รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 525

ไซม่อนสาวเท้าเดินมา แวบแรกก็มองเห็นบัตรธนาคารใบนั้น เขารีบคว้าบัตรใบนั้นขึ้นมาอย่างรวดเร็ว แล้วหักบัตรเป็นสองท่อน ต่อหน้าผู้หญิงทั้งสองคน จากนั้นก็โยนเข้าไปในถังขยะ

หลังจากทำทั้งหมดนี้แล้ว เขายื่นมือไปจับแขนของญาณินเอาไว้ ดึงเธอลุกขึ้นมา จากนั้นก็เปลี่ยนไปจับข้อมือญาณิน ลากเธอออกไปข้างนอก

“ไซม่อน”

พลอยไพลินรีบลุกขึ้นยืน วิ่งมาข้างหน้า ขวางทางไซม่อนเอาไว้

“ไซม่อน พวกเราคุยกันได้มั้ยคะ”

พลอยไพลินขอบตาแดง มองเห็นไซม่อนที่เข้ามาโดยไม่ชายตามองเธอเลยสักนิดเดียว เข้ามาลากญาณินแล้วก็ไปเลย เธอก็เสียใจ และน้อยใจอย่างยิ่ง

ญาณินเองก็กำลังขัดขืน อยากจะดิ้นให้หลุดจากมือใหญ่ของเขา

มือของเขาเหมือนกับคีมเหล็กอย่างนั้น หนีบจนข้อมือเธอเจ็บ

วิกาล่ะ

ทำไมยังไม่กลับมา

เทวิกามองเห็นใบหน้าสีหน้าเคร่งขรึมของพ่อ พาบอดี้การ์เดินมา ก็หลบอยู่ด้านข้าง ไม่กล้าโผล่หน้าออกมาเป็นก้างขวางคอ แน่นอนว่า ทุกการกระทำของพ่อแม่ เธอมองเห็นทั้งหมด

ส่วนคุณนายสองคุณนายสาม พวกเธอจงใจส่งข่าวที่ญาณินอยู่ที่นี่ให้พลอยไพลินรู้ เดิมอยากจะยืมมือพลอยไพลินเล่นงานญาณิน แต่ตอนนี้ ก็ยังไม่แสดงตัว ไม่รู้ว่าไปแอบหลบซ่อนตัวแอบดูอย่างมีความสุขอยู่ที่มุมไหนแล้ว

“คุณพลอยไพลิน พวกเราไม่มีอะไรต้องคุยกันตอนนี้”

ไซม่อนดึงหน้าตึง เสียงเคร่งขรึม สรรพนามที่ใช้เรียกพลอยไพลินเองก็เปลี่ยนจากที่เมื่อก่อนเรียกว่าพลอยเป็นคุณพลอยไพลินแล้ว

พลอยไพลินได้ยินก็ใจสลาย

เธอสะอึกสะอื้น พูดอย่างน้อยใจว่า “ไซม่อนคะ ฉันรู้ว่าฉันผิดไปแล้ว แต่ก็เพราะว่าฉันรักคุณมากเกินไป ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ……ฉันก็คงไม่ใช่วิธีแบบนั้นกับคุณ ฉันผิดไปแล้ว ฉันผิดไปแล้วจริงๆ คุณให้อภัยฉันนะคะ”

“คนที่ฉันรักมาตลอดคือคุณ ฉันไม่เคยชอบชลเลยนะคะ คืนนั้นเป็นความตั้งใจของชล เขาหลงใหลในความสวยของฉันมานานแล้ว ดังนั้นก็เลย……ไซม่อนคะ ฉันเองก็ผิด แต่ถ้าไม่ใช่เจตนาชั่วช้าของชล พวกเราก็คงไม่ต้องอยู่ในสภาพอย่างตอนนี้”

พลอยไพลินยื่นมือมาดึงมือของไซม่อน แต่ถูกไซม่อนสะบัดออก

เธอน้ำตาคลอเบ้า “ไซม่อน ให้ฉันแตะต้องตัวคุณหน่อยยังไม่ได้เลยเหรอคะ คุณรังเกียจที่ฉันสกปรกเหรอคะ”

“ไซม่อน ได้โปรดปล่อยฉันด้วย ฉันไม่ได้อยากจะดูพวกคุณออดอ้อนจู๋จี๋กัน”

เล็บที่ยาวของญาณินจิกลงบนหลังมือของไซม่อนจนเลือกซึมออกมา เขาก็ยังไม่ปล่อยมือ

ไซม่อนจับมือภรรยาแน่นไม่ปลอย เวลาเดียวกันก็สั่งบอดี้การ์ดคนหนึ่งว่า “ไป ตามคุณหนูมา”

บอดี้การ์ดคนนั้นก็รีบออกไปหาเทวิกาทันที

คนในร้านกาแฟก็ได้ยินชัดหมดแล้ว

ผู้ชายคนที่มาอย่างพระราชาคนนั้น ก็คือผู้นำตระกูลสาระทาที่ยิ่งใหญ่แห่งเมืองซูเพร่าของพวกเขา

