รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 359

เทวิกายิ้มเบิกบาน รอยยิ้มนั้นสดใสเปรียบได้กับดอกไม้ในสวน

คิดไม่ถึงว่ายศพัฒน์มอบดอกไม้เหนือกว่านฤเบศวร์อีกระดับหนึ่ง

ในความเป็นจริง ที่เขาพูดก็มีเหตุผล

ทุ่งดอกไม้ที่นฤเบศวร์จัด โดนแดดส่องทั้งวัน จนสามารถกลายเป็นฟืนได้จริงๆ

ดอกไม้เต็มสวนที่พัฒน์มอบให้เธอ เป็นแบบกระถางดอกไม้ ปกติรดน้ำ ใส่ปุ๋ย พรวนดิน ดอกก็จะบานทุกปี และอยู่ได้นาน

มิลินท์ที่มาช่วยเทวิกาแต่งหน้า เห็นดอกไม้เต็มสวน ก็รู้สึกตะลึงอย่างยิ่ง เมื่อรู้ว่ายศพัฒน์ส่งมอบให้เทวิกา เธอเหลือบมองไปที่กษิดิที่มาพร้อมกับเธอ

พูดว่า: “เป็นพี่น้องครอบครัวเดียวกัน พวกคุณได้รับการศึกษาเหมือนกัน ทำไมพี่พัฒน์ถึงเก่งขนาดนี้ คุณเหมือนท่อนซุงเลย คุณจะพลิกตัวได้ก็ต่อเมื่อต้องเตะเท้าใส่เท่านั้นแหละ แถมคุณยังกลิ้งไม่ได้เลยด้วยซ้ำ”

กษิดิพูดอย่างงงงวย “ผมทำอะไรผิดอีกล่ะ?”

เขาแย่กว่าพี่ชายเล็กน้อย ก็คงไม่ถึงกับเหมือนดั่งท่อนซุงหรอกมั้ง?

พี่น้องในครอบครัวเขาสิบคน แต่ละคนเป็นคนที่เก่งและโดดเด่นในหมู่ผู้คน ฉลาดเป็นกรด

มิลินท์เห็นชัดเจนขนาดนี้แล้ว เขาก็ไม่ตอบสนองกลับมา โกรธเขามาก และเดินไปที่เทวิกา

กษิดิรับรู้ด้วยการตอบสนองที่รวดเร็ว มิลินท์เมื่อสักครู่ยังพูดคุยและยิ้มแย้มกับตน จู่ ๆก็เปลี่ยนสีหน้าเฉยเลย

เมื่อก่อนทำไมเขาไม่เคยรู้เลยว่ามิลินท์เปลี่ยนสีหน้าได้เร็วพอๆกับการพลิกหน้าหนังสือ?

“วิกา ให้ฉันทำงานให้เสร็จก่อน คุณค่อยมาชมดอกไม้ต่อนะ”

ลินท์กำลังโกรธผู้ชายบื้อ ๆอย่างกษิดิเธอเก็บอาการได้อย่างรวดเร็ว เมื่อเดินไปตรงหน้าเทวิกาสองสามีภรรยา เธอก็ไม่มีอารมณ์โกรธแล้ว

“โอเค”

เทวิกากังวลว่าตนจะไปสาย รีบตามมิลินท์เข้าห้องไป

หลังจากที่สองสาวเข้าไปในห้อง กษิดิเดินมา แล้วคุยกับเหล่าพี่น้องว่า: “เมื่อกี้มิลินท์เป็นอะไรไป? ผมทำอะไรผิดอีกเหรอ? ชอบชมพี่แล้วดูแคลนผม แล้วก็เป็นพี่ชายผมจึงเลื่อมใสจากใจ ถ้าเป็นคนอื่นนะ ผมคงต้องไปทะเลาะกับคนเขาแล้ว”

ณภัทรอยากจะพูดบางอย่าง ก็ถูกเซทท์ห้ามเอาไว้ ณภัทรมองไปที่พี่สาม เห็นพี่สามยังขยิบตาไม่หยุด คำที่เขาอยากจะพูดแต่ก็ต้องเก็บเอาไว้

ยศพัฒน์กับน้องชายบื้อๆคนนี้ แม้จะพูดเขาขี้เกียจจะพูดด้วยแล้ว

เขาพูดเบาๆ: “นายไปคิดดูเองสิ”

จากนั้นก็หันหลังกลับเข้าไปในบ้าน

กษิดิ：“……”

ธนัทคือแขก แล้วก็ไม่รู้ต้นสายปลายเหตุอะไรเลย เมื่อเห็นใบหน้าที่ไม่เข้าใจของกษิดิ ก็พูดด้วยความหวังดีว่า: “คุณชายรอง ฉันคิดว่าคุณลินท์กำลังอิจฉา คุณกับคุณลินท์ไม่ใช่คู่รักกันหรือ? คุณไม่ให้มอบดอกไม้ให้คุณลินท์เลยใช่ไหม?”

