รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 387

แต่ จะให้คนซื่ออย่างกษิดิสบายเกินไม่ได้ เขายังสู้นฤเบศวร์ไม่ได้เลย

นฤเบศวร์: ... ฉันอิจฉา กษิดิ ที่สามารถขึ้นรถบัสได้ก่อนแล้วค่อยจ่ายโดยสาร

ทุกคนเป็นแบบนี้ มักรู้สึกว่าคนอื่นดี แต่ในสายตาคนอื่นนั้นตัวเองก็แสนดีเหมือนกัน

เทวิกา และลินท์ กำลังคุยกันเรื่องในใจใต้ศาลา แต่ไซม่อนนั่งยองๆ อยู่ที่ประตูห้องภรรยา ราวกับว่าถ้าภรรยาไม่เปิดประตู เขาก็จะนั่งตลอดไป

เมื่อรู้เรื่องราวของสามีภรรยาคู่นี้แล้วก็ไม่มีใครมายุ่งอะไร ปล่อยให้ทั้งสองทรมานดันเอง

ญาณินไม่ได้กลับไปนอน เธอเองก็นอนไม่หลับ

หลังจากที่ทั้งคู่ไม่คุยกันเวลานานญาณินรู้สึกว่าการขังตัวเองอยู่ในห้องเพราะผู้ชายตัวคนเดียวเป็นการเสียเปรียบมากเกินไป อากาศดีขนาดนี้ เธอควรออกไปเดินเล่นและค่อยๆ ชื่นชมความสวยงาม ทิวทัศน์ของคฤหัสน์เมเปิล

เมื่อคิดเช่นี้ ญาณินเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเปิดประตู

" ที่รัก"

เมื่อเห็นประตูเปิด ชายชราที่นั่งยองๆ ก็มีความสุข เขารีบลุกขึ้นยืนและยื่นถาดให้ " ที่รัก คุณยังไม่ได้กินข้าวเช้า ผมเอามาให้คุณ "

ญาณิน ชำเลืองมองที่อาหารเช้า จากนั้นจ้องมาที่เขาและพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ว่า "คุณเรียกผิดคนแล้ว ฉันไม่ใช่ภรรยาของคุณ "

“เราไม่ได้หย่ากัน คุณก็เป็นภรรยาของผม”

ไซม่อน รู้ว่าไม่มีใครอยู่ชั้นบนแล้ว และไม่ต้องการศักดืศรีหรือหน้าตาอะไรแล้ว เกาะติดภรรยาไม่ปล่อย

นฤเบศวร์: สู้กับฉันได้เลยนะเนี่ย!

กนกอร: คุณยอมรับว่าคุณเป็นเกาะติดคนแล้วเหรอ?

ญาณิน โกรธมาก

เธอต้องการหย่า แต่ชายคนนี้ปฏิเสธที่จะหย่า ตอนนี้ ธอเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของเขาจริงๆ

ผลักถาดออกไป สีหน้าของ ญาณิน เย็นชา " ฉันไม่หิว "

พูดจบเธอก็ยกเท้าเดินออกไป

ไซม่อน ยื่นมือออกไปคว้าเธอ แต่เธอปัดมันออกไปอย่างแรง

“ไซม่อน ฉันขอเตือน อย่าแตะต้องตัวฉัน ไม่งั้นฉันจะไม่มีวันให้อภัยคุณไปตลอดชีวิต!”

“ที่รัก ผมแค่อยากให้คุณหยุดและกินข้าวเช้า”

ไซม่อน ดูน่าสงสารมาก

“ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่หิว!”

“คุณจะไม่หิวได้ยังไง ผมถามแล้ว เมื่อคืนคุณไม่ได้กินอะไรมาก นานขนาดนี้คุณคงจะหิวแย่เลย ที่รัก กินข้าวเช้าก่อนแล้วค่อยคุยกันนะ”

สีหน้าของ ญาณิน ดูแย่มาก " ไซม่อน คุณกลายเป็นคนหน้าด้านตั้งแต่เมื่อไหร่ บอกแล้วว่า อย่าเรียกฉันว่าที่รักอีก ฉันไม่อยากเป็นภรรยาของคุณ คุณมีสาวคู่ใจจำนวนมาก คุณพลอยไพลินยังรอฉันหลีกตำแหน่งให้อยู่ คุณชอบนางมากขนาดนั้น ก็ไปเรียกหล่อนว่าเมียไป! "

ไซม่อนรู้สึกโชคดีที่ได้เห็นสีหน้าที่โกรธมากของเธอ

ถ้าเธอไม่สนใจเขาจริง ๆ คงไม่แม้แต่จะอารมณ์เสีย ระหว่างพวกเขาก็จะจบลงจริง ๆ

" ที่รัก ผมกับพลอยไพลิน ... ผมไม่เคยแตะต้องหล่อนเลย ตอนนี้หล่อนเป็นผู้หญิงของเจ้าสาม"

