รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 265

นฤเบศวร์ได้ยินคุณณัฏฐาพูดแบบนี้ กลับไม่รู้สึกดีใจเหมือนที่เขาจินตนาการไว้

แม้แต่เขาเองยังรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

ถ้าเป็นเมื่อก่อน คุณณัฏฐาพูดแบบนี้ เขาต้องดีใจมากแน่ๆ

แต่ในเวลานี้ เขากลับรู้สึกรำคาญเล็กน้อย

บางที เขาอาจจะถูกเปรมาทำร้ายจิตใจจนด้านชาไปแล้ว

หลังจากนิ่งเงียบไปสักพัก นฤเบศวร์ก็ตอบตกลงคุณณัฏฐาว่าจะไปที่บ้านตระกูลไชยรัตน์

นฤเบศวร์ยอมมาแล้ว คุณณัฏฐาถึงได้รู้สึกโล่งอก

นฤเบศวร์รักเปรม์มาก เขาไม่น่าจะตัดใจจากเปรม์ไปง่ายๆ

หลังจากที่คุณณัฏฐาวางสายไป นฤเบศวร์ก็นิ่งเงียบไปสักพัก ก่อนจะลุกขึ้นเดินอ้อมโต๊ะทำงาน แล้วเดินออกไปข้างนอก

พอเปิดประตูห้องทำงานออกมา เขาก็เห็นเลขาหนุ่มของเขากำลังถือซองเอกสารเดินมา และเตรียมจะเคาะประตู คิดไม่ถึงว่าเขาจะออกมาจากข้างในพอดี

 “ท่านประธานครับ”

เลขาหนุ่มรีบยื่นซองเอกสารให้นฤเบศวร์ แล้วพูดว่า “เอกสารจากอินทัชครับ ให้ผมส่งต่อให้ท่านประธาน”

นฤเบศวร์เลิกคิ้วแล้วถามว่า “อินทัช? อินทัชไหน?”

“ผู้ช่วยพิเศษของบี.เอ.เอ็ม.กรุ๊ป อินทัชครับ”

พอได้ยินแบบนี้ นฤเบศวร์ก็ยิ่งแปลกใจมากขึ้น เขาหยิบซองเอกสารมา แล้วเอ่ยถามอย่างสงสัย: “เราไม่มีงานที่ต้องร่วมงานกับบี.เอ.เอ็ม.กรุ๊ป อินทัชส่งเอกสารอะไรมาให้ฉัน”

หรือว่าอินทัชจะคิดหักหลังยศพัฒน์?

แล้วส่งเอกสารลับของบี.เอ.เอ็ม.กรุ๊ปให้เขา เพื่อเป็นบันไดสู่การยอมจำนน?

หลังจากที่นฤเบศวร์เปิดซองเอกสาร แล้วหยิบเอกสารข้างในออกมา นอกจากกระดาษสองสามแผ่น ส่วนที่เหลือเป็นรูปถ่ายทั้งหมด

 เขาหันไปดูรูปถ่ายอย่างสงสัย

 เลขาก็เหลือบมองอย่างสงสัยเช่นกัน

 จู่ๆ นฤเบศวร์ก็รีบปิดรูปภาพไม่ให้เขาดู

 “ไปทำงานได้แล้ว”

นฤเบศวร์สั่งเลขาหนุ่มด้วยสีหน้าเรียบเฉย แล้วหยิบรูปถ่ายกับเอกสารที่ดูเหมือนประวัติคนไข้รีบเดินตรงไปทางประตูลิฟต์ส่วนตัว

จนกระทั่งเข้าไปในลิฟต์เขาถึงเปิดดูรูปถ่ายอีกครั้ง

ยิ่งดูใบหน้าของเขาก็ยิ่งเคร่งเครียด

รูปถ่ายเป็นภาพถ่ายของเปรมา กับผู้ชายหลายคน

ถ้าหากรูปถ่ายพวกนี้ทำให้สีหน้าของนฤเบศวร์เคร่งเครียด กระดาษไม่กี่แผ่นนั้นก็ทำให้เขารู้สึกสิ้นหวังต่อเปรมาอย่างสมบูรณ์

มันเป็นประวัติการผ่าตัดของเปรมาในต่างประเทศ เป็นการผ่าตัดตกแต่งเยื่อพรหมจารี

รูปถ่าย และกระดาษทั้งหมดหลุดลงจากมือของนฤเบศวร์ ปลิวลงบนพื้นเหมือนใบไม้ในฤดูใบไม้ร่วงหล่น แล้วกระจายไปบนพื้น จนทั่วพื้นลิฟต์

ใบหน้าของนฤเบศวร์ซีดเซียว เขายืนพิงผนังลิฟต์ ไม่อยากเชื่อว่าสิ่งที่เขาเห็นจะเป็นเรื่องจริง

การที่เปรมาคบหากับคนอื่นตอนอยู่ต่างประเทศ นฤเบศวร์ไม่แปลกใจเลย

 ในสายตาของเขา เธอคือสาวงามคนหนึ่ง

ถ้าบอกว่าไม่มีคนมาจีบ มันเป็นไปไม่ได้เลย

เธอเดินทางไปต่างประเทศเพราะยศพัฒน์ การจะลองมีความรักครั้งใหม่เพื่อลืมยศพัฒน์ ก็เป็นเรื่องปกติ

แต่ว่า ต่อหน้าเขาเธอกลับพูดเหมือนเธอแน่วแน่ต่อยศพัฒน์และไม่ยอมรับว่าเคยคบหากับคนอื่นตอนอยู่ที่ต่างประเทศ

สิ่งที่ทำให้นฤเบศวร์เจ็บปวดมากที่สุดคือเปรมาเคยมีเพศสัมพันธ์กับชายอื่นมาแล้ว แต่ก่อนที่จะกลับประเทศมา เธอกลับไปทำการผ่าตัดเพื่อตกแต่งเยื่อพรหมจารี ต้องการจะโกหกยศพัฒน์ว่าเธอเก็บความบริสุทธิ์ของตัวเองไว้เพื่อเขา?

