รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 251

ไม่ทันที่ยศพัฒน์จะรู้สึกตัว เทวิกาก็ปล่อยมือจากเขาก่อน

หลังจากพูดกำชับกับพ่อสองสามคำเธอก็หันหลังเดินออกไปพูดกับกนกอรว่า ”กนกอร พวกเรากลับที่ร้านกันก่อนเถอะ”

“คุณลุง ขอตัวก่อนนะคะ”

กนกอรโบกมือให้ไซม่อน

ไซม่อนพยักหน้าให้เธอเล็กน้อย

หลังจากเซทท์ออกไปพร้อมกับเทวิกาและกนกอรแล้ว ยศพัฒน์ก็หันไปพูดกับพ่อตาและพี่ชายภรรยา “พ่อครับ พี่ครับ พวกเราขึ้นไปชั้นบนเถอะ ห้องส่วนตัวของผมมีห้องหนังสือเล็ก ๆอยู่”

ซึ่งเหมาะสำหรับพวกเขาที่จะพูดอะไรที่เป็นความลับ

แล้วทั้งสามคนพ่อตาลูกเขยก็กลับขึ้นไปที่ชั้นบน

ภายในห้องหนังสือมีฉนวนเก็บเสียงอย่างดี

“คุณพ่ออยากดื่มอะไรไหมครับ”

“ไม่ต้องหรอก”

ไซม่อนบอกปฏิเสธ เขาไม่ได้นั่งลงในทันทีแต่กลับมองไปรอบๆ ห้องหนังสือและเดินไปที่โต๊ะเห็นกรอบรูปขนาดใหญ่ตั้งอยู่ทางซ้ายมือของโต๊ะหนังสือ เขาโน้มตัวเข้าไปดูและเห็นว่าคนในรูปคือลูกสาวของเขาเอง

ดูเหมือนว่าจะยังเด็กอยู่เลยเพราะบนใบหน้าของเทวิกายังเต็มไปด้วยความไร้เดียงสา เดาว่าตอนที่เธอถ่ายรูปนี้คงจะอายุไม่เกินสิบหกสิบเจ็ดปีแน่นอน

ไซม่อนหยิบกรอบรูปขึ้นมาดูด้วยสายตาจดจ่อ

เขาพลาดช่วงการเติบโตของลูกสาว หน้าตาของลูกสาวในเมื่อก่อนเป็นสิ่งที่เขาอยากรู้มาก ๆ

เมื่อเทียบกับตอนอายุสิบหกสิบเจ็ด รูปร่างหน้าตาของเทวิกาก็ไม่ได้เปลี่ยนไปมากนัก เมื่อก่อนใบหน้าของเธอยังดูเด็กไร้เดียงสา อ่อนเยาว์ แต่ตอนนี้เธอดูมีเสน่ห์แบบผู้ใหญ่ และมีเสน่ห์ดึงดูดมากกว่าเมื่อก่อน

"พัฒน์"

ไซม่อนหันไปหาลูกเขยและพูดว่า “ยังมีรูปนี้อีกไหม เอาให้พ่อสักใบได้หรือเปล่า”

ยศพัฒน์กำลังชงชา ถึงแม้ว่าพ่อตาจะไม่อยากดื่ม แต่การต้อนรับแขกยังไงก็ต้องมีเอาไว้ก่อน

เมื่อได้ยินสิ่งที่พ่อตาพูดเขาก็หันไปมองและพูดว่า ”มีครับ รูปของวิกาพูดมักจะล้างออกมาสองสามใบอยู่แล้ว ถ้าคุณพ่ออยากดู เดี๋ยวผมจะโทรเรียกให้คนเอาอัลบั้มรูปมาให้ อัลบั้มพวกนั้นเป็นรูปของวิกาในสมัยก่อน มีตั้งแต่อายุสิบสามจนถึงอายุยี่สิบสี่เลยครับ”

หลังจากเทวิกาแต่งงานกับเขา เขาก็ไม่ได้สั่งคนไปตามแอบถ่ายรูปของเทวิกาอีก

เมื่อได้ยินดังนั้น ไซม่อนฉีกยิ้มกว้างพลางพูดขึ้นว่า “จริงเหรอ ถ้าอย่างนั้นรีบโทรบอกให้คนเอาอัลบั้มมาให้พ่อเลย เดี๋ยวพ่อจะเอากลับไปดู”

สิ่งที่เขาเสียใจและเสียดายมากที่สุดคือการไม่ได้อยู่กับลูกสาวในทุกช่วงการเติบโตของเธอ และไม่รู้ว่าเมื่อก่อนลูกสาวของเขาเป็นยังไง

คิดไม่ถึงว่าลูกเขยจะมีรูปถ่ายเยอะแยะมากมายขนาดนี้ ซึ่งมันช่วยเติมเต็มความเสียดายของเขาได้พอดี

หลังจากไซม่อนยิ้มดีใจอยู่สักพัก จู่ ๆ เขาก็เอ่ยถามขึ้นว่า “พัฒน์ ทำไมถึงมีรูปของวิกาเยอะแยะขนาดนี้ล่ะ”

เขารู้ว่าทั้งสองคนรู้จักกันมาสิบเอ็ดปีแล้ว

แต่เขาไม่รู้ว่าพัฒน์จะมีรูปถ่ายของลูกสาวเยอะแยะขนาดนี้

ประยสย์ก็มองไปทางน้องเขย

เมื่อได้เห็นท่าทางการชงชาของน้อยเขย เขาก็รู้ทันทีว่าน้องเขยเป็นคนที่เข้าใจวิธีการชงชา

