รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 630

“ไสหัวไป！”

ณภัทรรำคาญเธอร้องไห้เสียงดัง และเห็นว่าสอบถามข้อมูลที่มีประโยชน์อะไรไม่ได้ เลยดุด้วยน้ำเสียงเย็นชาออกมา

คุณกันยนาเหมือนถูกนิรโทษกรรม คลานขึ้นมาจากพื้น แล้วรีบวิ่งออกไปจากห้องเพรสซิเดนสูทนี้

ขอแค่คุณณภัทรไม่หาเรื่องเธออีก ไม่เป็นดาราก็ไม่เป็นไร เธอโด่งดังในวงการนี้มาหลายปี หาเงินได้มากพอที่คนธรรมดาทั่วไปทั้งชีวิตก็หาไม่ได้

เปลี่ยนไปทำอาชีพเงิน เธอก็ยังสามารถใช้ชีวิตอย่างสุขสบายได้

บอดี้การ์ดทั้งสองพาคุณกันยนาออกไป

ณภัทรจุดบุหรี่ขึ้นมาสูบอีกมวนด้วยความวุ่นวายใจ แล้วเอ็นตัวไปพิงโซฟา ผ่านไปสักพัก เขาหยิบโทรศพัท์ออกมา หลังจากมองดูเวลาเสร็จ ก็ได้โทรออกเบอร์โทรพี่ชายยศพัฒน์ทันที

และยศพัฒน์ก็รับโทรศัพท์ขึ้นมา อย่างรวดเร็ว

“ไอ้สี่ มีอะไรเหรอ？”

ยศพัฒน์พอเดาออกถึงสาเหตุที่น้องชายโทรศัพท์หาเขา แต่ก็ไม่เปิดโปงเขาออกมา ถามออกมาทั้งที่รู้อยู่แล้ว

หลังจากสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้ว ณภัทรพูดออกมาว่า： “พี่ใหญ่ ผมมีเรื่องอยากให้พี่ช่วย”

เขาหาผู้หญิงที่นอนกับเขาไม่เจอจริงๆ

ถึงแม้พี่ชายจะอยู่เมืองซูเพร่า แต่เส้นสายของพี่ชายอยู่เมืองแอคเซสซ์ บางทีถ้าให้พี่ชายช่วยเหลือ อาจสามารถตามหาผู้หญิงใจกล้าคนนั้นเจอก็ได้

“ว่ามา อะไรที่พี่ช่วยนายได้พี่ช่วยแน่นอน”

ณภัทรดับบุหรี่ลง แล้วโยนทิ้ง จากนั้นขยี้คลึงนวดระหว่างคิ้วเบาๆ แล้วพูดออกมาว่า： “พี่ พี่รู้เรื่องที่ผมโดนคนวางแผนเล่นงานไหม？”

“ได้ยินมาจากนฤเบศวร์แล้ว”

ณภัทร： “……”

นฤเบศวร์ไอ้คนปากโป้ง

แต่ว่า จะโทษนฤเบศวร์ก็ได้ เพราะคุณกันยนาผู้หญิงสารเลวคนนั้นจริงๆ แอบแจ้งนักข่าวให้ไปรอที่โรงแรม ดังนั้นเรื่องที่เขาโดนเล่นงาน คนทั้งเมืองแอคเซสซ์รู้กันหมดแล้ว

โดยทั่วไปนฤเบศวร์ชอบเห็นตระกูลอริยชัยกุลเกิดเรื่องโชคร้ายอยู่แล้ว ฉะนั้นต้องไปยินดียินร้ายกับความโชคร้ายของคนอื่นต่อหน้าพี่ชายแน่

“หาผู้หญิงคนนั้นเจอหรือยัง？”

“นี่ก็คือเรื่องที่ผมให้พี่ช่วยคืนนี้แหละ ผมใช้เวลาไปตรวจสอบนานมากแล้ว เส้นสายที่มีทั้งหมด ก็ใช้จนหมดแล้ว แต่ก็ยังตรวจสอบไม่เจอ ผู้หญิงคนนั้นเหมือนหายไปในอากาศ ถ้าไม่ใช่เพราะ……ผมนึกว่าผมฝันไปเสียอีก”

ตอนที่เขาได้สตินั้น เห็นเตียงนอนที่ยุ่งเหยิง และดอกเหมยดอกนั้น ทำให้เขารู้ว่า เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริง

“ตรวจสอบไม่เจอก็ไม่ต้องตรวจสอบแล้ว”

ยศพัฒน์จงใจพูดออกมา “เพราะคนที่เสียเปรียบไม่ใช่นายอยู่แล้ว”

“พี่ใหญ่”

ณภัทรร้องเสียงต่ำออกมา “พี่ใหญ่ ผมกำลังพูดเรื่องจริงจังกับพี่อยู่นะ ทำไมถึงจะตรวจสอบไม่ชัดเจน？ถ้าหากว่า เธอเกิดท้องลูกผมขึ้นมาหล่ะ แล้วเกิดพ่อลูกเจอหน้ากันในอนาคตแล้วไม่รู้จักกัน ผมไม่เสียเปรียบแย่เลยเหรอ？”

ยศพัฒน์ยิ้มแล้วพูดออกมาว่า： “คงไม่โชคร้ายขนาดนั้นหรอกมั้ง”

“พี่ใหญ่”

