รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 608

“ในครัวมันร้อน นายออกไปข้างนอกก่อน”

นฤเบศวร์ยืนนิ่ง หลังจากนั้นไม่นานเขาก็เดินตามหลังกนกอรและถอดผ้ากันเปื้อนออก

“นายกำลังทำอะไร”

“อร เธอออกไปนั่งข้างนอกดูทีวีสักครู่หนึ่ง ให้ฉันทำเองเถอะ”

กนกอรทำท่าทีที่สงสัย “นายคงไม่ทำอาหารมืดมนอะไรให้ฉันใช่ไหม”

นฤเบศวร์ยิ้ม “งั้นเดี๋ยวฉันกินก่อน ถ้ามีปัญหาอะไร ก็เป็นฉันที่ตายก่อน”

“อืม ไม่เลวเลย มีความกล้าหาญและมีความรับผิดชอบ สมแล้วที่เป็นผู้ชายของกนกอร งั้นนายทำต่อไปเถอะ ฉันไปดูทีวีและเม้าท์มอยกับวิกาก่อนล่ะ”

กนกอรมอบงานทั้งหมดในมือให้นฤเบศวร์ และออกไปอย่างมีความสุข

เธอยังไปหยิบไอศกรีมจากตู้แช่แข็ง

ใครจะรู้ว่านฤเบศวร์โผล่หัวออกมาจากครัวแล้วพูดกับเธอว่า: “ที่รักที่รัก เธออย่าเพิ่งกินไอศกรีมก่อน”

“ทำไมล่ะ”

“ถ้าเธอมีลูกจริงๆ การกินของเย็นแบบนี้ไม่ดีนะ”

กนกอรยิ้มและพูดว่า: “นายคิดว่ามีก็มีงั้นเหรอ และถึงจะมี กินของเย็นตอนนี้ก็ไม่มีผลอะไร”

นฤเบศวร์ไม่ให้เธอกิน ดังนั้นเขาจึงเดินออกไปและยืนยันที่จะรับไอศกรีมจากมือของเธอ

กนกอร: “…… ก็ได้ๆๆ ตอนนี้ฉันจะไม่กิน อย่างไรก็ตามในบ้านมีฉันคนเดียวที่กินไอศกรีม นายไม่กินเลย”

ซึ่งเธอจะกินตอนไหนก็ได้

พอเขาไม่อยู่บ้าน เธอสามารถกินอะไรก็ได้ที่เธอต้องการ กินวันละหลายครั้งก็ยังได้

นฤเบศวร์เตือนเธอหลายครั้ง พอเธอหมดความอดทน เขาก็กลับไปที่ครัวเพื่อทำอาหาร

กนกอรนั่งลงบนโซฟา หยิบรีโมทคอนโทรลของทีวีใต้โต๊ะออกมาและเปิดทีวี แต่เธอไม่ได้ดูทีวีเป็นเวลานาน จึงไม่รู้มีละครอะไรสนุกๆเลย ดังนั้นเธอเปลี่ยนช่องไปเรื่อยๆ จนมีรายการช่องหนึ่งฉาย《ไซอิ๋ว》 กนกอรถึงค่อยหยุดที่ช่องนั้น

ทีวีซีรีส์ที่เธอชอบดูเมื่อยังเป็นเด็ก พอโตขึ้นเธอยังคงชอบอยู่เช่นกัน เป็นซีรีส์ทีวีที่เธอไม่เคยเบื่อที่จะดูเลย

เมื่อบังเอิญเห็นถุงแท่งตรวจครรภ์ กนกอรก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะอีกครั้ง

ตุนอะไรไม่ตุน แต่ตุนแท่งตรวจครรภ์เนี่ยนะ

หลังจากคิดเรื่องนี้ เธอก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา ถ่ายรูปถุงแท่งตรวจครรภ์ แล้วส่งไปที่กลุ่มสี่คนบนวีแชต และถามเพื่อนๆของเธอว่า: “ใครต้องการก็มาเอาที่ฉันเลย ซื้อหนึ่งแถมสอง”

มิลินท์เป็นคนแรกที่ตอบกลับ: “ตอนนี้ฉันไม่จำเป็นต้องใช้สิ่งนี้”

กัญณิศาเพิ่งกลับมาจากเมืองซูเพร่า หลังจากเห็นสิ่งที่กนกอรโพสต์ เธอก็ถามว่า: “กนกอร เธอจะทำธุรกิจขายของออนไลน์เหรอ ทำไมเริ่มขายแท่งตรวจครรภ์ล่ะ ฉันคิดว่าสองสามปีนี้ฉันคงยังไม่ได้ใช้ และถึงเธอจะไม่เก็บเงินส่งฟรีให้ฉัน ฉันยังรังเกียจมันกินพื้นที่เลย”

