รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 522
เข้าไปในร้านแอเมสแล้ว คุณนายสองกับคุณนายสามไม่รอช้า รีบทำตามแผนที่พวกเขาวางเอาไว้ เลือกกระเป๋าที่ตัวเองชอบ
จากนั้นก็ให้พวกบอดี้การ์ดเอากระเป๋าของพวกเธอไปไว้ที่รถ
“พี่สะใภ้ วิกา พวกเราเลือกเสร็จแล้ว พวกเธอสองคนแม่ลูกค่อยๆเลือกกันไปนะ แถวนี้มีร้านกาแฟอยู่ร้านหนึ่ง ฉันกับกานต์ไปดื่มกาแฟก่อนนะ”
ญาณินไม่พูดอะไร
เทวิกายิ้มพลางเอ่ยว่า “ อาสะใภ้รอง，งั้นคุณกับอาสะใภ้สามไปดื่มกาแฟกันเถอะ ฉันกับแม่ยังจะช้อปปิ้งกันต่อ”
“อืม”
คุณนายสองลากคุณนายสามเดินไป
พอทั้งสองคนจากไป เทวิกาก็กวักมือ พูดกับผู้จัดการร้านว่า：“เอากระเป๋าทั้งหมดในร้านมาให้ฉัน ฉันซื้อทั้งหมดเลย！”
“ได้ครับ！”
จนกระทั่งตอนที่เทวิกาจ่ายเงิน ผู้จัดการร้านพูดว่า：“คุณผู้หญิง กระเป๋าที่คุณนายสองกับคุณนายสามซื้อ ยังไม่ได้จ่ายเงินให้ผมเลยครับ พวกเธอบอกว่าคุณจะจ่ายให้พวกเธอครับ”
เทวิกากะพริบตาคู่สวย พูดว่า：“ฉันยังไม่ได้บอกเลยว่าจะจ่ายให้พวกเขา”
“แต่ตอนนี้คุณนายสองกับคุณนายสามไม่ได้อยู่ที่นี่ ถ้าไม่อย่างนั้น คุณผู้หญิง คุณช่วยจ่ายแทนพวกเธอก่อน กลับไปแล้วค่อยให้ทั้งสองคนจ่ายคืนคุณ ก็เหมือนกันครับ”
ได้ยินคำพูดของผู้จัดการร้าน ญาณินก็เข้าใจหมดทุกอย่าง
อาสะใภ้ทั้งสองของเธออิจฉาที่คุณท่านให้แบล็คการ์ดกับวิกา ภายในร้านชุดราตรี วิกาปฏิเสธที่จะซื้อชุดให้พวกเธอ
พวกเธอจึงคิดวิธีการที่จะเอาของที่ต้องการมาให้ได้ คิดจะมัดมือชกเทวิกาให้จ่ายเงินให้พวกเธอ
เคยเจอคนหน้าด้าน แต่ไม่เคยเจอคนหน้าด้านมากขนาดพวกเธอ
ยากจนเหรอ
พวกเธอไม่ได้ยากจน แต่ทำเรื่องขาดศีลธรรมแบบนี้ ช่างเป็นเรื่องน่าอาย!
ไม่กลัวว่าจะตกเป็นขี้ปากให้คนอื่นหัวเราะเยาะ
“ในเรื่องทรัพย์สินครอบครัวของเราแบ่งแยกกัน ดังนั้นจึงไม่มีเหตุผลใดที่หลานสาวจะต้องช่วยชำระค่าใช้จ่ายให้พวกเธอ คุณจดบิลไว้ เอาใบแจ้งหนี้มาให้เรา แล้วเราจะช่วยคุณนำกลับไปให้พวกเธอ พวกเธอจะจัดการคนให้มาชำระเงินเอง”
คนที่พูดคือญาณิน
จะอย่างไรเทวิกาก็เป็นหลานสาว หลานสาวไม่ยอมจ่ายเงินให้น้าสะใภ้ทั้งสองคน ลือออกไปจะทำให้วิกาเสียชื่อเสียง
ญาณินไม่กลัวเลย
เธอเป็นสะใภ้ใหญ่
คนทั่วทั้งเมืองซูเพร่าเองก็รู้ว่าคุณนายสองคุณนายสามไม่ได้เคารพให้เกียรติสะใภ้ใหญ่อย่างเธอคนนี้เลย คอนที่เธอเสียสติ คุณนายทั้งสองคนนั้นคงจะรังแกเธอไม่น้อย เธอไม่ยอมจ่ายเงินให้น้องสะใภ้ทั้งสอง ก็ไม่มีใครว่าอะไรเธอ
ญาณินเอ่ยพลางหยิบบัตรแบล็คการ์ดใบนั้นมาจากในมือเทวิกา ส่งให้ผู้จัดการร้าน พูดว่า “รูดบัตรเถอะค่ะ”
ผู้จัดการร้านเองก็หมดหนทางจะช่วยคุณนายทั้งสองคนเอาเปรียบเทวิกา ไม่ได้แสดงสีหน้าท่าทางอะไร รับแบล็คการ์ดมาอย่างนอบน้อม