“พัฒน์ นายไม่ได้บอกฉันเลยนะว่านายมีรูปวิกาเยอะขนาดนี้”

ประยสย์กระซิบพูดกับน้องเขยเสียงเบา

มัวแต่อยากจะเอาใจพ่อตาจนไม่สนใจพี่ชายภรรยาอย่างเขาเลย

ยศพัฒน์ตอบกลับไปตามตรง “ก็พี่ไม่ได้ถามผมนี่”

ประยสย์: …

ถ้าเขาไม่ถามพัฒน์ก็จะไม่พูดอะไรเลยใช่ไหม

ยศพัฒน์: …พ่อตามีเสน่ห์ยิ่งกว่า อายุตั้งห้าสิบกว่าแล้วแต่ยังทำสาว ๆ หลงใหลได้อีกเป็นโขยง

“เธอกับประยสย์ก็คงจะคุยเรื่องนี้กันมาแล้ว ทรัพย์สินส่วนตัวของฉันจะถูกแบ่งปันอย่างเท่าเทียมกันให้กับลูกชายและลูกสาวของฉัน สิ่งที่วิกาจะได้รับก็เท่า ๆ กับทรัพย์สินส่วนตัวของเธอ แต่เรื่องมันคงไม่ราบรื่นขนาดนั้น นายเองก็คงจะพอเข้าใจสถานการณ์ของตระกูลสาระทาดี”

“ถ้านายกลัวว่าจะเดือดร้อน นายจะเลือกหย่าก่อนที่นายกับวิกาจะมีพิธีแต่งงานกันก็ได้”

เรื่องในตระกูลสาระทาลึกลับและซับซ้อนมาก ถ้าหากตระกูลอริยชัยกุลกลัวว่าจะมีปัญหาไปด้วยละก็เขาก็จะรับตัวลูกสาวของเขากลับไป และให้เธอหย่ากับยศพัฒน์

“พ่อครับ ผมไม่กลัวจะมีปัญหา แต่ว่าสถานะของวิกาจะเปลี่ยนไปยังไง เธอก็ยังเป็นผู้หญิงที่ผมรักที่สุด ในเมื่อผมอยากแต่งงานกับเธอ ผมก็จะปกป้องเธอไปตลอดชีวิตของผม”

ไซม่อนส่งเสียงอืมเบา ๆ “ถ้าเป็นแบบนั้นฉันก็ไม่มีอะไรจะพูดอีกแล้ว อ้อ ฉันมีคำที่อยากจะเตือนนายเอาไว้ ตอนนี้นายดีกับวิกามาก แต่ก็ยากจะรับประกันได้ว่าในอนาคตนายจะไม่เปลี่ยนใจ ถ้าวันหนึ่งนายไม่ได้รักเธอแล้ว ขอร้องว่าอย่าทำร้ายเธอ แค่โทรศัพท์หาฉัน และฉันจะรีบมารับตัวลูกสาวของฉันไปทันที และจะไม่ปล่อยให้เธอพัวพันอะไรกับนายอีก”

ยศพัฒน์พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “คุณพ่อไม่ต้องห่วง คุณพ่อจะไม่มีโอกาสนั้นแน่นอน”

ความรักของพ่อยิ่งใหญ่ดุจขุนเขา

“ตอนนี้ฉันจะยังไม่พาตัววิกากลับไป และจะปล่อยให้เธอมีชีวิตที่เงียบสงบไปอีกสักระยะ ” ไซม่อนพูดด้วยเสียงแผ่วเบา “ระยะนี้นายก็ช่วยคุยเรื่องเกี่ยวกับธุรกิจให้วิกาฟังบ้าง ฉันทำความเข้าใจมาแล้วว่าธุรกิจส่วนใหญ่ของบริษัทของเราทั้งสองคนมีความคล้ายคลึงกันอยู่”

“แนะนำเธอให้มาก ๆ ให้เธอได้เรียนรู้เยอะ ๆ เพราะทรัพย์สินที่เธอกำลังจะได้รับจำเป็นต้องให้เธอมาบริหารดูแลด้วยตัวเอง”

“พ่อครับ ผมกับวิกาเคยคุยกันเรื่องนี้มาก่อน ที่จริงวิกาอยากจะเข้าไปทำงานที่บี.เอ.เอ็ม.กรุ๊ปเพื่อเรียนรู้งาน แต่เพราะเรื่องของคุณแม่ วิกาก็เลยเปลี่ยนเวลา อาทิตย์หน้าจะไปทำงานที่บริษัท เธอบอกว่าเธอจะเริ่มต้นจากศูนย์เลยครับ”

แม้แต่มิลินท์เขาก็เชิญกลับมาแล้ว

ไซม่อนพยักหน้า “พ่อไว้ใจในตัวนายนะ”

ลูกเขยคนนี้ไม่เลวเลยจริง ๆ ละเอียดรอบคอบ แถมยังมีความสามารถ

“ณิน…”

เมื่อพูดถึงภรรยา สีหน้าของไซม่อนก็ดูเจ็บปวดขึ้นมาเล็กน้อย เขาลูบสัมผัสรูปถ่ายของเทวิกาเบา ๆ โดยไม่กล้ามองหน้าลูกชายและลูกเขย

เขาพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม ๆ ขึ้นว่า “ไว้เมื่อได้เจอและพูดคุยกับณิน พวกเธอช่วยพูดแทนฉันสักสองสามคำจะได้ไหม”