รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 569

เทวิกาใช้นิ้วมือจิ้มลงไปหน้าอกเขา มืออีกข้างก็ไปลูบใบหน้าของพิรัตน์เบาๆ ด้วยความรัก แล้วพูดขึ้นว่า： “จะเป็นพ่อแม่ที่ดีได้ ยังต้องสะสมประสบการณ์อีกเยอะเลย”

สองสามีภรรยาไม่มีประสบการณ์การเลี้ยงเด็กมาก่อน เพียงแค่คืนเดียว ก็ปล่อยให้เด็กน้อยนอนหนาวไปหลายชั่วโมงเลย

โชคดีที่ประตูหน้าต่างได้ปิดอย่างเรียบร้อย อุณหภูมิภายในห้องสูงกว่าอุณหภูมิข้างนอกเยอะ

“วันนี้พวกเราไปซื้อถุงนอนสำหรับเด็กที่ร้านแม่และเด็กกันดีกว่า ตอนกลางคืนให้เขานอนในถุงนอน จะได้ไม่ต้องกังวลเขาถีบผ้าห่มออก และไม่ต้องกังวลพวกเราม้วนผ้าห่มไปคนเดียวปล่อยให้เขาหนาว”

“อืม”

เทวิกาเห็นด้วยกับข้อเสนอแนะนี้

“เมื่อคืนคุณไปไหน？”

ไม่รอให้ยศพัฒน์ตอบ เทวิกาก็พูดขึ้นก่อนว่า： “อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ ฉันได้ตื่นมาครั้งหนึ่ง ไม่เห็นคุณอยู่ข้างๆ ลองลูบตำแหน่งข้างๆ ดู ก็เย็นๆ แสดงว่าคุณออกไปข้างนอกนานมาก”

ยศพัฒน์จิ้มไปที่จมูกของเธอเบาๆ แล้วพูดชื่นชมเธอออกมาว่า： “ที่รักของผมฉลาดเหลือเกิน ก็แค่พี่ชายนอนไม่หลับ ชวนผมออกไปเป่าลมเย็นเล่นเป็นเพื่อนเขาแค่นั้นเอง”

“เขาเป็นอะไรเหรอ？”

“น่าจะกลางคืนเวลาเดินช้า กอดหมอนแล้วนอนไม่หลับ จึงคาดเดาฐานะที่แท้จริงของหน้ากากสาวคือใครมั้ง”

เทวิกาได้วาดรูปภาพของหน้ากากสาวออกมาแล้ว และส่งให้พี่ชาย หลังจากที่พี่ชายดูรูปภาพแล้ว ไม่ได้มีความรังเกียจใบหน้าที่เต็มไปด้วยของหน้ากากสาวเลยแม้แต่น้อย

“คงไม่ได้ดื่มเหล้าหรอกนะ？”

เทวิกาไม่ได้เชื่อในสิ่งที่ยศพัฒน์พูด แต่ก็ไม่เปิดโปงเขา

“ไม่ได้ดื่ม ก็แค่เป่าลมเย็นไปนานมากเท่านั้นเอง ผมหนาวเกือบตาย ที่รัก มา มาให้ความอบอุ่นผมหน่อย”

ยศพัฒน์พูดจบก็จะดึงเทวิกาเข้ามากอด

“หม่าม้า”

ก้านขวางคอน้อยที่นอนอยู่ตรงกลางพวกเขาสองคนตื่นขึ้นมาทันที

เขาลืมตาขึ้นก็เรียกหม่าม้าออกมา

มือน้อยทั้งสองข้างขยี้ตาไปมา เมื่อเขามองเห็นชัดเจนว่ายศพัฒน์กำลังกอดเทวิกาอยู่นั้น เด็กน้อยรีบคลานลุกขึ้น และเบียดเข้าไปตรงกลางของสองสามีภรรยา มือข้างหนึ่งดึงเสื้อของเทวิกาไว้ ส่วนมืออีกข้างก็ผลักยศพัฒน์ออก

“หม่าม้า หม่าม้า”

พิรัตน์เรียกเป็นแค่หม่าม้า แต่ผู้ใหญ่ทั้งสองคนต่างฟังเข้าใจความหมายของเขาในตอนนี้

ความหมายของเขาคือหม่าม้าเป็นของเขาคนเดียว！

ไม่ให้หม่าม้าอุ้มคนอื่น

เทวิกาหัวเราะชอบใจแล้วอุ้มพิรัตน์ขึ้นมา พูดกล่อมออกมาว่า： “หม่าม้าอยู่นี่ไง หม่าม้าเป็นของหนูคนเดียว ไม่มีใครแย่งหม่าม้าของหนูไปหรอก”

ยศพัฒน์สีหน้าไม่พอใจ

ถ้าลูกของตัวเองเอาแต่ใจแบบนี้ เขายังสามารถทนได้ แต่เด็กคนนี้เก็บมาจากข้างทาง ไม่มีความเกี่ยวข้องใดๆ กับเขาเลย ยัง

กล้าแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของขนาดนี้ ไม่กลัวถูกเขาโยนทิ้งเหรอ？

