รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 423

“กนกอร”

นฤเบศวร์ดึงกนกอร ให้นั่งลง แต่กนกอรสะบัดมือเขาออกแล้วพูดขึ้นว่า： “ฉันนั่งลงเอง ไม่ต้องมาดึงฉัน”

หลังจากที่เธอนั่งลงแล้ว ได้ถลึงตาใส่นฤเบศวร์ด้วยความโกรธ

นฤเบศวร์หัวเราะฮิๆ ออกมา แล้วพูดขึ้นว่า： “เรียกชื่อผมก็ผมแล้ว ตอนนี้ไม่เรียกร้องมาก เพราะพวกเราสองคนยังมีเวลาอีก

ยาวไกล มีเวลาทั้งชีวิตที่จะผัวพันอยู่ด้วยกัน ผมไม่เชื่อหรอกว่าในอนาคตคุณจะไม่เรียกผมว่าที่รัก”

กนกอร： “……คนพาล”

นี่คือบอสพาลที่เธอคุ้นเคย

“คุณตั้งฉายาบอสพาลให้ผมแล้ว ถ้าผมไม่ทำตัวอันธพาลหน่อย ก็เสียแรงที่คุณอุตส่าห์ตั้งฉายาให้ผมสิ”

“เรื่องของกันตภณคุณจะช่วยหรือไม่ช่วยให้คุณตัดสินใจเอง เพราะว่าคนที่จะตื่นตระหนกเป็นคุณ คุณมาที่นี่อีกมีธุระอะไรไม่ทราบ？”

นฤเบศวร์รู้ดีเมื่ออยู่ต่อหน้าเธอ เขาไม่มีทางข่มขู่เธอได้เลย มีแต่เธอที่ข่มขู่เขาได้ เพราะเขาหลงรักเธอก่อน ดังนั้นเขาเลยต้องพ่ายแพ้ก่อน

“ไม่รีบร้อน รอดูท่าทีของ นิรุตต์ก่อน ถ้าเขาไม่ยอมเผชิญไปพร้อมกับกันตภณ แล้วคุณให้ผมไปช่วย นั่นจะทำให้เขายิ่งเสียใจ และไม่มีประโยชน์”

เรื่องความรักเป็นของคนสองคน เป็นไปไม่ได้ที่ฝ่ายหนึ่งพยายามไขว่คว้าเต็มที่ แต่อีกฝ่ายไม่ไขว่คว้าและยอมแพ้ไป่ก่อน ถ้าเป็นแบบนั้น ถึงแม้พวกเขาที่เป็นคนนอกอยากช่วย ก็ช่วยอะไรไม่ได้

กนกอรรู้สึกว่าที่นฤเบศวร์พูดก็มีเหตุผล จึงพูดชื่นชมเขาออกมาว่า： “คุณนี่ยิ่งอยู่ยิ่งมีสติแล้วนะ”

มิน่าหล่ะตอนแรกคุณปู่เร็นถึงบีบบังคับให้เขาแต่งงานกับเธอ เพื่อกระจายความสนใจของเขาออกไป เพื่อให้เขาไม่ต้องหมกมุ่นอยู่แต่กับเปรมา ผู้ชายคนนี้ก็จะค่อยๆ ได้สติเอง

นฤเบศวร์ยิ้มออกมาอย่างขมขื่น “อรคนดีของผม ขอร้องอย่าเอ่ยถึงเธอต่อหน้าผมอีกได้ไหม？”

“ฉันไม่ได้เอ่ยถึงเธอสักหน่อย คนที่คุณนึกถึงคือเธอต่างหาก ถึงคิดว่าคนที่ฉันพูดคือเปรมา นฤเบศวร์ คุณต้องใช้เวลาอีกนานเลยกว่าจะเผชิญหน้ากับเปรมาได้อย่างเปิดเผย”

“มีคนเขาพูดไว้ว่าวิธีที่ปล่อยวางความรักเก่าได้ดีที่สุดก็คือเริ่มต้นความรักใหม่ กนกอร คุณเป็นแฟนของผมได้ไหม？เป็นแฟนที่คบกันโดยมีเป้าหมายจะแต่งงานด้วยกัน มีคุณอยู่ข้างกาย พวกเราออกเดตกันทุกวัน รักกันกะหนุงกะหนิง ผมรับรองว่าผมจะสามารถเผชิญหน้ากับเปรมาอย่างเปิดเผยได้อย่างรวดเร็ว”

ผู้หญิงที่รักมาสิบกว่าปี แล้วมาบอกว่าเขาจะสามารถเผชิญหน้าอย่างเปิดเผยได้อย่างรวดเร็ว ผียังไม่เชื่อเลย

“ดอกไม่ที่คุณให้ ฉันก็รับไว้แล้วไม่ใช่เหรอ？คุณชวนฉันไปดูหนัง ฉันก็ไปดูด้วย นั่นไม่ใช่ออกเดตแล้วคืออะไร？”

กนกอรพูดออกมาอย่างโกรธเคือง จากนั้นลุกขึ้นแล้วเดินออกไป ความจริงแล้วคือเธอรู้สึกเขิน

เนื่องจากเธอพูดออกมาแบบนั้น ก็แสดงว่าเธอตอบตกลงคบหากับนฤเบศวร์

“อร”

