รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 256

เมื่อเห็นกนกอรสำลักอย่างรุนแรง โดยสัญชาตญาณนฤเบศวร์ก็อยากจะเข้าไปลูบหลังให้เธอ

แต่เขาเพิ่งจะก้าวออกไปได้ก้าวเดียวก็เห็นทักษอรตบหลังลูกสาวเบา ๆ พลางพูดว่า “ไม่มีใครแย่งกินสักหน่อย แล้วก็ไม่มีใครพูดจาเล่นตลกให้หัวเราะด้วย แค่ดื่มนมถั่วเหลืองจะสำลักได้อีก”

นฤเบศวร์ค่อย ๆ วางเท้าที่เพิ่งจะยกขึ้นลงอย่างเงียบ ๆ

“แม่ หนูไม่เป็นไรค่ะ”

กนกอรสำลักอยู่สักพักกว่าจะดีขึ้น

เธอถือโอกาสตอนที่แม่ไม่ทันสังเกตถลึงตาใส่นฤเบศวร์ไปที

เรียกแม่ได้ยังไง?

ทำเธอตกใจจนเกือบจะสำลักน้ำเต้าหู้ตายแล้ว!

นฤเบศวร์ยอมให้เธอถลึงตาใส่อย่างเงียบ ๆ

แต่ในใจกลับแอบคิดว่า แม่ภรรยาก็เหมือนแม่แท้ ๆ ของเขา เขาก็ควรจะเรียกว่าแม่ไม่ใช่หรอ

สิงที่เขาเคยเรียนรู้มาก็คือแม่ของภรรยาเราต้องเรียกว่าแม่เหมือนกัน!

ถ้ากนกอรได้ยินความคิดในใจของเขา เธอคงจะโกรธเขามากแน่ ๆ

ใครกันที่เป็นคนขอให้เธอใช้ช่วงเวลาในช่วงวัยรุ่นของตัวเองเพื่อตอบแทนบุญคุณเขา

ใครที่บอกว่าแค่แต่งงานกันหลอก ๆ

แล้วใครที่บอกว่าห้ามตกหลุมรักเขา

ในเมื่อเป็นแค่การแต่งงานหลอก ๆ พวกเขาก็ไม่ใช่สามีภรรยากันจริงๆ ฉะนั้นคำเรียกขานแบบนี้สุภาพได้แต่ไม่ควรจะสนิทสนมจนเกินเหตุ

“สวัสดีครับคุณป้า”

รอจนกระทั่งกนกอรไม่ไอสำลักแล้ว นฤเบศวร์ก็กล่าวทักทายอีกครั้ง

เพราะคุณปู่เร็นชอบหลอกคุณปู่ชรัณ แถมยังเกลี้ยกล่อมคุณปู่ชรัณให้เร่งเร้ากนกอะไปนัดดูตัวกับนฤเบศวร์ คนตระกูลภูสิทธ์อุดมก็เลยไม่ค่อยชอบใจตระกูลเดชอุปสักเท่าไหร่

แม้ว่าทักษอรจะไม่ไล่นฤเบศวร์ออกไป แต่เธอก็ไม่ต้อนรับ แถมยังแสดงสีหน้าไม่ยินดียินร้ายอะไร

เธอพูดขึ้นอย่างเฉยเมยว่า “ลมอะไรพัดคุณเบศวร์มาที่นี่ได้ คุณเบศวร์มาที่นี่อยากจะชี้แนะเรื่องอะไรคะ ถ้าไม่มีเรื่องสำคัญไปกว่าดินถล่มฟ้าทลายก็ขอเชิญคุณเบศวร์กลับไปเถอะค่ะ บ้านของพวกเราเล็กเกรงว่าคุณเบศวร์อยู่นานไปแล้วจะอึดอัด”

“คุณป้าครับ วันนี้ไม่มีลมอะไร แล้วก็ไม่กล้าชี้แนะ ผมมาเพื่อจะมาขอบคุณ”

คุณเบศวร์พูดอย่างอ่อนโยนและสุภาพโดยปราศจากมาดของนายน้อยแห่งตระกูลเดชอุปโดยสิ้นเชิง

กนกอรรีบรับประทานอาหารเช้าอย่างรวดเร็ว

นฤเบศวร์ยังคงแอบหวังให้เธอช่วยเขาพูดอะไรสักหน่อย ยิ่งเมื่อเห็นเธอเอาแต่จดจ่ออยู่กับการทานอาหารเช้าแล้วเขายิ่งรุ้สึกหดหู่ใจ

กนกอรที่เดิมทีก็กินอิ่มหนำสำราญแล้วตอนนี้เธอจัดการอาหารเช้าตรงหน้าของตัวเองจนเรียบในสองสามคำ ก่อนจะลุกขึ้นหยิบชามกับตะเกียบเดินเข้าไปในครัวแถมยังใจดีหันมาเตือนแม่ของเธออีกว่า “แม่คะ ผู้มาเยือนย่อมเป็นแขกนะ”

“ไปล้างจานของแกไป”

