รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 314

พี่ชายแท้ๆ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย

อ่อนโยนเฉพาะอยู่ต่อหน้าเธอเท่านั้น เมื่ออยู่ต่อหน้าคนอื่น แข็งทื่อยิ่งกว่าน้ำแข็ง เวลาออกจากบ้านก็พกพาบอดี้การ์ดที่ดุดันออกไปด้วย เมื่อมีคนเห็นมาจากระยะไกลก็ต้องหลบหนีไปก่อนแล้ว อยากจัดการเรื่องชีวิตคู่ ยังไม่รู้ต้องรอถึงปีเดือนไหนเลย

เธอต้องค่อยช่วยพี่ชายสังเกต น้องสาวอย่างเธอต้องเป็นแม่สื่อให้ถึงจะได้

“พรุ่งนี้ฉันต้องไปทำงานแล้ว”

ยศพัฒน์ยิ้มแล้วพูดขึ้นว่า： “ได้ พวกเราสองคนออกจากบ้านพร้อมกัน และกลับบ้านพร้อมกัน ต้องทำให้ได้ว่าอยู่ด้วยกันตั้งแต่เช้าจนถึงเย็นไปเลย”

“เวลาฉันไปทำงานจะใช้ฐานะภรรยาของคุณไม่ได้ เวลาอยู่ในบริษัท ที่รัก คุณต้องทำเหมือนไม่รู้จักฉัน”

ยศพัฒน์ยิ้ม “ผมแสดงละครไม่เป็นทำยังไงดี？”

“ใครจะไปเชื่อคุณ คุณมันนักแสดงยอดเยี่ยมสิงร่าง ฉันยังเคยถูกคุณหลอกจนหัวหมุนเลย สรุปก็คือ เวลาอยู่ในบริษัทถ้าพวกเราเจอหน้ากัน ฉันเรียกคุณว่าท่านประธาน และคุณก็ห้ามเรียกฉันว่าที่รัก”

“ได้ๆๆ ฟังคุณทุกอย่าง”

ยศพัฒน์กลัวภรรยาสุดที่รักมาคิดบัญชีเก่ากับเขามากที่สุดเลย

“พวกเราออกจากบ้านพร้อมกันทุกวันได้ แต่เมื่อใกล้ถึงบริษัท คุณต้องปล่อยฉันลงรถ ฉันเดินเข้าไปในบริษัทเอง”

เธอแปลงโฉมหน้าไปทำงาน ไม่อยากให้ใครรู้ว่าเธอเป็นภรรยาของท่านประธาน การปิดบังฐานะที่แท้จริง ถึงจะเข้าร่วมกลุ่มขององค์กรได้ และถึงจะสะสมประสบการณ์ในการทำงานได้บ้าง

“ภรรยาพูดอะไรก็ถูกต้องทุกอย่าง ผมฟังคุณหมด”

สองสามีภรรยาพูดไปด้วยยิ้มไปด้วยแล้วเดินเข้าไปในคฤหัสถ์เมเปิล

“พี่ใหญ่”

เพิ่งจอดรถเสร็จ ยังไม่ทันลงจากรถเลย กษิดิก็รีบเดินเข้ามาหาทันที

ยศพัฒน์ผลักประตูลงมาจากรถ กษิดิเดินตามเขาแล้วอ้อมรถมา เมื่อมาถึงหน้าข้างคนขับ เห็นพี่ชายช่วยพี่สะใภ้เปิดประตูรถอย่างเอาใจใส่ แถมยื่นมือไปให้พี่สะใภ้พยุงอีกด้วย

กษิดิรู้สึกว่าพี่ชายพี่สะใภ้กำลังสาดความรักโชว์ใส่อยู่ เพื่อประชดเขา

พี่สะใภ้ไม่ใช่ไม่มีมือสักหน่อย และยิ่งไม่ใช่เดินไม่สะดวกอีกด้วย ทำไมถึงต้องให้พี่ชายพยุงด้วย？

ถึงแม้จะรู้สึกว่าพี่ชายกับพี่สะใภ้สาดความรักโชว์ใส่เขาอยู่ แต่กษิดิก็ไม่กล้าพูดออกมา

“เป็นอะไรอีก？”

เมื่อพยุงภรรยาที่รักลงมาจากรถแล้ว ยศพัฒน์ถึงได้ค่อยๆ ถามน้องชายออกมา

“ทะเลาะกับลินท์อีกแล้วใช่ไหม？”

กษิดิมองพี่ชาย แล้วพูดออกมาอย่างอิจฉาว่า： “พริกขี้หนูคนนั้นทำไมถึงไม่อ่อนโยนและพูดง่ายเหมือนพี่สะใภ้เลย？”

หลังจากที่พี่ชายทำเสร็จในขั้นตอนเดียวแล้ว ก็ไปจดทะเบียนสมรสกันเลย และพี่สะใภ้ก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีอีกด้วย

มาถึงวันนี้ เขากับมิลินท์นอนกันแล้วไม่รู้กี่ครั้ง แต่เธอก็ไม่ยอมแต่งงานกับเขาสักที

