รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 175

ทั้งคู่ “ต่างแข่งหึงหวงกัน” เทวิกาไม่อยากพูดแทรก

คนหนึ่งเป็นพี่ชาย อีกคนหนึ่งเป็นสามี เธอไม่สามารถเข้าข้างฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งได้ ไม่พูดแทรกเป็นดีที่สุด

“ไกลขนาดนี้เหรอ”

“ไม่ไกล ผมสามีคุณมีรถ ตอนบ่ายค่อยส่งคุณกลับมา”

ยศพัฒน์พลางพาภรรยาสุดที่รักจากไป พลางกล่าวอย่างใส่ใจ

ชเนนทร์：“……”

สองสามีภรรยามองข้ามเขาไปเลย

“พี่”

เทวิกาหันหลังมาเรียกเขา

ชเนนทร์สาวเท้าก้าวยาววิ่งตามไป เพื่อนของเขาเหลือบมองเขาแวบหนึ่ง

เขาเชิดคางขึ้น

ฮึ่ม น้องสาวเป็นคนเรียกเขาเองนะ!

เดิมที เขาอยากจะพาน้องสาวไปทานข้าว แต่เป็นเพราะเขาที่จู่ ๆ ก็มาแย่งความคิดของเขาไป

หลังจากทานอาหารเสร็จ ชเนนทร์ก็รู้สึกเสียใจอย่างมาก

เสียใจที่ไม่ควรมากับสองสามีภรรยาคู่นี้

ช่างบาดตาบาดใจคนโสดเหลือเกิน

ถึงแม้ว่าเขาจะมีผู้หญิงที่ชอบอยู่แล้ว แต่ก็ยังจีบไม่ติด เห็นสองสามีภรรยารักใคร่ออเซาะ ช่างบาดตาจริง ๆ

หลังอาหาร ชเนนทร์จึงรีบชิ่ง ก่อนไปไม่ลืมที่จะเตือนน้องสาว ว่าให้บอกเรื่องนี้กับคุณพ่อคุณแม่

ยศพัฒน์ไม่ได้ส่งเทวิกากลับไปที่โรงพยาบาลทันที แต่กลับพาเธอไปที่บริษัท

ห้องทำงานของเขามีห้องรับรอง ทันทีที่เข้าห้องทำงาน เขาก็โอบเอวของเทวิกาแล้วอุ้มขึ้นมา จากนั้นพาไปยังห้องรับรอง

“พัฒน์ ฉันเดินเองได้”

ปากนั้นพูดแบบนี้ แต่สองมือของเทวิกากลับยังคงกอดคอเขาไว้แน่น ดวงตาหยาดเยิ้ม ลมหายใจหอมหวน

ท่าทางฉอเลาะเช่นนี้ทำให้หัวใจของยศพัฒน์จั๊กจี้เหลือทน ทันทีที่เข้าห้องรับรอง เขาก็ปล่อยเธอลงบนโซฟา แล้วก็ทับอยู่บนตัวของเธออย่างไม่เกรงใจ จับหน้าของเธอไว้ เชยริมฝีปากของเธอมา แล้วก็ขอสวัสดิการพิเศษจากเธอในฐานะที่เป็นสามีนิดหน่อย

เทวิกาตอบสนองเขาอย่างกระตือรือร้น

การตอบสนองของเธอ ทำให้การควบคุมตนเองของยศพัฒน์พังทลายลงสิ้นเชิง

หลังจากเมฆฝนผ่านไป ยศพัฒน์ก็อุ้มเธอเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ

สิบนาทีต่อมา

สองสามีภรรยาสวมชุดเรียบร้อยนอนอยู่บนเตียง หลังของยศพัฒน์พึงอยู่ที่หัวเตียง และเทวิกาหนุนอยู่ที่ตักของเขา

“นอนพักสักครู่เถอะ”

พัฒน์ก้มหน้าลงและขยับนิ้วมือไปมาบนหน้าของเธอเบา ๆ

“ใกล้ถึงเวลาเข้างานแล้ว”

“คุณไม่ต้องทำงานสักหน่อย นอนพักสักครู่เถอะ แล้วผมค่อยเรียกคุณตื่น จากนั้นส่งคุณไปที่โรงพยาบาล”

นึกถึงเรื่องของคุณหญิงธิษณาขึ้นมา เทวิกาก็ลุกขึ้นนั่ง พัฒน์จึงดึงเธอกลับมาที่อ้อมกอดอีกครั้ง ให้เธออยู่ในอ้อมกอดของตัวเอง เขาชอบความรู้สึกที่เธอซบอยู่ในอ้อมกอดของเขา

“พัฒน์ ฉันรู้สึกว่าตระกูลสาระทาลึกลับซับซ้อนมาก”

