รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 436

“ท่านประธาน ภรรยาท่านประธาน”

เลขาชายสองคนทักทายด้วยท่าทางเคารพนบนอบ

กนกอรที่ถูกนฤเบศวร์ประคองลงจากรถอย่างเอาใจใส่ : ….

“เจ้านาย คุณกนกอร”

ธันวาก้าวเข้ามาต้อนรับ และเอ่ยทักทายอย่างเคารพนบนอบ

กนกอรจำเขาได้ ได้ยินคำทักทายของเขา ก็ตอบกลับโดยการยิ้มบางๆ

เลขาสองคน : ….

คุณธันวาบอกว่าท่านประธานพาภรรยาท่านประธานมาด้วยไม่ใช่หรอ

ทำไมคุณธันวาถึงไม่เรียกภรรยาท่านประธาน แต่กลับเรียกคุณกนกอร?

สองคนมองไปทางกนกอรทันที ตอนแรกที่กนกอรได้ยินพวกเขาเรียกเธอว่าภรรยาท่านประธานก็มีท่าทางหมดคำพูด แต่กลับเห็นว่ามุมปากท่านประธานโค้งขึ้น เห็นได้ชัดว่าอารมณ์ดีมากต่อคำเรียกที่พวกเขาเรียกคุณกนกอร

“นี่คือภรรยาเก่าผมและก็เป็นแฟนคนปัจจุบันของผม กนกอร หลังจากนี้ก็จะกลายเป็นภรรยาท่านประธานของพวกคุณ ตอนนี้เรียกเธอว่าภรรยาท่านประธานก็ไม่ผิด เรียกแต่เนิ่นๆ จะได้คุ้นชินแต่เนิ่นๆ อรก็จะได้คุ้นชินด้วย”

นฤเบศวร์แนะนำสถานะของกนกอรอย่างเป็นทางการให้กับเลขาทั้งสองคนฟังอย่างอารมณ์ดี

อดีต เขากับกนกอรแต่งงานโดยไม่ได้บอกใคร คนที่รู้ก็มีไม่กี่คน

แม้ว่าเลขาจะรู้มาบ้าง แต่ก่อนที่เขาจะประกาศอย่างเป็นทางการ ก็ไม่กล้าสืบสุ่มสี่สุ่มห้า

“อร พวกเขาล้วนเป็นเลขาของผม คนหนึ่งชื่อเต้ย คนหนึ่งชื่อตริน”

เลขาของนฤเบศวร์เป็นผู้ชาย กนกอรรู้นานแล้ว เป็นเพราะเปรมาสินะ แม้ว่าเปรมาจะเห็นนฤเบศวร์เป็นตัวสำรอง แต่กลับเอาแต่ใจอย่างยิ่ง ทนเห็นข้างกายนฤเบศวร์มีผู้หญิงวัยรุ่นสวยๆไม่ได้ นฤเบศวร์จึงเปลี่ยนเลขาเป็นผู้ชายเพื่อเธอ

จำเป็นต้องบอกว่าเรื่องที่นฤเบศวร์ทำเพื่อเปรมานั้นเยอะมาก

มีชั่วครู่หนึ่งที่กนกอรรู้สึกอิจฉาและหึงหวงในใจ

ทว่าก็ปลงตกได้อย่างรวดเร็ว

เปรมาได้ครอบครองพื้นที่ในหัวใจนฤเบศวร์แค่สิบกว่าปี เธอกลับได้ครอบครองช่วงชีวิตที่เหลือหลังจากนี้ของนฤเบศวร์ อย่างน้อยก็หลายสิบปี แต่ก่อนนฤเบศวร์ทำเรื่องต่างๆเพื่อเปรมาเท่าไร ในภายภาคหน้าก็จะทำเพื่อเธอมากกว่า เธอจะคิดเล็กคิดน้อยกับเปรมาไปทำไม?

ยิ่งกว่านั้น ตอนนี้คนที่ควรจะหึงหวงคือเปรมา ไม่ใช่เธอ

คิดแบบนี้แล้ว สภาพจิตใจของกนกอรก็ฟื้นคืนเป็นปกติ

“คุณเต้ย คุณตริน”

กนกอรทักทายอย่างมีมารยาท

เลขาสองคนรีบตอบรับ ทั้งสองคนล้วนมองออกว่า ท่านประธานแคร์คุณกนกอรเป็นพิเศษ

สำหรับคุณเปรมาที่เคยไปวางอำนาจบาตรใหญ่ที่บริษัทพวกเขา ก็กลายเป็นอดีตไปแล้ว พวกเขาต้องรีบไล่คุณเปรมาออกไปจากกระบวนการรับรู้ของพวกเขา

“ธันวา คุณพิภูมารึยัง”