“ได้ๆๆ ไม่ล้อนายเล่นละ ปรกติพี่จะให้อินทัชไปจัดการเรื่องพวกนี้ นายไปบอกกับอินทัชโดยตรงเลย แล้วให้เขาช่วยนายตามหา”

ณภัทรพูดออกมาอย่างขมขื่นว่า： “อินทัชงานยุ่งทั้งวัน เขาพูดแล้วว่าไม่มีเวลามายุ่งเรื่องรักๆ ใคร่ๆ แบบนี้หรอก พี่ใหญ่สั่งให้เขาทำอะไร เขาก็ทำอะไร แต่เมื่อเปลี่ยนเป็นผม เขากลับมาหัวเราะเยาะผม”

อินทัช：เพราะว่าผมจงรักภักดีต่อบอสผมคนเดียว

ณภัทร：……

อินทัช：เพื่อช่วยบอสตรวจสอบเรื่องที่ภรรยาของเขาถูกอุ้มลักพาตาไปในตอนเด็ก เขาเกือบต้องเสียสละร่างกายไปแล้ว ถ้าต้องช่วยเรื่องของคุณชายสี่อีก คาดว่า เขาคงต้องยอมเป็นผู้ชายอุ่นเตียงให้คุณหนูตระกูลกิจวณิชกุลแล้วมั้ง

เขาก็มีเส้นต่ำสุดเหมือนกัน โอเคไหม！

“อืม งานของอินทัชก็เยอะมากพอแล้ว จะให้เขาเสียเวลาไปกับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ พวกนี้ไม่ได้ นายไปที่สำนักงานนักสืบในเมืองแอคเซสซ์ ให้พวกเขาช่วยนายดีกว่า บอสของสำนักงานนักสืบที่นั่นฝีมือใช้ได้เลย ที่สำคัญคือถ้านายเงินให้ถึง และเธออยากช่วยนายแล้วหล่ะก็ ต้องช่วยนายตามหาผู้หญิงคนนั้นเจอแน่นอน”

ความจริงแล้ว ยศพัฒน์เองก็อยากรู้เหมือนกันว่าผู้หญิงที่นอนกับน้องชายของเขาคือใคร ถึงไม่ได้ทิ้งร่องรอยเบาะแสที่มีประโยชน์ไว้เลย แถมได้ทำลายระบบกล้องวงจรปิดในโรงแรมอีกด้วย ทำให้ไม่สามารถตรวจสอบผู้ต้องสงสัยผ่านกล้องวงจรปิดได้

“ที่รัก”

เธอลุกขึ้นนั่ง แล้วเอามือสองข้าง ไปกอดคอของนฤเบศวร์ไว้ จากนั้นเอาหน้าเข้าไปใกล้ พ่นลมหายใจ จูบทักทายตอนเช้ากับสามีก่อน

“วันนี้ตอนเช้ากว่าฉันอีก”

นฤเบศวร์หยิกแก้มเธอเบาๆ ด้วยความเอ็นดู ผิวพรรณของเธอยังคงลื่นไหลเหมือนเดิม และรู้สึกดีมาก

เมื่อก่อนตอนที่พวกเขาชอบทะเลาะกันอยู่นั้น เขาก็ชอบหยิกแก้มเธออยู่แล้ว

เสพติดเข้าไปแล้ว

“ผมอยากทำอาหารเช้าให้คุณ ต่อไปนี้เวลาอยู่บาน สามมื้อของคุณ ถ้าไม่ใช่ผมเป็นคนทำ ก็ต้องให้ลุงปริญเป็นคนรับผิดชอบคนอื่น ผมไม่ไว้ใจ”

คนที่เขาไว้ใจที่สุดคือลุงปริญ

ตอนแรกกนกอรกะจะพูดว่าเขาขี้สงสัยเกินไป ระวังตัวมากเกินไปหน่อย แต่เมื่อนึกถึงมีคนฉวยโอกาสเอายาคุมกำเนิดใส่ลงไปในผลไม้ที่ปอกเสร็จแล้ว เธอจึงไม่พูดอะไรอีก

พี่ชายบอกว่าวันนี้จะส่งหลักฐานมาให้เธอ

เรื่องนี้ต้องจัดการตอนที่นฤเบศวร์อยู่บ้านพอดี คาดว่าพี่ชายน่าจะใกล้ถึงแล้ว？

“ติ๊งต่อง”

เสียงเคาะประตูดังขึ้นมา

นฤเบศวร์ตอบเสียงต่ำออกมา คนรับใช้ที่ยืนอยู่หน้าห้องไม่กล้าผลักประตูเข้าไปโดยพละกาล ถามออกมาผ่านประตูว่า： “คุณชายใหญ่ คุณหญิงใหญ่ คุณกอล์ฟมาถึงแล้วค่ะ”

นฤเบศวร์ขมวดคิ้งว บ่นพึมพำออกมาว่า： “พี่ชายคุณมาทำอะไร ตั้งแต่เช้า？มาเป็นก้างขวางคอเหรอ？”

“พี่ชายฉันมาต้องมีธุระแน่ เขาไม่ได้มาเป็นก้างขวางคอหรอก ถ้าไม่มีธุระ คุณเชิญพี่ชายฉันมา เขายังไม่อยากมาเลย”

“ถือว่าผมพูดผิดไปก็แล้วกัน”

นฤเบศวร์ยิ้มแล้วตบหน้าตัวเองเบาๆ “ที่รัก คุณไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน เดี๋ยวผมลงไปดูแลพี่ชายเอง”