นฤเบศวร์ยิ้มออกมาอย่างดีใจ แล้วยื่นมือไปจับข้อมือเธอไว้ ยิ้มปากกว้าง “ถ้างั้น มื้อเที่ยงพวกเรากินข้าวด้วยกัน ไปกินที่โรงแรมของผม คืนนี้ พวกเราก็ไปออกเดตกันอีก”

“โอะ ใช่แล้ว ที่ผมมาเพราะมีเรื่องหนึ่งจะบอกคุณ”

นฤเบศวร์ไม่รอให้กนกอรตอบกลับ ก็รีบเปลี่ยนเรื่องคุยทันที เพราะถึงแม้กนกอรจะไม่ได้ตอบตกลงแต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ เขาจะถือว่ากนกอรรับปากแล้วที่จะไปกินข้าวกับเขาที่โรงแรมใหญ่ในเมืองแอคเซสซ์

“เรื่องอะไรเหรอ？”

ในขณะที่กนกอรถามเขาอยู่นั้นก็ได้หันไปมองกันตภณหลายครั้ง เห็นเขายังคงดื่มเบียร์อยู่ จึงเรียกพนักงานสาวมา แล้วให้พนักงานสาวไปเกลี้ยกล่อมกันตภณไม่ให้ดื่มเหล้าอีก

“คุณรู้จักพลอยใช่ไหม？”

นฤเบศวร์ถามออกมา

นฤเบศวร์รีบดึงตัวเธอไว้

เรื่องที่เขาเล่าเป็นเรื่องดีสำหรับเธอ ทำไมเธอถึงยังลุกขึ้นเดินออกไปอีก

“ไปรินน้ำให้คุณไง พูดมาเยอะขนาดนั้น ไม่รู้สึกคอแห้งบ้างเหรอ？”

นฤเบศวร์ถึงได้คลายมือออก

รอเธอรินน้ำอุ่นมาให้เขาอย่างดีใจ เมื่อเขาดื่มน้ำแก้วน้ำไปได้สองคอ เธอจึงพูดขึ้นว่า： “ถือโอกาสตอนเที่ยงร้านไม่ค่อยยุ่ง จะให้ฉันไปกินข้าวเป็นเพื่อนคุณ ก็รีบหน่อย พวกเราไปกัน กินเสร็จกลับมาที่ร้าน ฉันยังต้องไปคุยราคากับร้านข้างๆ เกี่ยวกับเรื่องที่จะขายร้าน”

“ร้านของคุณจะขายต่อเหรอ？”

นฤเบศวร์เข้าใจผิด รู้สึกตกตะลึงมาก จึงรีบถามออกมาว่า： “เป็นเพราะว่าเงินหมุนไม่ทันหรือเปล่า？ต้องการเงินเท่าไหร่

เดี๋ยวผมโอนให้คุณเดี๋ยวนี้แลย”

กนกอรถลึงตาใส่เขา “ปากคุณพูดคำพูดดีๆ หน่อยไม่ได้เหรอ？อยากให้ร้านของฉันขายออกไปขนาดนั้นเลยเหรอ？ร้านของเราจะขยายกว้างขึ้น ร้านข้างๆ ขายไม่ค่อยดี วิกาเคยเอ่ยปากกับเธอหลายครั้ง หลังจากที่เธอตรึกตรองดูแล้วจึงตัดสินใจขายต่อให้เรา มีแต่เรื่องราคาเท่านั้นที่ยังคุยกันไม่จบ”

เจ้าของร้านข้างๆ ตอนแรกอยากพึ่งพาชื่อเสียงของเทวิกา เพื่อให้ธุรกิจของเธอดีขึ้น แต่ผลลัพธ์ไม่ค่อยดี แต่กลับเป็นร้านอาหารที่ทำกำไรได้เงินไปไม่น้อย

ถึงแม้One Day In Coffeeจะมีขนมปังและของเค้กต่างๆ แต่หลักๆ คือขายกาแฟ คนพวกนั้นเห็นแก่ฐานะของเทวิกาแล้วมาเช็คอินกันที่นี่ เวลาหิว ก็หาร้านอาหารใกล้ๆ แถวนี้กิน ธุรกิจร้านอาหารของเธอนี้ก็จะเจริญรุ่งเรืองขึ้น

“เรื่องคุยราคา เดี๋ยวผมไปช่วยคุณคุยเอง เธอรู้จักฐานะของเทวิก ไม่แน่อาจจะขอราคาสูงลิบลิ้วก็ได้”

กนกอรยิ้ม： “ฆ่าไก่ใช้มีดฆ่าควาย อีกอย่าง เรื่องของฉัน ฉันจัดการเองได้ ไม่ต้องให้คุณช่วยหรอก คุณดูแลบริษัทของคุณให้ดีเถอะ ไปคุยธุรกิจใหญ่ๆ ของคุณ อย่าไม่สนใจเรื่องบริษัทเพราะฉันเด็ดขาด ถ้าธุรกิจของบริษัทคุณแย่ลง เดี๋ยวคุณแม่คุณก็จะมาโทษฉันอีก ด่าฉันว่าเป็นตัวซวย ตัวกินผัวอีก”

“ข้างกายคุณยังมีน้องชายที่จ้องจะแย่งตำแหน่งคุณอยู่ตลอดเวลา คุณเองก็ต้องรักษาตำแหน่งของตัวเองไว้ให้ดี เดี๋ยวจะมาเสียใจที่หลังแล้วมาโทษเกลียดฉันอีก”