รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 537

เขาหยิบบัตรเครดิตทั้งหมดในกระเป๋าเงินของเขาออกมา จากนั้นจับมือของกนกอรแล้วยัดบัตรเครดิตเหล่านั้นไว้ในมือของกรกอร

เขายิ้มตาหยีแล้วพูดว่า: “ที่รัก ผมส่งมอบเงินเดือนบัตรเครดิตให้”

กนกอรมองไปที่บัตรเครดิตหลายใบในฝ่ามือ ไม่ใช่การด์ทองก็เป็นการด์ดำ

เธอ: “......”

“ที่รัก อย่างที่ฉันบอก หลังจากที่เราจดทะเบียนสมรสกันแล้ว เธอจะเป็นผู้ดูแลการเงินของบ้านเรา เงินของฉันก็คือเงินของเธอ แต่เงินของเธอก็ยังเป็นเงินของเธอ”

นฤเบศวร์ยังคงจำไว้เสมอว่าภรรยาของเขาอยากเป็นผู้หญิงที่ร่ำรวยที่สุดในเมืองแอคเซสซ์

ใช้เวลาที่เทวิกากลับเมืองซูเพร่า ก็ให้ภรรยาของเขาได้นั่งที่นั่งของผู้หญิงที่ร่ำรวยที่สุด

“รหัสผ่านของบัตรเครดิต”

นฤเบศวร์แนบหูของกนกอรและกระซิบว่า: “เป็นวันเกิดของเธอ”

เขาจำวันเกิดของเธอได้ เธอก็จะไม่ลืมเช่นกัน

“อสังหาริมทรัพย์ รถ และหุ้นในนามของฉัน ไว้หาเวลาว่างแล้วฉันจะโอนให้เป็นชื่อเธอ”

กนกอร: “......”

เธอทั้งดีใจและอยากจะหัวเราะว่า: “นายไม่กลัวฉันได้ทรัพย์สินทั้งหมดของนายแล้วทิ้งนายไป จนนายไม่ได้ทั้งคนและไม่ได้ทั้งเงิน

“ฉันหาเงินได้ และเธอไม่ทิ้งฉันไปหรอก ที่รักจ๋า เธอฉลาดที่สุดเลย ดังนั้นอย่าปล่อยเทพเจ้าแห่งความมั่งคั่งอย่างฉันที่ทำเงินให้เธอได้ไปนะ”

กนกอรหัวเราะคิกคัก เธอคืนบัตรเครดดิตให้นฤเบศวร์และพูดว่า: “สิ่งที่ฉันพูดเมื่อก่อนนี้ก็แค่ตั้งใจจะทำให้นายโกรธ แค่ล้อเล่นเท่านั้น นายอย่าจริงจัง ทรัพย์สินภายใต้ชื่อของนาย นายก็เป็นคนดูแลเองเถอะ และตอนนี้ฉันก็ไม่ได้ขาดแคลนอะไร ฉันจะหาเงินด้วยความพยายามของฉันเอง”

ผู้หญิงควรพัฒนาตัวเอง จะไปพึ่งผู้ชายทุกอย่างไม่ได้

พูดตรงๆ ตอนนี้ทั้งคู่มีความสัมพันธ์ที่ดี ดังนั้นเธอสามารถใช้เงินของเขาได้

แต่ในกรณีที่อนาคตความสัมพันธ์พังทลายลง เขาไม่ให้เงินเธอเลย และเธอไม่มีรายได้ เธอจะเป็นฝ่ายถูกกระทำ

หาเงินใช้เองดีกว่า ไม่ใช่เพื่ออะไร เพียงเพื่อไม่ให้เป็นฝ่ายถูกกระทำ และถึงคู่ครองจะรักกันชั่วชีวิตไม่หย่าร้างกัน ทว่าตัวเองมีรายได้ เมื่ออยู่ในบ้านก็จะมีอำนาจในการตัดสินใจบ้าง

“ฉันจริงจังนะ”

นฤเบศวร์ยังคงยัดบัตรเครดิตให้เธอ “ที่รัก เธอดูแลเรื่องการเงิน จากนี้ไปฉันเป็นคนหาเงิน ส่วนเธอมีหน้าที่ใช้เงิน เพราะเดิมทีเงินที่สามีหามาได้นั้นก็มีไว้ให้ภรรยาใช้”

เมื่อเห็นเขายืนกราน กนกอรก็ไม่แกรงใจอีก เธอคืนบัตรเครดิตให้เขาใบหนึ่งแล้วพูดว่า: “ ในเมื่อนายยืนยันจะให้ฉันดูแลเงิน งั้นฉันก็ไม่เกรงใจแล้ว และถึงฉันจะดูแลเรื่องเงิน แต่นายเป็นถึงประธานบริษัทต้องออกไปสังสรรค์นอกบ้าน”

“เงินในบัตรนี้ก็ถือเป็นเงินค่าขนมที่ฉันให้นายละกัน ใช้ตอนออกไปสังสรรค์นอกบ้าน นอกจากนี้ อสังหาริมทรัพย์และหุ้นต่างๆภายใต้ชื่อของนาย ไม่จำเป็นต้องโอนเป็นชื่อของฉันหรอก เพราะไม่ว่าอย่างไร ถึงฉันจะฉลาดแต่ก็สู้นายบริหารไม่ได้หรอก เก็บไว้กับนายค่อยๆบริหารละกัน”