แต่ละวันเขาไม่รู้ขอแต่งงานแล้วกี่ครั้ง แต่มิลินท์ก็ไม่สนใจเขาเลย

กษิดิร้อนรนมากจริงๆ

ถ้ายังขอแต่งงานไม่สำเร็จอีก ท้องของลินท์คงมีกษิดิน้อยแล้วแน่ๆ

เขาไม่อยากให้ลูกชายตัวเองกลายเป็นลูกนอกสมรส

ยศพัฒน์มองบนใส่เขา แล้วพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงไม่ดีว่า： “เป็นเพราะนายมีปัญหา ไม่ใช่ลินท์มีปัญหา แกคิดดูดีๆ แกทำตรงไหนได้ไม่ดี”

“อีกอย่าง เรื่องจีบภรรยาแบบนี้ แกต้องพึ่งพาตัวเอง เพราะมันเป็นความสุขของแก แกต้องไปขวนขวายเอง ไม่ใช่เอะอะก็มาหาฉัน ฉันไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญในด้านความรักสักหน่อย”

อย่ามาเปรียบเทียบกับเขา กว่าเขาจะได้ภรรยามาก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

รอมาตั้งสิบเอ็ดปี

ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะเทวิกาถูกเร่งรัดให้รีบแต่งงานจนรู้สึกรำคาญ เลยมีความคิดไปเช่าแฟนเพื่อรับมือพ่อแม่ เขายังไม่รู้เลยว่าจะรอถึงปีไหนเดือนไหนถึงจะได้แต่งงานกับเทวิกา

กษิดิ： “……พี่ใหญ่ พวกเราพี่น้องสิบคน มีแค่พี่คนเดียวที่แต่งงาน ถ้าไม่หาพี่เพื่อขอประสบการณ์แล้วจะให้ไปหาใคร？ผมมีปัญหาอะไร？ช่วงนี้ผมไม่ได้ทำให้เธอโกรธสักหน่อย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตรงไหนผมทำได้ไม่ดี”

เทวิกาที่ยืนอยู่ด้านข้างฟังพี่น้องสองคนนี้คุยกัน อดไม่ได้ที่จะปิดปากตัวเองแล้วแอบยิ้ม

เธอรู้สาเหตุที่ลินท์ปฏิเสธ แต่เธอไม่อยากบอกกษิดิ เพราะยังไงก็ต้องให้ลินท์ได้ลิ้มลองรสชาติของการถูกจีบให้ได้

“ยศพัฒน์ ฉันเข้าไปในบ้านก่อน คุณกับกษิดิค่อยๆ คุยกันนะ”

ลินท์อ่านใจเขาออก แต่ก็จงใจพูดแบบนี้ออกมา ทำให้กษิดิโกรธมาก

เธอเดินออกไปจากศาลาอย่างสง่างาม และเดินจากไปทันที

กษิดิมองตามแผ่นหลังของเธอ โมโหเป็นฟืนเป็นไฟเลยทีเดียว

รู้อยู่แล้วว่าพริกขี้หนูคนนี้จัดการยากจริงๆ ！

คืนนี้ มีคนนอนหลับฝันดีจนสว่าง ส่วนบางคนนอนไม่หลับพลิกไปพลิกมาทั้งคืน

กาลเวลาผ่านไปไม่สนว่าคุณกำลังทำอะไร อะไรที่ควรไปก็ไป ไม่มีการชะงักรอเลยแม้แต่วินาทีเดียว

เมื่อช่วงเวลาที่มืดมนที่สุดผ่านไป รุ่งอรุณก็มาถึง และการสลับของเวลากลางคืนกับเวลากลางวันก็สิ้นสุดลงอย่างเงียบ ๆ

เทวิกาลืมตาขึ้นอย่างงัวเงีย ก็มองเห็นยศพัฒน์ตะแคงตัว และพยุงหัวไว้ หรี่ตายิ้มแล้วจ้องมองเธออยู่

มองสามีที่หรี่ตายิ้มและหล่อเหล่าของเธอคนนี้ ทำให้เทวิกาอดไม่ได้ที่จะคิดถึงเรื่องเมื่อคืน

หลังจากประจำเดือนเสร็จ เมื่อคืนได้เวลาที่สองสามีภรรยารักกันอย่างดุเดือดสักที

เนื่องจากอดอยากมานาน ทำให้เขาเหมือนหมาป่าที่หิวโซ

“ที่รัก อรุณสวัสดิ์”

หลังจากยศพัฒน์พูดอรุณสวัสดิ์เสร็จ รอยจูบอันอบอุ่นก็ตกใส่ใบหน้าของเธอทันที ทั้งหน้าผาก และริมฝีปาก

หลังจากรองรับรอยจูบของเขาแล้ว เทวิกาถึงได้ผลักตัวเขาออก แล้วถามออกมาว่า： “ตอนนี้กี่โมงแล้ว？”

“ยังเช้าอยู่เลย จะเผาผลาญกันอีกครั้งก็ยังได้เลย”

พูดจบ แขนของเขาก็ถูกภรรยาที่รักหยิกทันที

“วันนี้ฉันต้องไปสอบสัมภาษณ์ ไปทำงาน”

"ผมได้หาคนช่วยจัดการเรื่องนี้เรียบร้อยแล้ว คุณแค่ไปสัมภาษณ์ และกรอกข้อมูลบนใบสมัครก็พอ"

ยศพัฒน์กอดเธอเข้ามาในอก และกอดเธอย่างเร่าร้อน ถึงค่อยคลายความร้อนลงได้