“วิกา ถ้าพวกเราจะเลี้ยงดูเขา ต้องวางแผนให้ดี หลังจากกินมื้อเช้าเสร็จ พวกเราไม่เพียงแต่ต้องไปซื้อของใช้จำเป็นสำหรับเด็กอีกเยอะแยะ แต่ต้องจ้างพี่เลี้ยงเด็กที่ไว้ใจได้อีกสองคน แล้วให้พี่เลี้ยงเป็นคนดูแลเขา จะได้ไม่ต้องมาแย่งภรรยาของผมไป！”

เทวิกายิ้มแล้วพูดขึ้นว่า： “เขาตัวเล็กแค่นี้เอง แม้แต่เด็กคุณก็หึงเหรอ”

แต่ว่าจำเป็นต้องจ้างพี่เลี้ยงสองคนมาดูแลพิรัตน์จริง

คนใช้ในคฤหาสน์ของตระกูลสาระทา นอกจากป้าอ้อยที่เทวิกาพอจะเชื่อใจได้อยู่บ้างแล้ว คนอื่นๆ เธอไม่กล้าเชื่อใจเลย และไม่กล้าไว้ใจที่จะเอาพิรัตน์ให้พวกเขาดูแล เพราะกลัวจะเกิดอะไรขึ้น

เพราะว่านอกจากพ่อแม่และพี่ชายของตัวเองแล้ว ไม่มีใครเห็นด้วยที่เธอจะเลี้ยงดูพิรัตน์

“หม่าม้า”

นฤเบศวร์รู้สึกว่าภรรยาตัวเองก็ควรใช้ชีวิตอย่างสุขสบายเหมือนแม่เขา เรื่องอื่นไม่ต้องสนใจ แล้วไม่ต้องไปทำ

ถึงแม้แม่ของเขาความคิดจะไม่ทันสมัยเหมือนแม่ของยศพัฒน์ และฉลาดสู้เขาไม่ได้ แต่สำหรับเรื่องค้นคว้าหาความสุข แม่ของเขาทำได้ดีมาก

แม่ของเขาพูดตลอดชีวิตคนเราสั้นนัก ใช้ชีวิตให้ดี มีความสุขทุกวัน ถึงจะได้ไม่เสียชาติเกิด

อีกอย่าง ตระกูลเดชอุปร่ำรวยมาก รู้จักค้นคว้าหาความสุข ถึงจะสามารถใช้ชีวิตแบบราชินีได้

“เดี๋ยวฉันต้องไปที่ร้านอีก ร้านใหม่ปรับปรุงอยู่ฉันต้องไปดูแล คิดถึงช่วงเวลาที่วิกาอยู่เหลือเกิน เธอรู้เรื่องตกแต่งภายใน และรู้ว่าใช้วัสดุอะไรดีที่สุก ไม่เหมือนฉัน ไม่รู้อะไรเลย ทำได้แต่เฝ้าดูคนงานทำงาน”

“โชคดีที่ช่างตกแต่งเป็นคนที่คุณหาให้ และคุณเป็นคนหาคนซื้อวัสดุตกแต่งทั้งหมดให้ฉัน ไม่อย่างนั้นฉันอาจใช้เงินไปแล้วและยังตกแต่งไม่เสร็จแน่เลย ”

“ที่รัก อย่าเพิ่งเปลี่ยนเรื่องคุยสิ”

นฤเบศวน์เดินไปอยู่ด้านหลังกนกอร แล้วกอดเอวเธอมาจากด้านหลัง จากนั้นเอามือทั้งสองข้างของเขาวางไว้บนหน้าท้องของเธออย่างธรรมชาติ

เขาอยากมีลูกเร็วๆเลย

จากนั้น เขาก็จะชนะแซงยศพัฒน์ไป ห่าๆๆ แข่งขันกัยยศพัฒน์มาเป็นเวลานานหลายปี ในที่สุดก็ชนะยศพัฒน์จนได้สักที

“ได้ คุณพูดสิ คุณเตรียมอะไรมาเซอร์ไพรส์ฉันเหรอ？”

รู้ว่ากนกอรไม่อยากทายต่อ นฤเบศวร์จึงจูบลงไปที่แก้มเธอก่อน จากนั้นคลายตัวเธอออก แล้วจูงมือเธอ เดินออกไปข้างนอก พูดขึ้นว่า： “อยู่ข้างนอก”

กนกอรเดินตามเขาไป ยิ้มแล้วพูดขึ้นว่า： “ของอะไรเหรอ ถึงลึกลับขนาดนี้ หรือว่าในสวนเต็มไปด้วยดอกไม้？”

เมื่อก่อนยศพัฒน์เคยวางดอกไม้ต่างๆ ไว้ในสวน ซึ่งสวยงามมาก เทวิกาได้ถ่ายรูป และลงรูปในกลุ่มเพื่อน ทำให้กนกอรอิจฉาไปช่วงเวลาหนึ่งเลย

รู้สึกว่าฝีมือการเกลี้ยกล่อมภรรยาของยศพัฒน์เก่งกาจมาก ไม่แปลกเลยที่เพื่อนสนิทจะอยู่ในกำมือเขา

“ไม่ใช่ ฤดูกาลนี้มีดอกไม้น้อยมาก แต่ว่าถ้าคุณชอบ ผมก็ทำให้คุณได้”

เตรียมดอกไม้ให้เต็มสวน ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเขา