รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 585

บอดี้การ์ดของตระกูลสาระทาคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมเส้นทางนี้ แม้รณภพจะเห็นด้านหลังของพวกเขาแล้ว แต่รณภพกลับไม่ได้ตามไป พวกเขาจึงหนีได้สำเร็จ

รณภพตามไป แต่สุดท้ายก็ยอมแพ้

เขาไม่คุ้นเคยเส้นทางนี้ หากตามเข้าไป แล้วกระโดดเข้าไปในกับดักอันใหม่อีก ก็ต้องเสียเปรียบอีกน่ะสิ

คราวนี้ เป็นเขาที่ดึงกระสอบออกมาได้เร็ว ไม่งั้นอาจจะโดนตีตายก็ได้

แต่ละหมัดของคนพวกนั้นคิดจะเอาชีวิตของเขาจริงๆ

รณภพยังโชคดีที่คนดักซุ่มโจมตีเขาไม่ได้ใช้ปืน ไม่งั้นเขาอาจจะโดนยิงไปแล้ว

แน่นอนว่า ถ้าโดนยิง กรณีที่โดนยิง ไม่ว่าเขาจะตายหรือรอด ยังไงคนที่สั่งการอยู่เบื้องหลังก็หนีไม่พ้นอยู่ดี ไม่ต้องพูดถึงที่พ่อเขาต้องตามหาจนถึงที่สุด แม้กระทั่งตำรวจเองก็คงนั่งดูอยู่เฉยๆไม่ได้ พัวพันมาถึงการโดนยิงนี่นา ตำรวจต้องตามจับไม่ปล่อยอยู่แล้ว

คนที่สั่งการอยู่เบื้องหลังคงไม่อยากทำลายชีวิตที่เหลืออยู่เพราะเขาสินะ ถึงได้คลุมกระสอบเขา แล้วเตะต่อยแค่ยกหนึ่งเท่านั้น

“คุณชาย ไม่ตามไปแล้วเหรอครับ?”

“ไม่ต้องตามแล้ว ถึงตามไป ไม่แน่คนที่ดักซุ่มรอพวกเราอยู่อาจจะเยอะกว่านี้ก็ได้”

รณภพมองตัวแทนของตนเอง หน้าเขียวช้ำจมูกบวม มุมปากเลือดไหล ส่วนเขาน่ะ ไม่ต้องส่องกระจก ก็รู้ว่าคงหน้าเขียวช้ำจมูกบวม มุมปากเลือดไหลเหมือนกัน

เขาเช็ดๆเลือดที่มุมปาก ในไม่ช้า เลือดกำเดาก็ไหลออกมา เขาจึงเช็ดอีกครั้ง

ทั้งฝ่ามือเต็มไปด้วยเลือด

“แม่งเอ้ย!”

“อย่าให้ฉันรู้นะว่าใครทำ!”

หลังจากที่รณภพเป็นผู้ใหญ่ ก็ไม่เคยเสียเปรียบอย่างนี้เลย คืนนี้เขาชะล่าใจเอง

ตอนที่เห็นน้องสาวกำลังบ้าคลั่งอยู่บนรถกับชล เขาไม่ได้ลงจากรถ แต่ตอนนี้ดันลงจากรถ ให้คนพวกนั้นมีโอกาส นี่เขาสมควรเจอเคราะห์ร้ายในคืนนี้งั้นเหรอ?

“คุณชาย”

ตัวแทนรีบกลับไปบนรถหยิบกระดาษมาให้รณภพ ทั้งยังหยิบกล่องยาสามัญประจำบ้านที่อยู่ท้ายรถออกมาด้วย ข้างในมียาบรรเทาอาการเจ็บปวด แล้วก็มียาห้ามเลือดยาฆ่าเชื้อด้วย

เขาช่วยรณภพห้ามเลือดแล้ว

ถึงได้ห้ามเลือดให้ตนเอง

“คุณชาย นี่ตระกูลสาระทาต้องเป็นคนลงมือแน่ๆเลยครับ”

รณภพถ่มน้ำลายออกมา ถุยออกมาเป็นเลือด เขาลูบๆปาก สัมผัสได้ถึงฟันโยกๆซี่หนึ่งซึ่งเกือบจะหลุดอยู่แล้ว ก็ฟันซี่นั้นแหละที่มีเลือดไหลออกมาไม่หยุด

เมื่อกี้เขาโดนคนต่อยเข้ามาที่ปาก

ตอนนี้เขารู้สึกว่าริมฝีปากบวมจนเหมือนไส้กรอกแล้ว

“ไม่ต้องสืบหา ใช้นิ้วโป้งเท้าคิดก็รู้ว่าตระกูลสาระทาเป็นคนลงมือ ต้องเป็นประยสย์กับยศพัฒน์แน่ๆ!”

รณภพจึงดึงฟันที่เกือบจะหลุดออกมาเอง แล้วถุยเลือดออกมาอีก

“ยศพัฒน์?”

“ที่น่าเคียดแค้นก็คือ พวกเขาใช้แผนสกปรกอย่างนี้ คิดไม่ถึงว่าฉันจะทำได้เพียงเจ็บตัวอยู่เงียบๆ”

ที่นี่ไกลจากคฤหัสน์ตระกูลสาระทา ต่อให้เขาเดาได้ว่าประยสย์เป็นคนลอบทำร้าย แต่ถ้าประยสย์ไม่ยอมรับซะอย่าง เขาจะทำอะไรประยสย์ได้ล่ะ?