นฤเบศวร์มีน้ำใจนี้เธอก็ดีใจมากแล้ว

ไม่ใช่เพราะอยากถือครองทรัพย์สินทั้งหมดในนามของเขาเลยจริงๆ

และเธอเชื่อว่าทั้งคู่จะไม่ไปหย่าร้างอีกครั้งแน่

ในเมื่อจะอยู่ด้วยกันชั่วชีวิตแล้วจะแบ่งอะไรกันอีก

ของเขาเป็นของเธอ

ส่วนของเธอ อืมม ก็ยังเป็นของเธอ

เมื่อเห็นว่าเธอไม่ต้องการรับบัตรเครดิตทั้งหมดจริงๆ นฤเบศวร์จึงเอาคืนใบเดียว “ก็ได้ นี่เป็นเงินค่าขนมที่ภรรยาให้ฉัน ฉันจะเก็บไว้”

ส่วนอสังหาริมทรัพย์และหุ้นภายใต้ชื่อของเขา ถ้ากนกอรไม่เต็มใจที่จะรับมัน เขาก็ทำได้เพียงบริหารมันต่อไป

อย่างไรก็ตามรายได้ที่ได้มาต่างถูกโอนเข้าบัตรเครดิตเหล่านั้น

ก็เท่ากับมอบมันให้เธอเช่นกัน

นฤเบศวร์ใส่บัตรเครดิตกลับเข้าไปในกระเป๋าเงินด้วยความดีใจ และพูดอย่างมีความสุขว่า: “ภรรยาของฉันใจกว้างมาก เธอให้เงินค่าขนมฉันตั้งเยอะขนาดนี้”

เงินฝากในบัตรเครดิตของเขานั้นไม่เคยต่ำกว่าห้าล้าน

เธอดูข้อความที่นฤเบศวร์ส่งมาและพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “นฤเบศวร์มีความสุขตายเลย ในเรื่องความรักนายมักจะโอ้อวดเขาเสมอ จนตอนนี้ในที่สุดเขาก็ได้แต่งงานกับกนกอร เขาเลยมาอวดนายบ้างเพื่อเป็นการล้างแค้นมั้ง”

“กนกอรยังบอกฉันด้วยว่านฤเบศวร์ดีใจจนเป็นบ้าไปแล้ว เขายังส่งมอบเงินเดือนบัตรเครดิต และบอกว่าจะโอนทรัพย์สินทั้งหมดภายใต้ชื่อของเขาให้กับเธอ”

กนกอรกำลังบ่นอยู่ แต่เทวิการู้สึกถึงความสุขของเพื่อนจากคำบ่นของเธอ

ยศพัฒน์สวมกอดเทวิกาและพูดว่า: “ที่รัก เรามาถ่ายรูปด้วยกันแล้วส่งไปให้นฤเบศวร์ เขาคิดว่าเขาเป็นคนเดียวที่มีภรรยาเหรอ และเขาคิดว่าเขาเป็นคนเดียวที่มีความสุขเหรอ ฉันมีความสุขมากกว่าเขามาก”

เทวิกาผลักเขาออกไปอย่างขบขัน “นฤเบศวร์บ้าไปแล้ว นายก็ยังบ้าตามเขาอีก วันนี้คนอื่นเขาเป็นเจ้าบ่าว นายยังไม่ยอมให้คนอื่นเขาอวดอีก ที่ผ่านมานายอวดต่อหน้านฤเบศวร์ไม่น้อยเลยไม่ใช่เหรอ ไม่อย่างนั้นเขาจะรอไม่ไหวจนส่งข้อความถึงนายเหรอ”

ถึงยศพัฒน์จะถูกเปิดโปรง แต่เขาก็ไม่รู้สึกละอาย เขาพูดอย่างร่าเริงว่า: “ฉันแค่หว่านความรักไปสองสามครั้งเอง”

“พวกนายทั้งสองคนนี่จริงๆเลย เป็นศัตรูตัวฉกาจได้ไง ฉันว่าเป็นเพื่อนสนิทกันมากกว่า”

“สาเหตุที่เขากับฉันกลายเป็นคู่แข่งกันก็เพราะเราต่างรู้จักกันดีและมีนิสัยใจคอเหมือนกัน ภูเขาลูกเดียวไม่สามารถเลี้ยงเสือสองตัวได้ ดังนั้นเราถึงตาต่อตา ฟันต่อฟัน”

ยศพัฒน์สวมกอดภรรยาสุดที่รักของเขา “ที่รัก ถ้าชีวิตไม่มีคู่แข่ง จะโดดเดี่ยวเดียวดายนะ”

เทวิกา: “......”

“เห็นแกนฤเบศวร์ที่ส่งข้อความมาอวด ฉันจะตอบกลับบ้าง”

ยศพัฒน์แสดงน้ำเสียงเหมือนจำใจ

เทวิกาคิดว่าถ้านฤเบศวร์ได้ยินเขาพูดอย่างนั้น เขาคงจะความโกรธจนกระโดดขึ้นแน่

ยศพัฒน์ตอบนฤเบศวร์เพียงสามคำว่า: ยินดีด้วย!

นฤเบศวร์ตอบกลับเขาอย่างรวดเร็วว่า: ไม่มีอะไรจะพูดอีกเหรอ?

ยศพัฒน์ส่งรูปภาพให้เขา เนื้อหาของรูปภาพคือ “โอนเงิน 10000000” มันเป็นเพียงรูปภาพที่ไม่มีเงินเลย

นฤเบศวร์: ......ขี้เหนียวจัง!