รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 547

แม้ว่าคืนแต่งงานของกนกอรจะทำให้เธอรู้สึกมีความสุขมาก แต่เธอนอนไม่ดีเลยนะสิ

นฤเบศวร์ที่กินมังสวิรัติมาเกือบสามสิบปี เมื่อเขาได้ลิ้มรสกลิ่นคาวก็เหมือนกับเสพติด

ไม่ว่าเธอจะตื่นหรือกึ่งหลับกึ่งตื่น เขาก็ทำงานหนักเป็นพิเศษ เธอง่วงมาก และเขาพูดกับเธออย่างเอาใจใส่ว่า: “ที่รัก เธอหลับของเธอ ฉันยุ่งอยู่ของฉัน”

กนกอร: “……”

เพราะไม่ได้รับการนอนหลับที่ดี ทำให้กนกอรนอนหลับจนตะวันโด่งฟ้า จนอวัยวะภายในทั้งห้าประท้วง เธอจึงตื่นขึ้นด้วยความหิว

เมื่อลืมตาขึ้น เธอก็พบกับใบหน้าที่หล่อเหลาของนฤเบศวร์ที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

“ที่รัก ในที่สุดเธอก็ตื่นแล้ว”

นฤเบศวร์มีความสุขมากที่เห็นเธอตื่น ในเวลาเดียวกัน เขาก็สัมผัสใบหน้าของเธอด้วยมือของเขา และพูดอย่างน่าสงสารและขอโทษว่า: “เป็นความผิดของฉันเอง จากนี้ไป ฉันจะไม่เป็นเหมือนเมื่อคืนนี้อีกแล้ว”

กนกอรจำสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ได้ ใบหน้าสวยๆของเธอค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแดง และในวินาทีต่อมา เธอหยิบหมอนขึ้นมาแล้วตบไปทางนฤเบศวร์

“แบตบอส นายเลวอย่างกับหมาป่าเลย!”

นฤเบศวร์รู้ว่าตัวเองทำเกินไป ดังนั้นเขาจึงปล่อยให้เธอใช้หมอนตบเขา ยังไงซะไม่ว่าจะใช้หมอนตบเขายังไง มันก็ไม่เจ็บเลย”

เมื่อเธอหยุดตบเขา เขาก็กอดภรรยาของเขาด้วยกับผ้านวม แล้วพูดเบาๆว่า: “ฉันเป็นแบตบอส ฉันเป็นแบตบอสมาตลอด แต่ถ้าไม่แบต เธอจะรักฉันเหรอ ฮิฮิ”

กนกอรชกเขาเบาๆ “นายจะอุ้มฉันไปไหน”

“อาบน้ำแล้วจะรู้สึกดีขึ้นบ้าง”

“คืนนี้นายไปนอนที่ห้องทำงานหรือห้องรับแขก”

“ไม่ได้หรอกนะ ฉันสัญญาว่าคืนนี้จะไม่แตะต้องเธออีก เราเป็นสามีภรรยากัน สามีภรรยาจะนอนแยกห้องกันได้อย่างไร คนที่นอนคนละห้องคือมีความสัมพันธ์ที่ไม่ดีกัน หรือฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งกรนเสียงดัง ซึ่งฉันไม่เป็นทั้งคู่ ดังนั้นฉันจะนอนกับเธอ”

ล้อเล่นนา เขาเพิ่งลิ้มรสความสุขของการมีเมีย แล้วจะให้เขาหลับในห้องทำงานงั้นเหรอ ไม่มีทาง!

ถึงจะนอนพื้น เขาก็จะนอนห้องเดียวกับเมีย

กนกอรบีบใบหน้าทั้งสองข้างของเขาเบาๆ และบ่นว่า: “ถ้าผู้ชายเชื่อถือได้ แม่หมูก็ปีนต้นไม้ได้แล้ว”

“คำพูดของผู้ชายคนอื่นจะเชื่อถือได้หรือไม่นั้น ฉันรับประกันไม่ได้ แต่เธอสามารถเชื่อในสิ่งที่ฉันพูดได้ ฉันพูดแล้วทำได้แน่นอน”

ท่ามกลางความรักและความเสน่หาของคู่หนุ่มสาว นฤเบศวร์พาภรรยาที่รักของเขาเข้าไปในห้องน้ำ เติมน้ำอุ่นให้กนกอรเต็มอ่าง และคิดอยากจะช่วยกนกอรอาบน้ำ แต่ถูกกนกอรขับไล่ออกไป

นฤเบศวร์ที่ถูกไล่ออกหัวเราะคิกคัก พวกเขาเป็นคู่แท้กันไปแล้ว เธอยังเขินอายอีก

รู้จักเธอมานาน เขาไม่เคยเห็นเธอขี้อายเลย บางครั้งได้เห็นบ้างก็สะดุดตาดี นฤเบศวร์ชอบที่จะเห็นกนกอรเขินอาย เธอมีกลิ่นอายผู้หญิงมากขึ้นเรื่อยๆ

กนกอร: เมื่อก่อนฉันไม่มีกลิ่นอายความเป็นผู้หญิงเหรอ?

