รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 401

ชายชราพูดอย่างเสียใจว่า : “ฉันคิดจริงๆ นะ น่าเสียดาย ภูธิปไม่ยอมแลกหลานกับฉัน”

นฤเบศวร์：……

“ภูธิปไม่ยอมเอาพัฒน์มาแลกกับแก ถ้าเปลี่ยนเป็นคนอื่นๆ ก็ไม่เลว”

นฤเบศวร์：……

คุณปู่อิจฉาคุณชายของตระกูลอริยชัยกุลมาก

“โธ่เอ๋ย บางที นี่ก็คือโชคชะตานะ ไม่ว่าตระกูลของเราจะพยายามกันอย่างไรก็ไม่สามารถเหนือกว่าตระกูลอริยชัยกุลได้ ฉันสู้คุณปู่ภูธิปไม่ได้ นายก็สู้พัฒน์ไม่ได้”

ชายชราพูดถอนหายใจโธ่เอ๋ยครู่หนึ่ง ก็พูดกับหลานว่า : “เบศวร์ แกต้องรีบตามจีบอร หลังจากที่พวกแกสองคนแต่งงานกันอีกรอบก็รีบมีลูกกัน ถ้าหากพวกแกมีลูกชาย ลูกของพัฒน์สองสามีภรรยานั่นเป็นลูกสาว พวกแกทั้งสองก็เกี่ยวดองกัน สรุป ถ้าคุณหนึ่งผู้ชายคนหนึ่งผู้หญิง รีบหมั้นหมายไว้ตั้งแต่เด็ก”

“พวกเราสู้ตระกูลอริยชัยกุลไม่ได้ไม่เป็นไร ขอลูกสาวของตระกูลอริยชัยกุลแต่งงาน หรือให้ลูกสาวของตระกูลเราแต่งงานออกไป เป็นคุณนายคนต่อไปของตระกูลอริยชัยกุล ฮ่าๆ ทำแบบนี้ก็ดีเลยทีเดียว！”

นฤเบศวร์มองคุณปู่อย่างหมดคำพูด

ความปรารถนาทั้งชีวิตของคุณปู่ ก็น่าจะเป็นการเหนือกว่าตระกูลอริยชัยกุลนะ

ไม่สามารถเหนือกว่าได้ก็รวมเป็นหนึ่งเดียวกับตระกูลอริยชัยกุล

“อรเป็นเพื่อนสนิทกับเทวิกา พวกแกกลายเป็นครอบครัวที่เกี่ยวดองกัน ก็ไม่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้”

ชายชรายิ่งคิดยิ่งรู้สึกดีงามขึ้นเรื่อยๆ

ถ้าหากเหลนผู้หญิงของเขาแต่งงานกับตระกูลอริยชัยกุลกลายเป็นคุณนายของตระกูลคนต่อไป งั้นก็ดีมากเลยจริงๆ

ดูจากสไตล์ครอบครัวของตระกูลอริยชัยกุล ลูกผู้ชายของตระกูลอริยชัยกุลล้วนแต่พะเน้าพะนอภรรยาทั้งนั้น ต่อไปเหลนผู้หญิงของของเขาก็มีอำนาจตัดสินใจไม่ใช่เหรอ？

“ถ้าเกิด พวกเราก็มีลูกชายล่ะ？”

“……”

“หรือไม่พวกเราก็คลอดลูกสาวทั้งนั้น ไม่แน่ลูกๆของสองตระกูลชอบผู้ชายหรือผู้หญิงคนเดียวกัน ในทางกลับกันก็กลายเป็นศัตรูอีก”

ชายชรา：“……”

เขาจ้องมองหลาน พูดด่า : “แกคิดไปในทางที่ดีไม่ได้เหรอ？”

“คิดแต่จะเตรียมพร้อมสำหรับสิ่งที่เลวร้ายที่สุด.”

“เกิดอะไรขึ้นกับแขนของแก？ได้รับบาดเจ็บจากโจรปล้นจริงๆ？หรือว่าแกกุเรื่องขึ้นมาเล่นเองกำกับเอง？”

ชายชราเปลี่ยนหัวข้อสนทนา กลัวว่าขืนพูดต่อไปจะถูกหลานของตัวเองทำให้โมโหตายเสียก่อน

เขามีชีวิตอยู่ได้ถึงอายุปูนนี้ ไม่ง่ายเลยจริงๆ

“โจรปล้นจริงๆ”

หลังจากที่ชายชราเงียบอยู่นาน พูดถาม : “บาดเจ็บสาหัสไหม？”

“มีแผลถลอกนิดหน่อย”

“น่าเสียดาย”

นฤเบศวร์สีหน้ามืดคล้ำ “คุณปู่อยากจะให้แขนของฉันหัก？”

“ถ้าหากว่าแกเจ็บหัก เข้าโรงพยาบาล อรจะได้ดูแลแกทุกวัน นั่นเป็นโอกาสที่พัฒนาความสัมพันธ์ที่ดีที่สุด ตอนนี้แกมีแผลถลอกนิดหน่อย อย่างมากอรก็แค่โทรมาถามทางโทรศัพท์ทุกวัน”

นฤเบศวร์ไม่รู้ว่าควรจะพูดต่อยังไงดี

“พอแล้ว รู้เรื่องที่แกอยากรู้แล้ว ขึ้นไปเปลี่ยนชุดด้านบน อีกเดี๋ยวมากินอาหารเช้าด้วยกัน คริษฐ์ก็ยังรู้จักมาเป็นเพื่อนคนแก่อย่างฉัน ส่วนแกวันทั้งวันไม่เห็นแม้แต่ร่างเงา”

