รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 618

ช่วยเจ้านายทำงาน แถมต้องเสียสละร่างกาย อินทัชรู้สึกเสียเปรียบแทบตาย

“หลานสาววรันธรคนนั้นถูกจับได้ยังไง?”

“ครอบครัวฝ่ายแม่ของอาสะไภ้สามเป็นคนโหดเหี้ยม รู้ว่าคุณชลเลี้ยงเมียน้อยที่เมือง C เมียน้อยท้องโตหลายเดือนแล้ว เธอก็เลยพาคนไปหาถึงที่ กรอกยาให้เมียน้อยหนึ่งชาม เด็กคนนั้นไม่รอดแล้ว เมียน้อยจำใจต้องทำแท้ง”

“เมียน้อยคนนั้นไปมาหาสู่กับอรจิราผ่านสาวคนอื่นๆ แต่เธอไม่รู้อดีตของอรจิรา หลังจากอรจิรารู้ว่าเด็กของเธอโดนเมียหลวงทำแท้งไป ก็เดาได้ว่าตระกูลสาระทาเกิดการเปลี่ยนแปลง อาจจะเพราะทำผิดแล้วกลัวคนอื่นรู้ อรจิราจึงคิดหนี”

“ตอนเธอตรวจเช็คความปลอดภัยที่สนามบิน ถูกตรวจเจอว่าในกระเป๋าเดินทางมียาเสพติด ก็เลยโดนจับแบบนี้แหละครับ”

ยศพัฒน์ได้ยินแล้วก็พูดขึ้นด้วยลางสังหรณ์ “เธอโดนใส่ร้าย”

ต้องตรวจเช็คความปลอดภัย ใครจะกล้าผยองใส่ยาเสพติดไว้ในกระเป๋าเดินทาง?

นั่นเป็นการรนหาที่ตายไม่ใช่เหรอ?

อินทัชหัวเราะฮ่าๆ แล้วพูดขึ้น “ถูกใส่ร้ายแน่นอนครับ แต่ตำรวจจับผู้ร้ายพร้อมของกลาง ไม่สนว่าเธอจะโดนใส่ร้ายหรือเปล่า จับเธอไว้ก่อนค่อยว่ากัน ยาเสพติดหลายกิโลนั้นมากพอที่จะทำให้เธอเกินจะรับมือไหว”

“ใครลงมือ?”

“คนที่อยากฆ่าปิดปาก หลักฐานที่ผมควบคุมได้ตอนนี้ สงสัยว่าเป็นตระกูลเลิศธนโยธา พ่อตาคุณก็สงสัยว่าตระกูลเลิศธนโยธาค้ายาเสพติดไม่ใช่เหรอ? เจ้านาย คุณเอาเรื่องนี้ไปบอกพ่อตาคุณดูสิ เขาจะได้ส่งคนไปตรวจสอบ ด้วยเบาะแสนี้ อาจจะสืบเจอหลักฐานที่ตระกูลเลิศธนโยธาค้ายาเสพติดก็ได้”

ยศพัฒน์ต้องบอกเรื่องนี้กับพ่อตากับประยสย์อย่างแน่นอน

ด้วยเบาะแสนี้ถ้าหากสืบเจอหลักฐานที่ตระกูลเลิศธนโยธาค้ายาเสพติดได้ ไซม่อนที่มีชีวิตดีจะตกอยู่ในอันตราย

“อินทัช ขอบคุณนะ!”

ยศพัฒน์ขอบคุณผู้ช่วยคนเก่งของตัวเองด้วยใจจริง

อินทัชยิ้มแล้วพูดขึ้น “ผมได้เงินเดือนจากคุณ ช่วยคุณทำงาน จะขอบคุณผมทำไมอ่ะ ผมไม่ได้ช่วยคุณสืบเรื่องพวกนี้ฟรีๆ สักหน่อย ตระกูลสาระทาที่มีลูกเขยแบบคุณคงจะแอบขำแล้ว”

“จริงสิ เจ้านาย เมื่อไรคุณจะเยี่ยมญาติเสร็จแล้วกลับมาทำงาน? คุณชายสามกับคุณชายสี่กำลังแข่งกันอู้งานอยู่ ทุกวันผมยุ่งจนเหมือนลาเอาหัวดึงเครื่องโม่ เวลาเข้าห้องน้ำก็ยังไม่มี แทบจะสวมผ้าอ้อมผู้ใหญ่มาทำงานแล้ว”

เมื่อยศพัฒน์นึกถึงคราวก่อนตอนสมาชิกในตระกูลอริยชัยกุลมาที่เมืองซูเพร่า น้องชายสองคนจงใจมาร้องไห้ต่อหน้าเขาแล้วพร่ำบอกว่าเป็นประธานมันยากเกินไป เหนื่อยเกินไป เขาก็เลยทำหน้าหดหู่

เขาแบกบริษัทใหญ่โตขนาดนี้คนเดียวมาตั้งหลายปี เขาไม่เหนื่อยหรือไง?