เทวิกาเป็นคนสุดท้ายที่พูด เธอถามเพื่อนของเธอว่า: “เธอซื้อมาเกินหรือเปล่า”

กนกอรยิ้ง เทวิกายังคงเป็นคนที่รู้จักเธอดีที่สุด เธอตอบเพื่อนๆของเธอว่า: “คนๆนั้นของบ้านฉันมีเงินมากมายจนไม่มีที่ใช่ แม้แต่ไปร้านขายยาไม่ซื้ออย่างอื่นแต่ซื้อแท่งตรวจครรภ์ของร้านมาหมดสต๊อก และเขายังเลือกอันที่แพงที่สุด ของถูกกลัวไม่แม่น”

นฤเบศวร์ตอบเสียงอืม “ฉันรู้แล้ว ฉันลืมบอกเธอไปว่าตอนนี้ได้เลือกวันแต่งงานแล้ว คือวันที่สิบสองของปฏิทินจันทรคติ ซึ่งยังมีเวลามากกว่าหนึ่งเดือนในการเตรียมตัว ผู้ปกครองทั้งสองจะหารือกันอีกในวันมอมสินสอด และถ้าไม่มีปัญหาอะไรก็กำหนดให้เป็นวันนั้น”

กนกอรบอกแม่ของเธอว่าเธอรู้แล้ว

หลังจากที่แม่ของเธอวางสาย เธอก็กอดเอวของนฤเบศวร์จากด้านหลัง และพูดอย่างมีความสุขว่า: “เรื่องสำคัญและมีความสุขขนาดนี้ นายไม่บอกฉันเลย”

“บอกเธอตอนนี้ก็เหมือนกัน”

“สินสอด นายเตรียมอะไรให้ฉัน”

“ถึงวันนั้นเธอจะรู้เอง”

กนกอรไม่รีบร้อน อย่างไรก็ตามนฤเบศวร์จะไม่ปฏิบัติต่อเธอไม่ดีและครอบครัวของเธอก็จะไม่ปฏิบัติกับเธออย่างไม่ดีเช่นกัน พ่อแม่และพี่ชายเคยบอกว่าไม่ว่าตระกูลเดชอุปจะให้สินสอดมามากแค่ไหน ก็ให้เธอนำกลับตระกูลเดชอุปไป

จากนั้นพี่ชายของเธอก็ออกเงินซื้อรถให้เธอ แม้ว่านฤเบศวร์จะให้รถหรูกับเธอแล้ว แต่พี่ชายส่งให้เธอก็เป็นน้ำใจของพี่ชาย

หลังจากคุยกับพ่อแม่ของเธอ พวกเขาก็ซื้อบ้านให้เธอด้วย แน่นอนว่าตระกูลเดชอุปไม่ได้ขาดบ้าน พ่อแม่คิดว่าพวกเขายกให้เธอและเป็นของเธอคนเดียว แต่ถ้าวันนึงนฤเบศวร์เกิดเปลี่ยนใจและต้องการหย่ากับเธอ ที่บ้านก็มีพี่สะใภ้ ซึ่งถ้าพี่สะใภ้ไม่อยากให้เธอกลับบ้าน เธอก็ยังมีที่ให้พักอาศัยอยู่

คนที่เป็นพ่อแม่ไม่ว่าจะดีหรือไม่ดี ก็มักมองไปไกลและพยายามจัดการปูทางอนาคตให้ลูกสาว

กนกอรไม่ต้องการให้พ่อแม่ของเธอจ่ายเงินจำนวนมาก จึงมอบเงินทั้งหมดที่เธอได้รับจากนฤเบศวร์ให้กับพ่อแม่ของเธอที่ช่วยเธอซื้อบ้าน แต่พ่อแม่ของเธอปฏิเสธ

ตระกูลภูสิทธ์อุดมของพวกเขาไม่ได้ร่ำรวยอะไร แต่ก็ไม่ยากจน ส่งบ้านชุดหนึ่งให้เธอก็ใช่เรื่องยากอะไร และพี่ชายของฉันก็ไม่ขัดข้องอะไร”

“ในครึ่งปีแรก วิกาถูกป้าณินยุให้แต่งงานจนเธอไม่กล้ากลับบ้าน ปีนี้เธอกับฉันแต่งงานกันทั้งคู่แล้ว”