไม่ใช่ไม่เคยให้โอกาสหล่อน แต่สุดท้ายหล่อนก็เลือกพ่อเธอ ในเมื่อเลือกไปแล้ว ก็อย่าเสียใจในภายหลัง นึกถึงหน้าที่ตัวเองด้วย”

“แต่แม่ผมก็ไม่ทำตาม” มุมปากเปปเปอร์วาดโค้งเยาะเย้ย “เธอไม่เคยลืมเกรียงไกรเลย”

“ใช่ ทั้งๆ ที่หล่อนตกลงกับฉันแล้วว่าจะลืมเกรียงไกร จะตั้งใจเป็นภรรยาคุณพ่อเธอ แต่หล่อนผิดคำพูด ไม่เพียงแต่ไม่ลืมผู้ชายคนนั้น ยังเว้นระยะห่างกับคุณพ่อเธออีก ทั้งๆ ที่ในใจคุณพ่อเธอรู้สึกแย่มาก แต่ก็ยอมทำให้หล่อนสมหวัง”

นายหญิงใช้ไม้เท้ากระแทกพื้นอีกสองทีด้วยความโกรธ

กระแทกจนพื้นเกิดเสียงปึกๆ

“ฉันโกรธมากนะ โกรธที่ทำไมแม่เธอต้องทำกับลูกชายฉันแบบนี้ ในเมื่อแม่เธอแต่งเข้ามาแล้ว ก็เป็นลูกสะใภ้ตระกูลนวบดินทร์แล้ว แต่ในใจกลับคิดถึงผู้ชายคนอื่น เอาพ่อเธอไปไว้ไหน? หล่อนดูถูกพ่อเธอขนาดนี้เชียวเหรอ?” นายหญิงทุบหน้าอกตัวเองอย่างอึดอัดใจ

“ท่าทีแม่เธอที่มีต่อพ่อเธอฉันเห็นมาตลอด แต่คิดว่ามันคือเรื่องระหว่างสามีภรรยา ฉันในฐานะแม่ยายก็เข้าไปยุ่งไม่ได้ ก็เลยไม่เคยถาม เห็นก็ทำเป็นไม่เห็น แต่พอเห็นเยอะๆ เข้า ก็เลี่ยงไม่ได้ที่จะไม่พอใจ”