จับตัวคนที่ลงมือไม่ได้ด้วย แม้แต่จะสืบหายังทำไม่ได้เลย

ตัวแทนพูดขึ้นเบาๆ: “ท่านผู้นำเคยเตือนคุณชายไว้แล้ว อย่าไปหาเรื่องยศพัฒน์ คนๆนั้นถึงจะเป็นนักธุรกิจที่ถูกต้องตามกฎหมาย แต่เขาเป็นผู้รับช่วงต่อของทั้งตระกูล ทั้งยังเจออุปสรรคหลากหลายประเภทในวงการธุรกิจมาหลายปี บริหารจัดการบี.เอ.เอ็ม.กรุ๊ปจนกิจการเจริญรุ่งเรืองขึ้นทุกวันๆ เป็นคนที่มีความสามารถคนหนึ่งเลยนะครับ”

คุณชายของพวกเขาเพ้อฝันถึงภรรยาของเขา ถึงได้โดนคนลอบทำร้าย มันก็สมเหตุสมผลแล้ว

รณภพพูดอย่างโหดเหี้ยม: “ฉันไม่เคยต้องกล้ำกลืนความเสียเปรียบอยู่เงียบๆอย่างนี้ ประยสย์ ยศพัฒน์ พวกแกรอฉันก่อนเถอะ สักวันหนึ่ง ฉันจะเอาคืนทั้งต้นทั้งดอกแน่ๆ”

“พิรัตน์หลับไปแล้ว อุ้มเขากลับไปนอนที่ห้องก่อนเถอะ”

เทวิกาก้มหน้าลงไปหอมแก้มนุ่มๆของพิรัตน์ พูดอย่างสงสาร: “วันนี้ทำให้เขาลำบากแล้ว เด็กขวบเดียวอย่างเขา ต้องนอนดึกตามพวกเราไปด้วย”

เนื่องจากตอนนี้พิรัตน์ได้รับการเลี้ยงดูจากเทวิกาและสามี แม้หัวนอนปลายเท้าเขาจะไม่ชัดเจน แต่ทุกคนก็ดีกับพิรัตน์มากๆ

พิรัตน์เองก็ได้รับของขวัญมากมาย แน่นอนว่าแก้มที่จ้ำม่ำของเขาต้องโดนพวกผู้ใหญ่บีบจนแดงไปหมด ยังคงเป็นเทวิกาที่สงสารเจ้าหนูน้อยของพวกเธอ จึงไม่ให้ใครมาบีบแก้มของพิรัตน์อีก แก้มหนูน้อยถึงได้ดีขึ้นหน่อย

“ที่รัก คุณหอมแก้มผู้ชายของครอบครัวอื่น ไม่หอมผู้ชายของตัวเอง ไม่กลัวผู้ชายของคุณหึงหรือไง”

เทวิกาหัวเราะ: “คุณจะหึงเด็กขวบเดียวเนี่ยนะ พิรัตน์เพิ่งจะอายุเท่าไหร่เอง ทำไมถึงเป็นผู้ชายของครอบครัวอื่นแล้วล่ะ”

“เดี๋ยวเขาโตขึ้นก็ต้องมีเมียมีลูก ไม่ใช่ผู้ชายของครอบครัวอื่นหรือไง? เพียงแค่ต่างเพศกัน ไม่ว่าเขาจะแก่หรือเด็ก คุณหอมพวกเขา ผมก็ไม่พอใจ เสียใจแล้วเนี่ย”

ยศพัฒน์เป่าลมร้อนๆที่ข้างหูของเธอ “คุณต้องชดเชยผมให้เต็มที่”

“ไม่รู้ว่าเรื่องที่คุณแนะนำให้พี่ฉันทำ ผลเป็นยังไงบ้าง”

เทวิกาอยากรู้มากๆว่ารณภพโดนจัดการหรือเปล่า

ยศพัฒน์พูดเบาๆ: “พี่ส่งบอดี้การ์ดลับของเขาออกไป ต้องสำเร็จอยู่แล้ว”

เทวิกาถูๆมือ พูดอย่างเสียดาย: “ฉันไม่ได้ไปต่อยไอ้หมาป่าดำนั่นเอง น่าเสียดายชะมัดเลย”

“จำเป็นต้องให้ถึงมือคุณหรือไง ไม่ต้องเหนื่อยคุณหรอก มีผมอยู่ ต่อให้ฟ้าถล่มลงมาผมก็จะช่วยประคองเอาไว้ให้คุณเอง”

“แต่ฉันแรงเยอะนะ ถ้าฉันเป็นคนลงมือ รับประกันเลยว่าเขาได้ควานหาฟันที่ร่วงอยู่เต็มพื้นแน่”

ยศพัฒน์หัวเราะเบาๆ “ไม่แน่คืนนี้เขาอาจจะโดนต่อยจนฟันร่วงแล้วก็ได้ ที่รัก เราอุ้มพิรัตน์ขึ้นข้างบนกันก่อนเถอะ พ่อจัดเตรียมคนคอยจับตาดูอย่างลับๆเอาไว้เยอะแยะ แผนการร้ายของคนพวกนั้นไม่ได้ลงมือหรอก อีกเดี๋ยวมาดูเรื่องสนุกๆของลุงสามคุณกัน”

ไซม่อนรู้ความคิดของแม่เขา ค่ำคืนนี้จึงจัดเตรียมคนไว้คอยจับตาดูมากมาย ไม่อนุญาตให้ใครวางแผนทำร้ายภรรยาของเขาอีกแล้ว