ยศพัฒน์ไม่สนใจว่าเธอเคยทำอะไรบ้าง เพราะยศพัฒน์ไม่ได้รักเธอ

ที่เธอทำแบบนั้น มีแต่จะนำพาความเจ็บปวดมาให้เขา

ไม่ว่าใครก็ยากที่จะยอมรับว่านางฟ้าที่แสนบริสุทธิ์ในใจเขาจะเป็นผู้หญิงสำส่อนถึงขนาดนี้

ไม่ใช่ว่านฤเบศวร์จะมีปมในใจ เขาแค่ไม่ยอมให้เปรมาแบบนี้ต่อไป

อ่อ จริงสิ ที่เปรมาทำแบบนี้ไม่ได้ทำเพื่อหลอกเขา แต่พยายามหลอกยศพัฒน์ต่างหาก

นฤเบศวร์ยกยิ้มขมขื่น: “เปรมา แม้แต่โกหกคุณก็ขี้เกียจโกหกผมเลยใช่ไหม? สำหรับคุณ ผมก็แค่คนโง่ที่ทำตามใจคุณทุกอย่าง ใช่ไหม”

 “ฉันมันโง่ ฉันมันโง่จริงๆ...”

นฤเบศวร์หัวเราะออกมาทันที

ทุกคนบอกว่าเขาโง่

เขาเชื่อแล้ว เขาโง่จริงๆ

มีแสงไฟส่องมาที่หน้า เป็นแสงไฟของรถยนต์

มีคนกำลังมาที่นี่!

นฤเบศวร์ดึงความคิดที่ล่องลอยไปไกลกลับมา แล้วหันไปมองรถยนต์ที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ

ใครกันที่มีอารมณ์ทุกข์แล้วอยากจะมาที่หน้าผาเพื่อรับลมทะเลเหมือนเขากัน?

รถหยุดจอดอยู่ด้านหลังรถของนฤเบศวร์

ไม่ช้า เขาก็เห็นร่างที่คุ้นเคยรีบเปิดประตูออกมาจากรถ

รถไม่ได้ดับเครื่อง เขาพึ่งแสงสว่างของไฟหน้ารถ ทำให้เขาเห็นกนกอรที่วิ่งมาหาเขาอย่างรวดเร็ว

คนที่มาคือกนกอร!

เธอมาที่นี่ทำไม?

แล้วรู้ได้ยังไงว่าเขาอยู่ที่นี่

“คุณนฤเบศวร์ คุณเดินมานี่เลยนะ! คุณจะทำอะไร? อยากจะกระโดดหน้าผาฆ่าตัวตายใช่ไหม คุณกระโดดเลย แต่ก่อนกระโดดช่วยเขียนพินัยกรรมทิ้งไว้ก่อน เขียนว่าจะยกทรัพย์สินทั้งหมดภายใต้ชื่อของคุณให้ฉัน จะได้ไม่เสียเวลาของฉันที่อุตส่าห์มาถึงที่นี่”

ที่จริงแล้วกนกอรเป็นห่วงเล็กน้อย

แต่ว่า ที่มากกว่าคงจะเป็นความโกรธ

คุณปู่เร็นมาหาเธอ แล้วขอร้องให้เธอมาตามหา คุณปู่เร็นแทบจะคุกเข่าขอร้องเธอ ดังนั้นเธอจึงต้องออกมาตามหา

แต่คิดไม่ถึงว่านฤเบศวร์จะมาซ่อนตัวอยู่ที่นี่

คุณปู่เร็นเองก็จริงๆ เลย ในเมื่อตรวจสอบจนรู้ว่านฤเบศวร์อยู่ที่นี่แล้ว ทำไมถึงไม่ส่งคนมาพาเขากลับไปเอง

เธอหยุดยืนห่างจากนฤเบศวร์ไม่กี่เมตร แล้วตะโกนใส่นฤเบศวร์เขียนพินัยกรรมก่อนค่อยกระโดดหน้าผาฆ่าตัวตาย

นฤเบศวร์: “…กนกอร คุณหยุดพูดเรื่องเงินตลอดเวลาแบบนี้ได้ไหม!”

กนกอรพูดอย่างโมโห “ระหว่างฉันกับคุณยังมีอะไรจะคุยกันอีกนอกจากเรื่องเงิน”

“จะกระโดดไหม ถ้ากระโดด ก็เขียนพินัยกรรมเร็วๆ ถ้าจะกระโดดฆ่าตัวตาย ฉันจะได้ช่วยโทรแจ้งตำรวจ และโทรให้คนมารับร่างคุณ ขอแค่ร่างกายคุณไม่ถูกปลากัดกิน ถึงจะต้องใช้เวลามากขึ้นเพื่อดึงร่างคุณขึ้นมาและทำพิธีฝังอย่างยิ่งใหญ่ไปเลย”

“ถ้าไม่อยากกระโดดก็รีบเดินกลับมา อายุเท่าไหร่แล้ว มีเรื่องอะไรทำให้คุณคิดไม่ออก ถึงต้องมาที่นี่แล้วเลียนแบบคนอื่นกระโดดหน้าผาฆ่าตัวตายแบบนี้”

นฤเบศวร์: ...