หลังจากรูดบัตรแล้ว ผู้จัดการร้านก็รีบเขียนใบแจ้งหนี้ให้คุณนายทั้งสองให้เสร็จ แล้วส่งให้ญาณินเอากลับไป
จากนั้น ผู้จัดการร้านกับพนักงานทุกคน ก็มาส่งสองแม่ลูกออกจากร้านด้วยความเคารพนบนอบ
รอจนทั้งสองแม่ลูกไปไกลแล้ว ผู้จัดการก็ถอนหายใจเบาๆ “อำนาจหลังบ้านตระกูลสาระทาคงจะเปลี่ยนไปแล้ว”
การกลับมาของเนตรดาว ทำให้ญาณินในฐานะนายหญิงของบ้านกลับมาอยู่ในสายตาของทุกคนใหม่อีกครั้ง อีกทั้งยังเป็นคุณผู้หญิงที่สูงส่งที่สุดในเมือง
คุณนายสองและคุณนายสามใช้เวลายี่สิบกว่าปีสร้างสถานะ พอเนตรดาวกลับมา ก็ทำหุ้กอย่างกลับไปเป็นเหมือนเดิม
เทวิกาสองคนแม่ลูกตามหาคุณนายทั้งสองคนเจอที่ร้านกาแฟ
“พี่สะใภ้ วิกา”
คุณนายสองร้องเรียกสองแม่ลูกอย่างกระตือรือร้น “นั่งก่อน กินอะไรสักหน่อย แล้วค่อยไปช้อปปิ้งต่อแล้วกันนะ”
คิดว่าแผนการสำเร็จแล้ว คุณนายสองจึงอารมณ์ดีขึ้นมาก
กระเป๋าที่เธอเลือกเมื่อครู่ ใบที่ถูกสุดก็ราคาหลายแสน เลือกมาสิบกว่าใบอย่างรวดเร็ว
ในที่สุดก็หาผลประโยชน์กับคุณท่านได้บ้างแล้ว
คุณท่านเห็นเทวิกาใช้เงินฟุ่มเฟือยแบบนี้ ก็ต้องรู้สึกไม่พอใจเทวิกา
เทวิกาดึงแม่ให้นั่งลง
“ฉันไม่ดื่มกาแฟ เอาน้ำเปล่าให้ฉันแก้วหนึ่งพอ”
“ฉันก็เอาน้ำเปล่าหนึ่งแก้ว”
ญาณินพูดเบาๆ
“จะเล่นงานลูกสาวของฉันต่อหน้าฉัน ข้ามศพฉันไปก่อนเถอะ”
เทวิกาเอ่ยชมว่า “แม่ แม่สุดยอดเลยค่ะ!”
“แม่ก็เป็นแค่แม่ธรรมดาคนหนึ่ง เหมือนกับแม่คนอื่นๆทั่วโลก”
ถ้ารังแกเธอ เธออาจจะไม่เอาเรื่องคนเหล่านั้น แต่ถ้ารังแกลูกสาวของเธอ เธอก็จะสู้กับพวกเขาสุดชีวิต!
ลูก ก็คือดวงใจของแม่!
“แม่คะ”
เทวิกาควงแขนแม่ พูดอย่างออดอ้อนว่า “แม่คะ หนูมีความสุขจริงๆ อีกเดี๋ยวพวกเราไปซื้อเสื้อผ้าสักสองสามชุด ให้พ่อ กับพี่กันนะคะ”
ญาณินตีที่สันจมูกของลูกสาวเบาๆ “ทุกครั้งที่ลูกมาอ้อนมา ก็เพื่อของลูก นั่นมันเป็นความกตัญญูของลูก ลูกจะซื้อเสื้อผ้าให้พ่อ ไม่เกี่ยวกับแม่”
“แต่หนูไม่รู้ว่าพ่อชอบเสื้อผ้าสีอะไร ใส่ไซส์อะไรนี่คะ”
“คราวก่อนก็บอกลูกไปแล้วไม่ใช่เหรอ”
“หนูลืมไปแล้วค่ะ แม่คะ อีกเดี๋ยวแม่ช่วยหนูเลือกหน่อยนะคะ”
เทวิกาเกลี้ยกล่อมเธออย่างออดอ้อน
ญาณินตอบอย่างจนใจว่า “ได้ๆๆ แม่จะช่วยลูกเลือก”
ก็รู้อยู่แล้วว่าลูกหลอกให้เธอไปทำเพื่อให้คนเป็นพ่อพอใจ
ถ้าไซม่อนรู้ว่าเธอเป็นคนเลือกเสื้อผ้าให้ ไม่รู้ว่าจะได้ใจขนาดไหน
“ขอบคุณค่ะแม่ แม่ดีที่สุดเลย แม่คะ หนูรักแม่ เหมือนหนูที่รักข้าวสารเลย”
“ให้มันน้อยๆหน่อยๆ คำพูดหวานปานน้ำผึ้งของลูกมันมีวัตถุประสงค์แอบแฝง”
“มีที่ไหนคะ หนูพูดออกมาจากใจจริง ไม่ได้โกหกเลยสักนิดเดียว”
เทวิกาปฏิเสธหัวชนฝาว่าตนเองไม่ได้มีเจตนาที่จะจับคู่ให้พ่อกับแม่เลย
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน