รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 322

“กนกอร กนกอร”

จู่ ๆ เทวิกาก็เรียกเธออย่างกระวนกระวายใจ

กนกอรซึ่งกำลังนับเช็คทั้งเจ็ดซ้ำ ๆ ถามเธอขึ้นว่า "เกิดอะไรขึ้น?ทำไมเธอถึงดูกระวนกระวายขนาดนั้น"

“มาแล้ว มาแล้ว”

เทวิการู้สึกกระวนกระวายใจจริง ๆ "แบตบอสมาแล้ว เธอรีบไปซ่อนเร็ว"

กนกอรอึ้งไปชั่วขณะ จากนั้นรีบเก็บเช็คทั้งเจ็ดซึ่งเป็นเงินที่เธอขายสามีของเธอ

“มาจริง ๆ เหรอ?”

“เธอดูข้างนอกสิ สองคนนี้บังเอิญมากจริง ๆ เปรมาเพิ่งออกไป ประตูรถยังไม่ได้เปิด ก็เห็นขบวนรถของนฤเบศวร์กำลังใกล้เข้ามา จริงสิ นฤเบศวร์ทิ้งบอดี้การ์ดสองคนไว้ที่ประตูเพื่อคุ้มครองเธอไม่ใช่เหรอ พวกเขาต้องรายงานให้เขามานี่แน่ ๆ"

ยศพัฒน์ก็จัดบอดี้การ์ดไว้คุ้มครองเทวิกา แต่เป็นการคุ้มครองอย่างลับ ๆ แม้ว่าตอนนี้เทวิกาจะรู้แล้ว ทว่า วายุและสายฟ้าก็ยังคงคุ้มครองคุณนายน้อยของพวกเขาอย่างลับ ๆ

แค่ไม่อยากให้เทวิการู้สึกว่าเธอถูกจับตามองอยู่ตลอดเวลา

ทว่า นฤเบศวร์นั้นขวานผ่าซากมาก บอดี้การ์ดที่เขาจัดมานั้นนั่งอยู่ในOne Day In Coffee เป็นเวลาทั้งวันแล้ว

กนกอรอยากจะเพิกเฉยต่อพวกเขา ยังทำไม่ได้เลย

เปรมาเข้ามาพร้อมกับคนส่งของ บอดี้การ์ดของตระกูลเดชอุปคิดว่าเธอมาหาเทวิกา พวกเขาจึงไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ

เมื่อพวกเขาเห็นว่าเปรมากำลังคุยกับนายหญิงของพวกเขาตามลำพัง พวกเขาจึงรู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติและรีบโทรเรียกเจ้านายของพวกเขามา พวกเขาเฝ้าดูจากข้างนอก ทว่า ไม่เห็นผู้หญิงสองคนสู้กัน

แต่เมื่อเห็นว่านายหญิงของพวกเขาเหมือนรับอะไรบางอย่างมาจากคุณเปรมา และนายหญิงก็ให้กระดาษแผ่นหนึ่งแก่คุณเปรมา คุณเปรมาก็เดินออกมาจากร้านอย่างมีความสุข

เมื่อนฤเบศวร์ได้รับการรายงานจากบอดี้การ์ด เขาก็กังวลว่ากนกอรและเปรมาจะทะเลาะกัน เขาไม่กังวลว่ากนกอรจะเสียเปรียบ แต่เขากังวลว่ามือของกนกอรจะเจ็บจากการตบตีคนอื่น ดังนั้นเขาจึงรีบมาเพื่อดูว่าเขาสามารถช่วยอะไรได้หรือไม่

ใครจะไปคิดว่า เมื่อมาถึงหน้าOne Day In Coffee ก็เห็นเปรมาเดินออกมาอย่างอารมณ์ดี

ดูท่าแล้ว ไม่น่าจะมีเรื่องกัน

ในตอนนั้น นฤเบศวร์อยากมีพลังวิเศษ แล้วมุดหนีเข้าไปในดิน จะได้ไม่ต้องเผชิญหน้ากับเปรมาตัวต่อตัว

น่าเสียดายที่เขาไม่มีพลังวิเศษ ไม่สามารถมุดหนีเข้าไปในดินได้

เปรมาจำขบวนรถของเขาได้ เมื่อเธอเห็นเขาใกล้เข้ามา เธอจึงรีบเดินไปหาเขาด้วยรอยยิ้มหวานบนใบหน้าที่แต่งแต้มมาอย่างหนัก

ในอดีต เมื่อเห็นรอยยิ้มของเธอแบบนี้ นฤเบศวร์จะรู้สึกปลื้มใจ ทว่าตอนนี้ เขามักจะรู้สึกว่าเมื่อเปรมายิ้ม ปากของเธอดูกว้างเกินไป ซึ่งดูไม่ดี แต่รอยยิ้มของกนกอรนั้นสดใสมาก

“มาจริง ๆ ด้วย สองคนนี้มีวาสนาต่อกันจริง ๆ มักจะเจอกันในเวลาที่เหมาะเจาะเสมอ”

กนกอรพูดแล้วถอนหายใจออกมา

เทวิกาเร่งเธอ "เธอยังยืนอยู่ที่ทำไม ตอนที่แบตบอสถูกเปรมาขวางไว้ บอดี้การ์ดของตระกูลเดชอุปไปต้อนรับเขาแล้ว เธอรีบหนีไปสิ"

“ทำไมฉันต้องหนี?”