นฤเบศวร์หันไปถามธันวา

ธันวานำทั้งสองคนเข้าไปในโรงแรม พลางเดิน พลางตอบ “อีกสองนาที คุณพิภูจะมาถึงครับ เจ้านายกับคุณกนกอรเข้าไปกันก่อน ผมจะรอคุณพิภูอยู่ข้างนอก”

นฤเบศวร์ตอบอืม

เขาจับมือกนกอรแน่น และเดินเข้าไปในโรงแรมท่ามกลางวงล้อมบอดี้การ์ด เลขาสองคนของเขาก็อยู่รอการมาถึงของ คุณพิภูเป็นเพื่อนธันวาอย่างรู้ตัว

ไม่ตามไปเป็นก้างขวางคอ

คนของโรงแรมแอคเซสซ์เห็นนฤเบศวร์เดินจับมือกนกอรเข้ามาอย่างกลัวว่า ถ้าปล่อยมือ กนกอรจะบินหนีไป สมองของแต่ละคนก็เต็มไปด้วยความสงสัย แต่ไม่กล้าถาม

เพียงแต่แน่ใจในเรื่องหนึ่ง ผู้หญิงข้างกายท่านประธานเปลี่ยนคนแล้ว!

สถานที่สำหรับการเจรจาธุรกิจในโรงแรมของนฤเบศวร์ล้วนอยู่ในห้องเพรสซิเดนสูทชั้นบนสุด

ผู้รับผิดชอบของโรงแรมรออยู่หน้าประตูลิฟต์โดยสาร เห็นเขามาแล้ว หลังจากทักทายด้วยท่าทางเคารพนบนอบ ก็หยิบบัตร VIP ออกมารูด ประตูลิฟต์โดยสารเปิดออก เขาทำท่าเชื้อเชิญให้นฤเบศวร์

“อร พวกเราขึ้นไปกันก่อน”

นฤเบศวร์จูงกนกอรเข้าไปในลิฟต์โดยสาร

เหล่าบอดี้การ์ดไม่ได้ตามไปในทันที ภายในลิฟต์โดยสารมีแค่พวกเขาสองคน

กนกอรยื่นมือมาจับใบหน้าเขา เอ่ยกลั้วหัวเราะว่า “ไม่ชินกับคุณที่เป็นแบบนี้จริงๆ แบ๊ดๆ อันธพาลหน่อยๆ ชั่วร้ายแบบที่ทำให้คนอยากด่าเหมือนเมื่อก่อนนั้นดีกว่าหน่อย คุณในตอนนี้ ฉันอายที่จะเถียง”

ทำได้สมบูรณ์แบบเกินไป เอาใจใส่เกินไป

เธอเถียงไม่ออกเลย

นฤเบศวร์เอ่ยยิ้มๆ “อย่างนั้นก็ไม่ต้องเถียง จูบผมสักสองทีเป็นการชมที่ผมทำได้ดีก็พอ”

ไม่รอคำตอบจากกนกอร เขาก็ดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนอีกครั้ง แล้วก้มหน้าลงไปครอบครองกลีบปากแดงช่วงชิงความหอมหวานของเธอ

กนกอร : ลิปสติกที่เธอทาถูกเขากินไปหมดแล้ว

เธอไม่มีความเคยชินในการพกเครื่องสำอางติดตัว

เธอบ่นเขา

สายตาเขาเจือไปด้วยแววขบขัน เอ่ยว่า “ผมมีวิธีที่จะทำให้ริมฝีปากคุณแดงเหมือนทาลิปสติก”

“วิธีอะไร”

“ผมจูบคุณ จูบจนริมฝีปากคุณแดง ก็เหมือนกับทาลิปสติกแล้ว”

กนกอร : “…”

ในตอนที่คุณพิภูถูกธันวาพาขึ้นมาที่ชั้นบน ก็ไม่รู้ว่ากนกอรถูกหมาป่าตัวนี้จูบไปกี่รอบแล้ว

เมื่อคุณพิภูเข้ามา หมาป่าตัวนั้นก็กลับคืนสู่ท่าทางจริงจัง

กนกอรอยากจะแก้แค้นเขาแต่ไม่มีโอกาส

เรื่องธุรกิจ กนกอรไม่เข้าใจ แต่ไม่ได้ขัดขวางการตั้งใจฟังของเธอ เธอแสดงออกอย่างสุภาพเหมาะสม

ทำให้นฤเบศวร์อุทานว่าเธอเกิดมาเพื่อเป็นภรรยาเขาในใจอีกครั้ง มาเข้างานสังคมกับเขา ก็สามารถเรียนรู้จนเข้าใจได้เอง โดยไร้ผู้ชี้แนะ แสดงออกได้อย่างไม่มีที่ติ

เขาต้องรีบแต่งเธอกลับบ้าน

เขาในคืนวันนี้ จูบเธอติดต่อกันหลายครั้ง หลายครั้งในตอนแรก เขายังไม่มีความคิดอื่นๆ