“นั่นเป็นเพราะว่าผมไปตามจีบหลานสะใภ้ให้คุณปู่ไง”

นฤเบศวร์ตอบกลับหนึ่งประโยคแล้ว หยิบผลตรวจของกันตภณขึ้นไปชั้นบนด้วย

……

ณ One Day In Coffee

ตอนที่กนกอรมาถึงร้าน ประตูร้านเปิดออกแล้ว

เป็นเทวิกานี่เอง

กนกอรเข้ามาในร้าน เห็นเทวิกาเช็ดแมวแห่งความโชคดีที่ตั้งอยู่บนเคาร์เตอร์คิดเงิน ถามประโยคหนึ่ง : “วิกาวันนี้แกไม่ต้องอยู่เป็นเพื่อนพวกคุณป้าเหรอ？”

กนกอรจงใจพูดกล่าว

เทวิกาหัวเราะฮิฮิ “เขาก็เป็นเพียงแค่คู่ต่อสู้ทางธุรกิจกับพัฒน์เท่านั้น จริงๆทั้งสองคนไม่ได้มีความอาฆาตแค้นอะไร พูดขึ้นมา พวกเขาเข้าใจซึ่งกันและกัน แถมยังรู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก หากพูดเปลี่ยนเป็นพูดคำไพเราะหน่อย พวกเขาสองคนเป็นเพื่อนที่โตมาด้วยกัน”

“ประเด็นคือ ฉันหวังว่าแกจะมีความสุข！”

กนกอรกอดเพื่อนสนิทอย่างซาบซึ้งใจ

เทวิกายิ้มพร้อมผลักเธอออก “ฉันหวังว่าคนที่ฉันแคร์จะทำให้มีความสุขได้ สิ่งที่ผ่านมาของนฤเบศวร์ก็แค่นั้นเอง แต่ตอนนี้รักแกคนเดียว ใครก็มีอดีตกันทั้งนั้น ขอแค่ตอนนี้ อนาคตเขา รักแกเพียงคนเดียว ก็เพียงพอแล้ว”

“กนกอร ฉันก็ไม่ได้พูดเรื่องดีให้นฤเบศวร์ แต่พูดเรื่องจริง จริงๆผู้ชายคนนี้คู่ควรที่แกฝากฝังตลอดชีวิต”

กนกอรพูดกับเพื่อนสนิท : “ฉันละสงสัยว่าแกรับเงินของนฤเบศวร์ ถึงได้พูดสิ่งดีๆให้เขาอย่างนี้ ”

เทวิกายิ้มแล้ว ก็เก็บรอยยิ้ม พูดว่า : “ฉันแค่คิดว่าพวกเราต้องเข้าใจที่จะหวงแหน หวงแหนทุกอย่างที่ตัวเองมีตอนนี้”

“พลาดไปแล้ว หรือว่าเข้าใจผิดไปมาก งั้นก็จะทำให้เสียใจตลอดชีวิต เหมือนพ่อแม่ของฉันพวกเขา……เฮ้อ！”

กนกอรคิดถึงเรื่องของไซม่อนและญาณิน เธอไม่ชัดเจนว่าอดีตที่ผ่านมาของพวกเขาเป็นยังไง แต่มองตอนนี้ ทำให้คนเป็นห่วงจริงๆ

แล้วคิดถึงเธอและนฤเบศวร์อีก แม้ว่าสิ่งที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาค่อนข้างเป็นปัญหาที่แก้ยาก แต่ก็จัดการได้ เมื่อเทียบกับพ่อแม่แท้ๆของวิกาแล้ว ระหว่างเธอและนฤเบศวร์ดูผ่อนคลาย มีความสุข เพียงแค่ทั้งต้องหวงแหน ให้โอกาสกันและกัน งั้น ก็มีความสุขแล้ว

หวงแหนทุกอย่างที่ตัวเองมี

เพราะว่าสิ่งที่คุณมีในตอนนี้ เป็นไปได้ว่าสิ่งที่คนอื่นขอร้องแต่ก็ขอร้องมาไม่ได้

“วิกา งั้น วันนี้แกดูร้าน？สะดวกไหม？”

“สะดวกสิ ฉันดูร้าน เดิมทีก็พูดกันแล้วสุดสัปดาห์ฉันดูแลร้านแกพักผ่อน เมื่อวานแกก็ดูแลร้านแทนฉันหนึ่งวันแล้วนะ”

กนกอรหยิบกระเป๋าตัวเองขึ้นมาอีกครั้ง พูดกับเพื่อนสนิทว่า : “งั้นฉันไปซื้อของขวัญ ไปตระกูลเดชอุปสักหน่อย ถือว่าแสดงความขอบคุณและเป็นไปการเยี่ยมเยียน ”

“รีบไปเถอะ ซื้อพวกอาหารเสริมบำรุงเลือดเยอะๆ แบตบอสน่าจะเสียเลือดไม่น้อยแน่ ควรจะบำรุงเลือดหน่อย”

กนกอรพูดว่าอืม หันหลังเดินจากไป

รอเธอไปแล้ว เทวิกายิ้มเบาๆ “เห็นชัดๆว่าทั้งสองฝ่ายต่างก็รักกัน ทำไมจะต้องดึงดันด้วย？ ”