กนกอรยังคงโง่เขลา "ฉันไม่เคยกลัวแบตบอส"

เทวิกาพูดกับเธอ "เธอเพิ่งรับเงินห้าล้านของเปรมามา จากการขายแบตบอส ผู้ชายคนไหนก็ตาม เมื่อรู้ว่าภรรยาของเขาขายเขา ก็จะโกรธมาก ภายใต้ความโกรธเขาจะทำอะไรได้บ้างนั้น มันยากที่จะพูด"

กนกอร "…...จริงด้วย ฉัน ฉันจะหนีตอนนี้แหละ วิกา ฉันจะไปซ่อนตัวที่บ้านเช่าของเธอนะ"

“ประตูบ้านเช่าของฉันไม่แข็งแรงพอที่จะรับได้ เธอควรกลับบ้านให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ครอบครัวของเธออยู่ที่นั่นหมด และล้วนเป็นผู้ใหญ่ แม้นฤเบศวร์จะใจกล้าแค่ไหน เขาก็ไม่กล้าไปหาเรื่องเธอที่บ้านหรอก"

"ใช่ ๆ ๆ ฉันจะกลับบ้าน ฉันจะออกไปเดี๋ยวนี้แหละ โทรศัพท์ของฉันต้องปิดเครื่อง วิกา เธอช่วยฉันติดต่อคนที่รับแลกเช็คให้ไปที่บ้านฉันหน่อย ฉันต้องรีบแลกเช็คเหล่านี้เป็นเงินสด เพื่อไม่ให้แบตบอสแย่งมันไป"

เทวิการ้องไห้ไม่ได้หัวเราะไม่ออก "เงินมันหลายล้านนะ แลกแบบนี้มันไม่ปลอดภัย นอกจากนี้ คนอื่นเขาไม่สามารถเอาเงินจำนวนมากขนาดนี้ออกมาได้ในคราวเดียวหรอก เธอต้องทำการนัดหมายก่อน"

“เทวิกา นี่คุณทำอะไร?”

นฤเบศวร์ยื่นมือออกไป คิดจะแย่งโทรศัพท์ของเธอ แต่เธอถอยหลังเพื่อเว้นระยะห่าง นฤเบศวร์ไม่ได้แย่งมันไปไว้

เทวิกาส่งวิดีโอสั้นที่เธอถ่ายไปให้สามีของเธอ และยังเพิ่มเสียงไปด้วย นฤเบศวร์ได้ยินเพียงเธอพูดว่า "ที่รัก ศัตรูตัวฉกาจของคุณ กำลังจ้องมาที่ฉันด้วยสาตาที่อาฆาต ฉันกลัวมากเลย"

นฤเบศวร์ “……เทวิกา!”

ผู้หญิงคนนี้ไปฟ้องจริง ๆ!

ร้ายมาก!

เขาถูกยศพัฒน์จัดการ ยังอนาถไม่เพียงพอเหรอ?

“นอกจากฟ้องยศพัฒน์แล้ว คุณยังทำอะไรเป็นอีก?แน่จริงก็มาสู้กับฉันสิ”

"ยศพัฒน์ อย่าไปฟังเรื่องไร้สาระของเมียนาย ฉันถูกกนกอรทำให้โมโหจนแทบเป็นบ้า ฉันไม่ได้จ้องเมียของนาย ฉันแค่จ้อง…... พูดสั้น ๆ ตอนนี้ฉันมีความกล้าแค่ไหนก็ไม่กล้าทำอะไรเมียนายหรอก เมียนายเป็นคนของตระกูลสาระทา ฉันก็กลัวเป็นเหมือนกัน”

นฤเบศวร์รู้สึกว่าตั้งแต่เขารู้จักเทวิกากับกนกอร เขาก็ไม่สามารถต่อสู้กับศัตรูตัวฉกาจของเขาได้เลย

ที่จริงเทวิกาไม่ได้ส่งให้ยศพัฒน์ เธอส่งให้กนกอร

ทว่า ตอนนี้โทรศัพท์ของกนกอรปิดเครื่องอยู่ ยังไม่เห็นข้อความที่เธอส่งไป

หลังจากทำให้นฤเบศวร์หวาดกลัวได้สำเร็จ เทวิกาก็วางโทรศัพท์ลง มองดูแบบร่างต้นฉบับที่เธอยังเขียนไม่เสร็จ แล้วพูดกับนฤเบศวร์ว่า "คุณมาจ้องฉันแบบนี้ สิ่งที่ฉันพูดเป็นเรื่องจริงหมด ถ้าคุณไม่เชื่อฉัน คุณลองหาเองได้ อย่ามารบกวนงานของฉันก็พอ”

นฤเบศวร์： “……”

เขาให้ธามเฝ้ากนกอรไว้ กนกอรอยู่ในร้านจริง ๆ

อย่าว่าแต่เทวิกาให้เขาหาเลย แม้ว่าเธอจะไม่ให้หา เขาก็จะหาอยู่ดี ต้องจับยัยผู้หญิงใจร้ายอย่างกนกอรออกมาให้ได้