รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 501

ห้องรับแขกชั้นล่าง คุณหญิงรองนั่งอยู่บนโซฟาเดี่ยว มีคนรับใช้สองคนยืนอยู่ด้านหลังเธอ

ของขวัญที่เธอเอามา วางไวบนโต๊ะน้ำชา

มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นมาจากบันได คุณหญิงรองนึกว่าคนที่เดินลงมาคือญาณิน

แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นมอง คนที่เดินลงมากลับเป็นป้าอ้อย

ป้าอ้อยเดินมาอยู่ตรงหน้าคุณหญิงรอง น้ำเสียงอ่อนโยน มีมารยาท และเกรงใจมาก “คุณหญิงรอง คุณผู้หญิงของพวกเราพักผ่อนตอนกลางวันไปแล้วค่ะ คุณมีธุระอะไร อีกสองสามวันค่อยมาคุยกันอีกที”

คุณหญิงรองโมโหขึ้นมาทันที

แต่ก็เก็บความโกรธไว้ได้อย่างรวดเร็ว

ที่เธอมาครั้งนี้ เพื่อมาขอโทษญาณิน

คิดไม่ถึงว่าญาณินจะไม่ยอมเจอหน้าเธอ

เวลาพักกลางวันแล้วยังไงเหรอ？

เมื่อก่อน เธอกับบ้านสามคิดจะมาเมื่อไหร่ก็มาเมื่อนั้น อยากเจอญาณินเมื่อไหร่ก็ได้ นั่นเป็นเพราะพวกเขาให้เกียรติญาณิน มิฉะนั้นคนเสียสติแบบนั้น ใครจะไปอยากยุ่งเกี่ยวด้วย？

คนคนนี้เมื่อได้สติ ก็วางมาดขึ้นมาทันที

เธอจำได้ว่าก่อนที่ญาณินยังไม่ได้เสียสตินั้น เธอเป็นคนอ่อนโยน ถึงแม้จะดูแลบ้านนี้ได้เป็นอย่างดี แต่ความจริงแล้วก็ไม่ได้มีความน่าเกรงขามอะไร ที่ทุกคนทำตามคำสั่งของเธอ เป็นเพราะกลัวพี่ชายสามีต่างหาก

แต่การกลับมาครั้งนี้ของญาณิน คุณหญิงรองสัมผัสได้ ญาณินได้เปลี่ยนไปแล้วจริงๆ

ไม่ใช่พี่สะใภ้ที่อ่อนโยนในความคิดของเธอคนนั้นอีกต่อไป

“ป้าอ้อย ฉันมาเพื่อมาขอโทษพี่สะใภ้ ป้าไม่ได้บอกสาเหตุที่ฉันมาให้พี่สะใภ้ฟังสินะ？”

น้ำเสียงของคุณหญิงรองถึงแม้จะดูอ่อนโยน แต่ฟังจากหูของป้าอ้อย เหมือนเป็นการตำหนิ่เธอ

ป้าอ้อยยังคงมีท่าทีเหมือนเดิม เธอพูดขึ้นว่า： “คุณหญิงรองก็ไม่ได้บอกป้าหนิ่คะ ว่าจะมาขอโทษคุณผู้หญิง แล้วป้าจะบอกสาเหตุการมาของคุณหญิงรองให้คุณผู้หญิงฟังได้ยังไง？”

คุณหญิงรองสะอึกพูดไม่ออก

“ตอนนี้ป้ารู้สาเหตุการมาของฉันแล้ว ยังไม่รีบขึ้นไปรายงานพี่สะใภ้อีก”

ป้าอ้อยยืนนิ่งไม่ขยับ “คุณหญิงรอง ความต้องการของคุณหญิง ป้าได้สื่อสารไปแล้ว”

เมื่อก่อน เธอก็ปกป้องคุณผู้หญิงอยู่แล้วมาโดยตลอด และอยากให้คุณผู้หญิงแข็งแกร่งขึ้นตอนนี้คุณผู้หญิงก็สติดีเหมือนเดิมแล้ว และดูเหมือนจะแข็งแกร่งขึ้นเช่นเดียวกัน ทำให้ป้าอ้อยยิ่งยึดมั่นที่จะยืนเคียงข้างคุณหญิง

“ป้าอ้อย！”

“คุณหญิงรองมีอะไรจะรับสั่งหรือคะ”

“เรื่องสั่งคงไม่กล้าหรอก เพราะป้าเป็นคนที่พี่สะใภ้เชื่อใจมากที่สุด ฉันให้ป้าไปพูดกับพี่สะใภ้หน่อย ป้ายังไม่ไปเลย และจะกล้าสั่งได้ยังไง”

ป้าอ้อยพูดออกมาอย่างไม่เกรงกลัวว่า： “คุณหญิงรองบอกว่าสาเหตุที่มาเพื่อมาขอโทษคุณ

ผู้หญิง ก็ควรจะรู้ว่าตอนนี้เป็นเวลาพักผ่อนของเธอ กิจวัตรของคุณผู้หญิงเป็นแบบนี้มาโดยตลอดอยู่แล้ว ถ้าคุณหญิงรองยืนยันจะเจอ

คุณผู้หญิงให้ได้ ก็ลองรออยู่ที่นี่ก่อน รอให้คุณผู้หญิงพักผ่อนเสร็จแล้ว ถ้าคุณผู้หญิงยอมเจอคุณหญิงรอง ก็ต้องลงมาเจอ

คุณหญิงรองอยู่แล้ว”