นฤเบศวร์เต็มไปด้วยความปรารถนาที่จะอยู่รอด: เมื่อก่อนเธอเป็นกลิ่นอายที่สดใส่ไร้เดียงสาของหญิงสาว

เมื่อกนกอรออกมาจากห้องน้ำ เธอรู้สึกสดชื่นมาก

นฤเบศวร์คอยเป่าผมให้กนกอรไปด้วย และแนะนำร้านภายใต้ชื่อของเขาไปด้วย

อันที่จริง เขาไม่กระตือรือร้นที่จะซื้อบ้านและร้านค้าเลย เพราะปกติตอนที่จะทำธุรกิจ เขามักจะอ้างอิงจากยศพัฒน์ที่เป็นคู่แข่งตัวฉกาจของเขา ซึ่งไอ้ยศพัฒน์นั่นบริหารบริษัทใหญ่โตขนาดนั้น การงานของเขาก็เจริญรุ่งเรืองขึ้นเรื่อยๆ แต่กลับเขาหลงใหลในการซื้อบ้าน ที่ดิน และร้านค้าต่างๆ

เขาจึงทำตามยศพัฒน์ซื้อๆๆไปด้วย

เพราะยังไงเขาไม่ขาดแคลนเงินอยู่แล้ว

จะว่าไปบ้านและร้านค้าภายใต้ชื่อของเขาที่ถูกปล่อยเช่านั้น ค่าเช่าที่เขาได้รับทุกๆเดือนนั้นก็ไม่เลว เพราะทำเลที่เขาเลือกล้วนยอดเยี่ยมและค่าเช่าก็แพงมาก

“ร้านภายใต้ชื่อของนายเช่าหมดแล้วไม่ใช่เหรอ นายจะเอาคืนมาแล้วให้ฉันใช้ แถมนายยังไม่เก็บค่าเช่าฉันอีก ถ้าเกิดธุรกิจฉันไปไม่รอด ขาดทุน นายก็จะเสียเงินด้วยนะ เก็บไว้ให้เช่าต่อเถอะ พวกเรายังไม่คิดจะขยายธุรกิจหรอก และตอนนี้ธุรกิจที่นั่นมั่นคงดีเจ้าของที่ก็ไม่ขึ้นค่าเช่า ดั้นนั้นกำไรก็ยังสูงอยู่”

“พอฉันหาเงินมาได้เยอะๆ ฉันก็จะซื้อบ้าน ที่ดิน และร้านค้าหลายๆที่ พอแก่ลงก็รอเก็บค่าเช่าไว้ใช้จ่าย ฮ่าๆ อยากลองเป็นเจ้าของที่บ้าง เพราะเจ้าของที่ไม่ต้องทำอะไร แค่นอนอยู่ก็หาเงินได้มันเจ๋งมากเลย”

นฤเบศวร์ยิ้มและพูดว่า: “แค่เธอยินดีรับทรัพย์สินของฉัน เธอก็สามารถนอนราบหาเงินได้เลย อย่างไรก็ตามยศพัฒน์คิดแบบเดียวกันรึเปล่า เขาชอบซื้อบ้าน ที่ดิน และร้านค้าต่างๆ ซึ่งเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ของที่ดินหรือย่านการค้าเป็นของเขาทั้งนั้น”

“ตอนที่เขาซื้อที่ดินตรงนั้น ถนนย่านการค้ายังไม่สร้างเลย เป็นเรื่องสิบกว่าปีที่แล้ว จึงใช้เงินไปไม่มากนัก แค่ค่าเช่าย่านการค้าแถวนั้นอย่างเดียวก็เพียงพอสำหรับคนธรรมดา หรือสู้มาทั้งชีวิตอาจจะยังสู้เขาไม่ได้เลยด้วยซ้ำ”

ดวงตาของกนกอรเปล่งประกายเมื่อเธอได้ยินแบบนี้ และเธออุทานว่า: “คุณพัฒน์หาเงินได้เก่งมาก เมื่อสิบปีที่แล้ว ราคาบ้านยังไม่สูงนักเลย และตอนนั้นคุณพัฒน์ยังอยู่ในช่วงวัยรุ่นเท่านั้น ก็ทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์แล้ว”

“เราเกิดมาในตระกูลนักธุรกิจ และดูเหมือนว่าเราเกิดมาพร้อมกับความสามารถในการทำธุรกิจและทำเงินด้วย”

อีกอย่างถึงแม้พวกเขาจะอายุน้อยและไม่ขาดแคลนเงิน ดังนั้นหากต้องการซื้อที่ดินและทรัพย์สินก็สามารถขอความช่วยเหลือจากผู้ใหญ่ในบ้านได้

นฤเบศวร์รู้สึกขอบคุณเล็กน้อยที่เขาชอบต่อสู้กับยศพัฒน์ เมื่อยศพัฒน์ซื้อๆๆ ไม่ว่าจะเพราะไม่อยากพ่ายแพ้หรือความทะนงตัว เขาก็ไม่อยากแพ้ยศพัฒน์ ดังนั้นเขาจึงทำตามยศพัฒน์ซื้อๆๆไปด้วย