“ซับซ้อนจริง”

พัฒน์กอดเธอไว้แน่น “ไม่ต้องกลัวนะ มีผมอยู่ ฟ้าถล่มลงมา ผมก็จะช่วยคุณยันไว้”

เทวิกากล่าวอย่างซาบซึ้ง：“พัฒน์ ขอบคุณนะ”

“จะขอบคุณผมทำไมกัน เราเป็นสามีภรรยากันนะ สามีภรรยากันไม่ต้องเกรงใจกันหรอก เรียกผมที่รักสิ ผมชอบฟังคุณเรียกที่รัก น้ำเสียงต้องนุ่มนวลหน่อย อ่อนโยนหน่อย ละมุนหน่อย”

รวยแบบระเบิดระเบ้อ

จนแบบที่คนอื่นต้องการทำร้ายเธอถึงชีวิตเพราะทรัพย์สิน

และก็เป็นเพราะทันทีที่เธอเกิดมาก็สืบทอดทรัพย์สมบัติของคุณพ่อครึ่งหนึ่ง ประยสย์ไม่ได้บอกว่าครึ่งหนึ่งนั้นเท่าไร แต่สามารถทำให้คนคิดอยากเด็ดชีวิตของเธอ ไม่อยากให้เธอกลับมาอยู่ข้างกายพ่อแม่ผู้ให้กำเนิด ก็พอจะรู้ว่าทรัพย์สินครึ่งหนึ่งที่เธอสืบทอดนั้น มากมายจนน่าเหลือเชื่อเพียงใด

มีความเป็นไปได้ที่จะถึงหมื่นล้าน

ประยสย์：ทะลุหมื่นล้าน หมื่น ๆ ล้าน

เทวิกา：……ว้าว!

“ต่อไปคุณต้องดูแลทรัพย์สินของคุณ มีบริษัท มีหุ้น มีร้าน มีอสังหาริมทรัพย์ ฯลฯ วิกา ผมแนะนำคุณนะ คุณสามารถเปิดร้านกาแฟของคุณต่อไป หรือเขียนบทความพาร์ทไทม์ก็ได้ แต่ว่าคุณก็ต้องพยายามให้ตัวเองแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ ให้ตัวเองมีความสามารถดูแลทรัพย์สินของตัวเองได้”

เทวิกากล่าวด้วยความปวดหัว：“เช่นนั้นฉันไม่ต้องเรียนสิ่งต่าง ๆ มากมายเหรอ”

เธอนั่งตัวตรง แล้วจับคอเสื้อของยศพัฒน์ไว้ กล่าวอย่างเกรี้ยวกราดว่า：“ยศพัฒน์ คุณพูดกับฉันแล้วนะ ฟ้าถล่มคุณก็จะช่วยฉันยันไว้ ต่อไปถ้าฉันสืบทอดมรดกมากมายขนาดนั้นจริง คุณต้องช่วยฉันดูแลทรัพย์สินของฉันนะ”

“ฉันทำกาแฟ ทำขนมหวาน เขียนบทความเป็นอย่างเดียว คุณจะต้องช่วยฉันนะ!”

“หากว่าคุณไม่ช่วยฉันละก็”

เธอโน้มตัวไปด้านหน้าด้วยท่าทางดุร้าย จากนั้นกล่าวอย่างข่มขู่：“ต่อไปก็จะให้คุณนอนที่ห้องหนังสือ!”

คนบางคนที่ถูกข่มขู่มองภรรยาสุดที่รักด้วยรอยยิ้ม ท่าทางของเธอตอนนี้ทำให้เขารู้สึกว่าเธอน่ารักมาก

เทวิกา：……ลูกพี่จ๊ะ เธอยี่สิบปีแล้ว อย่าใช้คำว่าน่ารักกับเธอ เพื่อลดระดับอายุลงโดยไม่มีเหตุผล

ยกมือขึ้นกุมจับมือเธอเบา ๆ แล้วดึงลงมา

“ผมช่วยคุณอยู่แล้ว ไม่ใช่ดูแลธุรกิจของคุณนะ แต่จะสอนคุณทำธุรกิจ นั่นเป็นทรัพย์สินของคุณ แน่นอนว่าต้องให้คุณดูแลเอง ตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไป คุณก็เข้าไปทำงานที่บริษัทของผม เป็นผู้ช่วยของผม ผมจะสอนคุณเอง”

เทวิกายิ้มขึ้นฉับพลัน：“ที่รัก คุณอยากจะอยู่กับฉันทั้งวันทั้งคืนล่ะสิท่า”

แต่ว่าเขาพูดมีเหตุผล

เธอจะไม่รู้อะไรสักอย่างไม่ได้