ทักษอรตอกกลับไหนึ่งประโยค

จากนั้นก็หนักลับไปมองนฤเบศวร์ เมื่อเห็นคนของนฤเบศวร์ต่างถือถุงข้าวของพะรุงพะรัง ทักษอรจึงชี้นิ้วถาม “คุณเบศวร์ นี่มันอะไร”

อย่างกับหอบสิดสอนมาสู่ขอยังไงอย่างนั้น

“แม่ คุณเบศวร์บอกว่าน้องสาวมีบุญคุณช่วยเหลือเขา เขาเลยหอบของขวัญมาขอบคุณที่นี่ แถมยังบอกอีกว่าเรื่องช่วยเป็นเรื่องใหญ่มากด้วย ถ้าน้องสาวไม่ช่วยเขา เขาคงจะไม่เหลืออะไรแล้ว บุญคุณยิ่งใหย่ขนาดนี้ยังไงก็ต้องมาขอบคุณถึงที่บ้าน”

บุญคุณยิ่งใหญ่ขนาดนี้ ไม่ว่ายังไงก็ควรเอาตัวเข้าตอบแทน แต่พอนึกถึงคุณเบศวร์หลงรักหลงใหลเปรมาแล้ว พี่กอล์ฟก็ไม่ได้พูดประโยคนั้นออก

แถมเขายังรู้สึกว่าคุณเบศวร์ไม่คู่ควรกับน้องสาวของเขาด้วยซ้ำ

พี่กอล์ฟว่าพร้อมกับเชิญนฤเบศวร์นั่งลงอย่างมีมารยาท

“แกจะไปทำงานสายอยู่แล้วรีบไปทำงานของแกเลยไป”

คุณปู่ชรัณจ้องหลานชายตาเขม็งและรีบไล่พี่กอล์ฟไปทำงาน ชายชราเดินไปที่มุมห้องหยิบมอระกู่ แล้วกลับมานั่งสูบมอระกู่อยู่ฝั่งตรงข้ามของนฤเบศวร์

ขณะที่พูดเขาก็เอาแต่เหลือบมองไปที่กนกอรพร้อมรอยยิ้ม จนเกือบจะขยิบตาให้เธอ

เร็วเข้า รีบเอ่ยคำขอของเธอออกมา

ฉันอารมณ์ดีมาก ไม่ว่าจะอะไรฉันจะหามาสนองให้เธอทุกอย่าง

เงินสด รถหรู คฤหาสน์ ตามใจของเธอทุกอย่างเลย

กนกอร : ฉันอยากได้ผู้ชายที่ทุ่มเท หล่อเหลา ใจดี อ่อนโยนมาเป็นสามี แบบนี้คุณพอจะตอบสนองความต้องการของฉันได้หรือเปล่า

นฤเบศวร์ :…เธอคิดว่าฉันเป็นยังไง

ตัดทิ้ง!

ไสหัวให้พ้น!

“ขอบคุณค่ะ แต่ตอนนี้ฉันไม่ขาดเหลือหรือต้องการอะไร”

จู่ ๆ ทักษอรก็ถามขึ้นว่า “แบล็คการ์ด? แบล็คการ์ดของคุณเบศวร์หายได้ยัง แถมยังบังเอิญเป็นอรเป็นคนเก็บได้ แล้วอรรู้ได้ยังไงว่านั่นเป็นแบล็คการ์ดของคุณ ต่อให้แบล็คการ์ดจะหายจริง คุณก็แค่ไปล็อกบัญชีเพื่อลดความเสี่ยงความเสียหายได้ไม่ใช่เหรอ”

นฤเบศวร์…

กนกอร...

คนเป็นแม่นี่หล่อยากจริง ๆ เลย

นฤเบศวร์รีบเหลือบมองกนกอรอย่างรวดเร็ว

ด้านกนกอรก็คิดได้อย่างรวดเร็วและอธิบายว่า “วันนั้นหนูไปทำธุระที่ธนาคาร แล้วบังเอิญเห็นนฤเบศวร์เดินสวนออกมา ตอนนั้นนฤเบศวร์กำลังล้วงหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกง เลยติดแบล็คการ์ดของเขาติดมาด้วยเลยร่วงลงพื้น หนูก็เลยเก็บมาคืนให้เขา”

นฤเบศวร์รีบตามทันที “ใช่ ๆ ๆ ใช่ครับ ตอนนั้นผมไม่รู้ตัวเลยว่าแบล็คการ์ดผมหล่น โชคดีที่คุณกนกอรเก้บได้แล้วเอามาส่งคืน”

ทักษอรมองทั้งสองคนและเธอรุ้สึกว่าทั้งสองคนกำลังโกหก แต่เธอไม่มีหลักฐาน

สุดท้ายก็เธอก็ทำได้เพียงพูดว่า “เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ คุณเบศวร์ไม่ต้องเก็บไปใส่ใจหรอกค่ะ คำขอบคุณของคุณเบศวร์พวกเรารับไว้แล้ว ส่วนสิ่งของพวกนี้ เอากลับไปเถอะค่ะ”