กษิดิพูดจากสัญชาตญาณ: “ในบ้านเรามีดอกไม้เยอะขนาดนั้น จำเป็นต้องให้อีกเหรอ? เธอชอบดอกไหน ก็เด็ดออกมาก็สิ้นเรื่อง”

ธนัท：“……”

มองดูเขามาเป็นเวลานาน ธนัทพูดอย่างอิจฉาว่า: “คนแบบคุณนี้ยังมีผู้หญิงมาชอบอีกเนอะ แล้วเป็นคู่รักที่คนโสดอย่างผมอิจฉาด้วย”

ทันใดนั้นกษิดิพูดอย่างอวดดีว่า “ฉันกับลินท์รักกันมาตั้งแต่เด็กๆ รู้จักกันตั้งแต่ยังเล็ก”

กษิดิถูกคุณปู่ด่าซะเละเลย

เขาซุบซิบเบาๆว่า: “มีใครบ้างที่ไม่รู้ว่าผมรักลินท์ เธอก็รู้ ยังต้องพูดออกมาอีกเหรอ? เราสองคนก็เป็นแบบนั้น แต่งงานไปซะก็สิ้นเรื่อง จะให้ของขวัญอะไร เธอก็ไม่ได้ขาดอะไรอยู่แล้ว ผมเองก็คิดไม่ออกจริงๆจะส่งของขวัญอะไรให้เธอ”

เขามองดูดอกไม้ที่เต็มไปทั้งสวน พูดอย่างมีสติขึ้นมาแล้ว: “ลินท์อยากให้ผมมอบสวนดอกไม้ให้เธอด้วย? เธอพูดชัดเจนแล้วนะ ตอนนี้ผมก็เรียกคนให้มาย้ายดอกไม้ที่ทุ่งดอกไม้ รับรองว่าจะเติมเต็มลานเล็กๆของเราให้เต็ม”

“พี่ชายแกก็ใช้มุกนี้แล้ว แกก็จะใช้อีก จะมีความหมายอะไร ไม่มีความเซอร์ไพรส์เลยแม้แต่น้อย แกคิดอย่างอื่นไม่เป็นแล้วหรือไง? ใครๆก็รู้ว่าแกรักลินท์ งั้นแกบอกเธอสักคำว่า “ฉันรักเธอ” แกก็จะเสียหายตรงไหนเหรอ?”

ชายชราโมโหกับหลานชายอีคิวต่ำคนนี้มากๆ

เดิมที คู่สามีภรรยาวัยชราไม่อยากเข้าไปยุ่งเรื่องของเจ้าสองและลินท์ ยังไงซะเด็กสองคนก็เติบโตมาด้วยกัน เป็นคู่รักในวัยเด็กที่แท้จริง ผู้อาวุโสของทั้งสองตระกูลก็ทราบดีเช่นกัน และพร้อมเสมอสำหรับงานแต่งงานของพวกเขาทั้งสองคน

แต่ลินท์เป็นเด็กดี แล้วก็มีคู่รักสามีภรรยาอย่างเทวิกากับพัฒน์คอยเปรียบเทียบอยู่ เธอก็เลยอิจฉา กษิดิดันเป็นผู้ชายซื่อบื้อมากๆ คิดไม่ได้แม้แต่น้อย

ชายชรารู้สึกถ้าเขาไม่เตือนสติหลานชายคนนี้ตรงๆ ไม่แน่เหลนเกิดมา เจ้าสองคงไม่ได้อยู่กินกับหญิงงาม

“ลินท์ไม่ขาดอะไรเลย แต่สิ่งที่แกให้ ความหมายมันไม่เหมือนกัน แม้ว่าแกจะให้ดอกไม้ใบหญ้ากับเธอ นั่นเป็นของที่แกมอบให้ เธอก็จะดีใจมาก แกไม่เข้าใจผู้หญิงเอาซะเลย ควรจะให้แกอยู่เป็นโสดจริงๆ”

กษิดิกะพริบตาแล้ว กะพริบตาอีก เป็นอย่างนั้นอยู่นาน เขาก็พูดว่า: “แบบนี้นี่เอง ผมเข้าใจแล้ว”

“เข้าใจแล้วจริงเหรอ?”

กษิดิรีบพยักหน้า “คุณปู่ครับ ผมเข้าใจแล้ว ขอบคุณคุณปู่ที่เตือนสติผม มันแปลกที่ลินท์ไม่รับปากคำขอแต่งงานของผม พวกพี่ชายก็บอกเสมอว่าเป็นปัญหาของผม เป็นปัญหาของผมจริงๆ ผมไม่เข้าใจเองว่าสิ่งที่ลินท์ต้องการคืออะไร”

ต้องการให้เธอรับผิดชอบต่อเขาอยู่เสมอ

โดยที่ไม่สนใจว่าเธอคิดอะไรอยู่