นายหญิงของตระกูลกับพลอยไพลินเองก็อยู่ด้วย

นี่คือรักสามเส้า

เผือก ใครๆก็ชอบกินทั้งนั้น

ลูกค้าแต่คนต่างก็เงี่ยหูฟัง อยากได้ยินข่าวซุบซิบนินทาแบบนี้

ไม่นานเทวิกาก็เข้ามา

“พ่อคะ พ่อมาได้ยังไงคะ”

เทวิกาทำสีหน้าท่าทางราวกับไม่รู้เรื่องการมาถึงของพ่อเธอ เพราะไม่อยากให้คุณแม่คนสวยของเธอตำหนิว่าเธอเป็นคนส่งข่าวให้พ่อ

เธอคิดว่าผู้หญิงสำส่อนอย่างพลอยไพลินคนนี้ สมควรให้พ่อเธอเป็นคนมาจัดการ

ไซม่อนมองพลอยไพลินอยู่อยู่หนึ่ง จากนั้นก็ยื่นมือออกมาข้างหนึ่ง ดึงมือของพลอยไพลินออกทีละนิด

“พลอย พวกเราไม่มีทางกลับไปเริ่มต้นใหม่ได้แล้ว คนคนนั้น ไม่ใช่คนอื่น แต่เป็นน้องชายแท้ๆของผม ผมไม่อาจทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นไม่ได้”

“แค่ผมมองเห็นคุณ มองเห็นชล ก็จะนึกถึงคืนวันที่บ้าคลั่งของพวกคุณคืนนั้น ผมเป็นสุภาพบุรุษมากเรื่องของความรู้สึก ดังนั้นหลายปีมานี้ ผมไม่เคยเอาเปรียบคุณ ตอนแรกอยากจะเก็บไว้คืนวันแต่งงาน แต่คุณกลับ……”

“คุณเสียใจมั้ย พลอย ผมเสียใจยิ่งกว่าคุณอีก คุณสอนผมว่าจะลืมยังไง แสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นและเริ่มต้นใหม่ยังไง นี่ไม่ใช่ปัญหาที่ว่าผมจะหย่ากับญาณินหรือเปล่า แต่ผมไม่อาจยอมรับว่าคุณกับชล……

พลอยไพลินน้ำตาไหลพรั่งพรูดั่งสายฝน

ทำให้หน้ากากอนามัยที่เธอใส่อยู่เปียกชุ่ม

“ต่อไปคุณไม่ต้องมาหาญาณินแล้ว สถานภาพสมรสของผมกับเธอ ผมเป็นคนตัดสินใจ ผมตามหาลูกสาวกลับมาได้แล้ว จะหย่าทันทีหลังจากลูกสาวกลับมาไม่ได้ แบบนั้นลูกสาวของผมจะเสียใจมาก”

ไซม่อนพูดแบบนี้ และยังปกป้องญาณินด้วย เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้พลอยไพลินอิจฉาริษยาญาณินมากเกินไป จนทำเรื่องน่าตกใจอะไรออกมาอีก

“คุณเองก็เห็นแล้ว ว่าระหว่างผมกับญาณินเองก็ไม่อาจกลับไปเป็นแบบในอดีตได้แล้ว ผมทำเพื่อลูกชายลูกสาว ความเกลียดชังและความแค้นเธอมีต่อผมมันเห็นได้อย่างชัดเจนอย่างยิ่ง”

ไซม่อนเอาหลังมือที่ถูกเล็บของญาณินจิกไปวางตรงหน้าพลอยไพลิน รอยเล็บมีเลือดซึมเป็นทาง เห็นแล้วน่าตกใจมาก

“คุณไปหาญาณิน ก็ไม่มีประโยชน์”

ไซม่อนพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ

“แล้วคุณก็ไม่ต้องตามตื๊อผมอีกแล้ว ต่อให้ผมหย่าแล้วแต่งงานใหม่ สำหรับผู้ชายที่แต่งงานสองครั้ง แต่ผมก็ไม่มีทางแต่งงานกับผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าเป็นภรรยาของน้องชายตัวเอง ไม่ว่าคุณจะมีเหตุผลอะไร แต่คุณกับชลมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันเป็นเรื่องจริง”

“ตอนนี้ผมก็ลำบากใจที่จะเผชิญหน้ากับชล เขาเป็นน้องชายแท้ๆของผม เป็นน้องที่มีความรักความผูกพันกันมาก แต่เขากลับมานอนกับแฟนผม ผมแทบทนไม่ไหวที่จะชกเขา แต่ชกเขาไปก็ไม่สามารถย้อนเวลากลับไปก่อนหน้าที่ยังไม่ได้เกิดเรื่องอะไรขึ้นได้”

หลังจากที่ไซม่อนนิ่งเงียบไป ก็พูดว่า “คุณพลอยไพลิน พวกเรา เจอกันด้วยดีก็ควรจากกันด้วยดีเถอะนะ”

เขาเอ่ยพลาง ก็ลุกขึ้นมาพลาง ยืนมองพลอยไพลินที่อยู่ด้านล่างอยู่ครู่หนึ่ง หมุนตัว เดินจากไป ท่ามกลางสายตาพลอยไพลินทีมีน้ำตาเอ่อนอง