รักหวานไม่เติมน้ำตาล นิยาย บท 106

ตอนที่ซูการ์ลงจากรถก็รับสายของคณิต

“ซูฉันมีธุระนิดหน่อยปลีกตัวไปไม่ได้เลย เธอว่างไหม？ถ้าว่างก็ไปรับเอรินหน่อยนะ”

มีความประหลาดใจแวบผ่านดวงตาซูการ์“โอเค ฉันจะไปรับเอริน ณิต เธอเป็นอะไรไหม？”

วันนี้ฉากของจุ๋มจิ๋มมีไม่เยอะ เธอเลิกงานก่อนเวลาได้พอดี

แต่ที่ทำให้เธอประหลาดใจคือคณิต

ถ้าไม่มีเรื่องสำคัญมาก เธอไม่มีทางไม่ไปรับเอริน

“ฉันไม่ได้เป็นอะไร แต่เทสตี้ เบเกอรี่เกิดเรื่องน่ะ ฉันกำลังรีบไปที่โรงพยาบาลกับกีวี”

อะไรนะ！

ซูการ์ตกใจ“เกิดอะไรขึ้นกันแน่？”

“คือแบบนี้ ลูกค้าคนหนึ่งของโรงแรมพาเลซกินขนมของพวกเราไปจนหอบกำเริบ ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาล ฉันกับกีวีและก็คนรับผิดชอบของพาเลซเลยมาเจรจาน่ะ”

ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง

ซูการ์ตกใจมาก หลังจากพูดอีกไม่กี่คำกับคณิตก็วางสายไป

ตั้งแต่เทสตี้ เบเกอรี่เปิดกิจการมาจนวันนี้ ไม่เคยเจอปัญหาแบบนี้เลย

เกิดอะไรขึ้นกันแน่？

ซูการ์ดูเวลา แล้วตัดสินใจไปรับเอรินก่อน จากนั้นค่อยติดต่อกับคณิต

เมื่อขับรถไปถึงประตูโรงเรียนอนุบาล ข้างถนนก็เต็มไปด้วยรถหมดแล้ว

ซูการ์จอดรถเสร็จ ก็ถึงเวลาที่โรงเรียนอนุบาลเลิกเรียน

ประตูโรงเรียนเปิดออก ร่างเล็กๆ ที่ร่าเริงของพวกเด็กๆ ต่างวิ่งออกมา

ซูการ์เขย่งเท้า มองเห็นลูกสาวตัวเองจูงมือของทาคุมิอยู่ไกลๆ เดินออกมาจากประตูโรงเรียนด้วยรอยยิ้ม

“เอริน คุมิ”

ซูการ์เรียก จากนั้นก็เข้าไป

“หม่ามี๊”

เอรินหัวเราะร่า แล้ววิ่งเข้ามาอย่างมีความสุข

ซูการ์รับเธอไว้ แล้วจุ๊บลงที่หน้าเธอ

เอรินจุ๊บไป กอดคอของเธอไว้แล้วจูบกลับไป

“สวัสดีครับคุณน้า”

ใบหน้าของทาคุมิมีความผิดหวังเช่นกัน

เขาอยากกินอร่อยที่คุณน้าซูการ์ทำ

อยากอยู่กับเธอและเอริน

“คุมิ พวกเราไปก่อนนะ”

ซูการ์ยิ้ม มองไปที่เกรซซี่อีกครั้ง พยักหน้าเล็กน้อยให้เธออย่างมีมารยาท จูงเอรินจะออกไป

ด้านหลังมีเสียงของเกรซซี่เข้ามา

“คุณซูการ์ ในเมื่อคุณหย่ากับพี่เมตแล้ว หาข้ออ้างไปตระกูลจอห์นสันอีก ไม่ดีมั้งคะ”

ฝีเท้าซูการ์ชะงักลง หันหน้ามองไปที่เธอ

เกรซซี่จูงมือของทาคุมิ“คุณซูการ์ ฉันซาบซึ้งมากที่คุณถอนตัว ในเมื่อคุณถอนตัวแล้ว งั้นฉันขอร้องให้คุณถอนตัวด้วยจิตใจที่สะอาดได้ไหมคะ？อย่าเอาเด็กมาเป็นเกราะกำบัง เข้าใกล้พี่เมตอีก”

ใบหน้าหญิงสาวมาพร้อมรอยยิ้ม แต่รอยยิ้มไม่ได้ออกมาจากใจ

ภายนอกดูอ่อนโยน แต่พูดจาเราะราย

ไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดา

สีหน้าของซูการ์หม่นลงไป