ไซม่อน ต้องการอธิบายเรื่องระหว่างเขากับ พลอยไพลินเมื่อนึกถึงในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ทั้งสองไปไหนมาไหนพร้อมกันจริงด้วย แต่เขาไม่รู้จะอธิบายยังไง ดังนั้นเขาจึงพูดได้อย่างเดียวว่าเขาไม่เคยแตะต้อง พลอยไพลิน

พลอยไพลิน วางยาให้ ไซม่อนไม่สำเร็จ และกลับไปมีเพศสัมพันธ์กับคุณชล และทุกคนในตระกูลสาระทาก็รู้เรื่องนี้ สำหรับเธอแล้วมันเหมือนกับเรื่องที่หนักสาหัส

“ฉันคลั่งไคล้มากว่า 20 ปี แต่ฉันยังมีความทรงจำ ไซม่อน อย่าคิดว่าตอนนี้หาวิกาเจอ และฉันฟื้นคืนสติก็จะลบทุกอย่างในอดีตได้ มันลบไม่ได้ คุณทำก็คือทำ ไม่ว่าคุณจะมีเหตุผลอะไร คุณทำผิดกับฉันก็คือทำผิดกับฉัน”

“ฉันไม่ต้องการซ่อมความสัมพันธ์ระหว่างเรา ฉันไม่เชื่อเรื่องการคืนดีกันหลังกระจกแตก ลูก ๆ ของเราก็โตกันแล้ว เห็นแก่หน้าลูกๆ ฉันไม่อยากจะทะเลาะกับคุณ ไม่อยากทำให้มันน่าเกลียดเกินไป กรุณาทำตัวให้เป็นหัวหน้าครอบครัวของคุณไว้ อย่าเกาะติดฉันอีก จะทำให้คุณเสียหน้า"

" ไซม่อน เลิกรากันดี ๆ เถอะ ฉันเข้าใจแล้วว่าทำไมคุณถึงไม่หย่ากับฉันในเวลาที่ผ่านมา ฉันเป็นบ้า ยสย์ยังเด็ก และบ้านทางแม่ฉันก็ไม่แข็งแรง คุณกังวลว่าหลังจากหย่าร้างกัน ชีวิตฉันจะลำบาก ขอบคุณที่ทนผู้หญิงบ้าๆ คนนี้มานานกว่า 20 ปี "

ญาณิน ไม่ให้โอกาส ไซม่อน ตอบ " ไซม่อน หย่ากันเถอะ ตอนนี้ฉันดูแลตัวเองได้แล้ว จะไม่รบกวนคุณอีกต่อไป ฉันไม่อยากกลับไปที่ บ้าน ฉันไม่ต้องการสถานะภรรยาของคุณอีกต่อไปแล้ว ฉันเสียใจ ฉันเสียใจที่ตอนนั้นฉันไม่รู้ว่าควรปล่อยคุณออกไป ก็เลยทำให้ฉันต้องแยกจากวิกานานกว่า 20 ปี "

“ฉันพูดได้แค่นี้ อย่ากวนฉันอีกเลย”

หลังจากพูดคำเหล่านี้ ญาณิน ก็เดินจากไปอีกครั้ง

ไซม่อน ยังจะรั้งเธอไว้ แต่ถูกเธอเลี่ยงไป

“ไซม่อน นี่คือตระกูลอริยชัยกุล เป็นบ้านของลูกสาวของคุณ ถ้าคุณไม่อยากให้ลูกสาวของคุณถูกมองว่าเป็นตัวตลก ก็โปรดทำตัวให้ดี”

ประโยคเดียวจาก ปากญาณิน ทำให้ไซม่อน ล้มเลิกความคิดที่จะดึงเธออีกครั้งได้สำเร็จ

ใช่ นี่คือตระกูลอริยชัยกุล เขาจะทะนงตัวเกินไปไม่ได้

ต้องคิดเผื่อลูกสาว

ไซม่อน ทำได้เพียงแค่เฝ้าดูอย่างช่วยไม่ได้เมื่อ ญาณิน ทิ้งเขาและเดินลงไปชั้นล่าง

ภาระที่แบกไว้บนบ่าของเขายังคงไม่สามารถวางลงได้ และหนทางอีกยาวไกลในการซ่อมแซมความสัมพันธ์ระหว่างเขาสองคน

นฤเบศวร์: คุณลุงไซม่อน ไม่เป็นไรครับ เส้นทางการตามภรรยาของผมก็อีกยาวไกล เราไปด้วยกันเถอะ!

ไซม่อน: .…..