บี.เอ.เอ็ม.กรุ๊ปไม่ใช่บริษัทของเขาเพียงคนเดียว เป็นของทั้งตระกูลอริยชัยกุล ในฐานะลูกชายตระกูลอริยชัยกุล บางครั้งก็ต้องแบ่งกันรับผิดชอบบ้าง นายปฏิเสธฉันปฏิเสธกันหมด ปฏิเสธไม่ได้ แถมยังอู้อีก

“พรุ่งนี้ตอนนายเข้างานไปบอกเจ้าสามกับเจ้าสี่ว่า ถ้าพวกเขายังแข่งกันอู้งาน รอฉันกลับไปจะให้พวกเขานัดบอดสิบครั้งทุกวัน จนกว่าพวกเขาจะตกลงแต่งงานถึงจะหยุด”

ตีงูต้องตีให้แม่น

ยศพัฒน์รู้ดีที่สุดว่าสิ่งที่เหล่าน้องชายกลัวคืออะไร

ถูกเร่งให้แต่งงานยังไงล่ะ!

นอกจากเจ้าเก้าเจ้าสิบที่ยังเด็กอยู่ คนอื่นๆ ก็สามารถแต่งงานมีลูกได้แล้ว

เมื่อก่อนมีพี่ใหญ่อย่างเขาขวางทางอยู่ พวกผู้ใหญ่เร่งให้เขาแต่งงานคนเดียว ตอนนี้เขากับเจ้าสองเลิกโสดแล้ว เจ้าสามกับเจ้าสี่ตัวสั่นระริกที่สุด

อินทัชหัวเราะคิกคักแล้วพูดขึ้น “เจ้านายมีวิธีตลอดเลย พรุ่งนี้ผมจะเอาคำพูดของเจ้านายไปพูดให้คุณชายสามกับคุณชายสี่ฟังทุกคำโดยไม่ตกหล่นแม้แต่คำเดียว”

“อ่อ จริงสิ เจ้านาย คุณชายสี่ไปหลับนอนกับคนอื่นมา คุณขู่ได้แค่คุณชายสาม แต่ตอนนี้คุณชายสี่โกรธจัด อยากตามหาผู้หญิงคนที่หลับนอนกับเขา เจ้านายช่วยตามหาได้นะครับ”

ยศพัฒน์ถามอย่างนินทา “เจ้าสี่หลับนอนกับคนอื่นมาแต่ไม่รู้ว่าใครหลับนอนกับเขาเหรอ?”

“คุณชายสี่โดนดาราสาวตัวท็อปคนใหม่เล่นงาน แต่บังเอิญเกิดข้อผิดพลาดดาราสาวคนนั้นไม่ได้หลับนอนกับคุณชายสี่ ไม่รู้ว่าใครได้ประโยชน์ไป ตอนนี้คุณชายสี่สั่งแบนดาราสาวคนนั้นไปแล้ว”

“สมน้ำหน้า!”

อินทัช： “……”

เขาส่งความเห็นใจมากมายให้กับคุณชายสี่

เขาพูดกระซิบอ่อนโยนข้างหูเทวิกา “ลูกที่เหมือนเธอแล้วก็เหมือนฉัน ต้องน่ารักมากแน่ๆ”

ปล่อยให้เขาฝันหวาน ในฝันมีทั้งลูกชายลูกสาวพร้อมเพรียง

เทวิกาโดนเขาลูบท้องน้อย ก็ตื่นขึ้นทันใด

นึกว่าเขาอยากจะทำอะไร จึงปัดมือใหญ่เขาออกด้วยสัญชาตญาณ

ยศพัฒน์：……

นี่เขาโดนภรรยารังเกียจเหรอ?

“พิรัตน์ล่ะ?”

เมื่อเทวิกาปัดมือใหญ่ของสามีออก คลำข้างกายไม่เจอเด็กน้อยก็ตกใจสะดุ้ง ทั้งร่างนั่งขึ้นมามองไปที่พื้น ไม่เห็นพิรัตน์หล่นพื้น ก็มองอีกครั้ง ถึงได้เห็นพิรัตน์อยู่ข้างกายสามี

เธอยังไม่เข้าใจอะไรอีก?

เจ้าผีบ้าอำนาจนี่หึงแม้แต่เด็ก

ข้างเตียงใหญ่มีเปลเด็กวางอยู่ ให้พิรัตน์นอนเองได้ เทวิกาเป็นห่วงว่าพิรัตน์นอนคนเดียวแล้วจะหนาว เลยพาเจ้าหนูน้อยมานอนด้วยกัน

ทุกครั้งที่เธอตื่นขึ้นมา เจ้าหนูน้อยไม่อยู่ข้างกายเธอตลอดเลย

ถูกยศพัฒน์อุ้มไปข้างๆ แล้ว

“ฉันนึกว่าเขาตกไปใต้เตียง”

เทวิกาล้มลงไปนอนบนเตียงอีกครั้ง หาวหนึ่งทีก่อนพลิกตัว แล้วบ่นอุบอิบ “ที่รัก ยังเช้าอยู่ อย่ากวน ขอหลับอีกหน่อย”

ยศพัฒน์นอนกอดเธอจากด้านหลัง ยิ้ม “โอเค”