คุณหญิงรองโกรธมาก แต่ก็ทำอะไรป้าอ้อยไม่ได้

อีกอย่าง พี่ชายสามีก็พักผ่อนอยู่ข้างบนเช่นเดียวกัน

ซึ่งคุณหญิงรองไม่กล้าก่อความวุ่นวายอยู่แล้ว

“ในเมื่อพี่สะใภ้พักผ่อนแล้ว เดี๋ยวฉันรอให้พี่สะใภ้พักผ่อนเสร็จค่อยมาอีกครั้งก็ได้”

คุณหญิงรองลุกขึ้น เพื่อเตรียมตัวเดินออกไป

“คุณหญิงรอง”

ป้าอ้อยชี้ไปที่ของขวัญบนโต๊ะน้ำชา แล้วพูดเตือนขึ้นมาว่า： “คุณหญิงรอง ของพวกนี้คุณเอากลับไปด้วย”

“เดี๋ยวฉันจะมาอีก ของขวัญเก็บไว้ที่นี่แหละ”

“คุณหญิงรอง คุณประยสย์เคยบอกไว้ ถ้าไม่ใช่ของที่คุณผู้หญิงจะรับเอาไว้ ให้โยนทิ้งให้หมด

คุณหญิงรอง：……

บ้านใหญ่ทั้งครอบครัวสามคน โอะ แต่ตอนนี้ทั้งครอบครัวมีด้วยกันสี่คนแล้ว สำหรับเรื่องที่เกี่ยวกับการกิน พวกเขาระวังตัวกันเป็นพิเศษ

นับตั้งแต่ที่ประยสย์รู้เดียงสา ก็ไม่เคยดื่มน้ำของที่บ้านอีกเลย

เวลากินข้าว นอกเหนือจากกินข้าวพร้อมกันกับคุณปู่คุณย่า นอกนั้นเขาไม่เคยกินข้าวคนเดียวมาก่อนเลยเด็ดขาด

ระวังป้องกันตัวเป็นอย่างมาก

ระวังใครเหรอ？

“ได้ๆๆ ผมโยนทิ้งละ คุณอย่าเพิ่งโกรธ เดี๋ยวถ้าโกรธจนเสียสุขภาพ ผมจะรู้สึกปวดใจ”

ชลรีบวางเครื่องประดับลง จากนั้นก็โยนดอกไปช่อนั้นทิ้ง

หลังจากเดินกลับมา เขานั่งอยู่ข้างๆ พลอยอย่างระมัดระวัง

พลอยด่าออกมาด้วยสีหน้าเย็นชาว่า： “ไสหัวไปไกลๆ หน่อย！”

“พลอย……”

“ได้ๆๆ ผมไสหัวไปไกลหน่อย”

ใบหน้าของพลอยมีความโกรธ แต่ชลกลับรู้สึกว่าท่าทางเวลาที่เธอโกรธยิ่งดูสวยมากขึ้นไปอีก และรีบนั่งออกให้ห่าง

“ญาณินและลูกสาวกลับมากันทั้งสองคนแล้วใช่ไหม？”

พลอยถามออกมาทั้งๆ ที่รู้แล้ว

เรื่องที่เทวิกาจะกลับมา ตระกูลสาระทาได้ปล่อยข่าวนี้ออกมาตั้งนานแล้ว แม้แต่งานเลี้ยงก็เตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว และงานเลี้ยงก็จะจัดขึ้นในอีกสองวันข้างหน้า ได้เชิญแขกที่มีหน้ามีตาในเมืองซูเพร่าทั้งหมด เพื่อแนะนำทายาทสืบทอดลูกสาวคนโตของตระกูลสาระทาให้ทุกคนรู้จักอย่างเป็นทางการ

“วันนี้ตอนเที่ยงเพิ่งถึง พลอย คุณจะทำอะไรเหรอ？”

ชลถามออกมาอย่างระวัง “ญาณินบอกว่าจะหย่ากับพี่ชายของผม ตอนนี้คุณอย่าทำอะไรเด็ดขาด ประยสย์เด็กคนนั้นโตแล้ว แถมคุณชายใหญ่ของตระกูลอริยชัยกุลก็ตามมาอีกด้วย”

หยุดชะงักไปสักพัก ชลพูดออกมาอย่างประชดว่า： “พลอย ถึงแม้พี่ชายของผมจะหย่า เขาก็ไม่มีทางแต่งงานกับคุณหรอก คุณอยากไปคิดเรื่องของพี่ชายผมอีก ถึงแม้ตอนนี้ผมจะเทียบพี่ชายของผมไม่ได้ ขอแค่พวกเราแต่งงานกัน สามีภรรยามีใจเป็นหนึ่งเดียวกัน อะไรที่พวกเราอยากได้ก็ต้องได้แน่นอน”

พลอยได้ยินรู้สึกสะอิดสะเอียนมาก

ใครจะแต่งงานกับเขา？

ใครจะมีใจเป็นหนึ่งเดียวกันกับเขา？

ถ้าไซม่อนไม่แต่งงานกับเธอ เธอยอมครองโสดไปทั้งชีวิตก็ไม่ยอมแต่งงานกับชลเด็ดขาด

นึกว่า ได้ตัวเธอไปแล้ว เธอก็จะเป็นของเขาแล้วเหรอ！

ฝันไปเถอะ！

“ชู้ของคุณคนนั้นที่อยู่เมือง C ยังท้องเลือดเนื้อเชื้อไขของคุณอยู่เลย”

จู่ๆ พลอยก็พูดออกมา