“ฉันไม่ได้พูดอย่างนั้น ฉันก็เป็นผู้ชายและเป็นพ่อคนด้วย ฉันรู้ถึงความสำคัญของลูกชาย ชล ไม่ต้องห่วง ฉันจะไม่ปล่อยให้นายฆ่าลูกของนายหรอก ฉันแค่อยากให้นายระวังให้มากขึ้นเพื่อไม่ให้คนอื่นสงสัยถึงตัวนายและตระกูลเลิศธนโยธาได้”
ในใจคุณพสธรต้องการให้ชลฆ่าลูกของเขา แต่เขาจะไม่พูดออกมาทันที
ชลถอนหายใจด้วยความโล่งอกและถามเขาว่า: “ผมขอขึ้นไปเยี่ยมพลอยได้หรือไม่”
“พลอยไม่อยากเจอใคร แม้แต่พี่ชายของเธอกลับมา เธอก็ไม่อยากเจอ แล้วนับประสาอะไรกับนาย นายกลับไปก่อนเถอะ ถ้ามีเรื่องสำคัญอะไรค่อยกลับมา”
คุณพสธรออกคำสั่งไล่แขก
ตอนนี้ชลไม่สามารถมีลูกได้ และลูกสาวของเขาก็ไม่ได้ต้องการจะแต่งงานกับเขาจริงๆ คุณพสธรจึงต้องการที่จะแยกทั้งสองคนออกจากกันทีละนิด
เมื่อเขาดุลูกชายที่ไม่หยุดลูกสาวที่หลงระเริงกับชล ลูกชายของเขากลับถามกลับเขาว่าพ่ออย่างเขาล่ะคิดจะทำอะไร ที่ชะตากรรมพลอยเป็นแบบนี้ก็ล้วนเกิดจากเขาที่เป็นพ่อไม่ใช่หรือ
มันทำให้เขาพูดไม่ออก
ชลไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องออกจากคฤหาสน์ตระกูลเลิศธนโยธาก่อน
หลังจากออกมาจากคฤหาสน์ตระกูลเลิศธนโยธา เขาก็ถูกรถหลายคันขนาบข้างขวางทางเขา
ทันใดนั้น ชลรู้สึกประหม่า
เขาคงไม่ได้เจอนักฆ่าใช่ไหม
เขานำบอดี้การ์ดมาด้วย แต่มีบอดี้การ์ดเพียงสี่คนเท่านั้น
ด้านหน้าและด้านหลังมีรถสี่คัน รวมเป็นแปดคัน ถ้ารถคันเดียวนั่งสี่คนก็มีสามสิบสองคนแล้ว เขากับบอดี้การ์ดทั้งสี่ไม่ใช่คู่ต่อสู่กัน
ภายใต้ความกดดัน ชลหยุดรถและรถบอดี้การ์ดของเขาก็ถูกบังคับให้หยุดเช่นกัน
ชลยังไม่ลงจากรถ และบอดี้การ์ดของเขาก็เช่นกัน ทุกคนรอให้อีกฝ่ายขยับก่อน
ในบรรดารถสี่คันที่ขวางทางอยู่ ประตูของหนึ่งในนั้นเปิดออก และคนที่ลงจากรถ ชลจำได้ในทันทีว่าเป็นหนึ่งในบอดี้การ์ดส่วนตัวของพี่ชายเขา
ที่แท้ก็เป็นคนของพี่ชายคนโต
ชลถอนหายใจด้วยความโล่งอก บอดี้การ์ดของเขาค่อยกล้าที่จะลงจากรถในขณะนี้
บอดี้การ์ดส่วนตัวของไซม่อนเข้ามาเคาะหน้าต่างรถของชล ชลลดกระจกลงและถามด้วยความโกรธๆว่า: “คิดจะทำอะไร ใครบอกให้นายทำแบบนี้ ไม่รู้เหรอว่าฉันเป็นใครเหรอ”
“คุณชล ท่านผู้นำมีคำสั่งมาเชิญคุณครับ”
ชลขมวดคิ้ว “ถ้าพี่ชายตามหาฉัน แค่โทรหาฉันก็พอ ไม่เห็นต้องส่งพวกนายมาสกัดกั้นรถของฉัน ถ้าทำให้ฉันตกใจ นายจะรับผิดชอบได้ไหม”
เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและพูดว่า: “ฉันจะไปกับนายหลังจากที่ฉันถามพี่ชายแล้ว”
ใครจะรู้ว่าคนรอบตัวพี่ใหญ่ต้องการก่อกบฏหรือไม่
อันที่จริงนี่เป็นเพียงข้อแก้ตัวของชล เขารู้สึกร้อนตัวและลนลาน
บอดี้การ์ดส่วนตัวของพี่ชายคนโตได้รับความไว้วางใจอย่างมากจากพี่ชายคนโต และโดยปกติแล้วพวกเขาจะไม่ออกห่างรอบตัวพี่ชายคนโต แล้วที่บอดี้การ์ดส่วนตัวพาคนมามากมาย พี่ชายคนโตต้องตามหาเขาแน่ๆ
หากพี่ชายคนโตต้องการพบเขาก็สามารถโทรศัพท์หรือรอเขากลับบ้านได้ แต่ทำไมต้องออกโรงขนาดนี้ ใช่ไม่ใช่เกิดเรื่องอะไรขึ้น”
จากสิ่งที่ตัวเองเคยทำมาก่อน ชลเลยรู้สึกร้อตัว
ไซม่อนรับสายเขาอย่างรวดเร็ว
“พี่มีเรื่องอะไรรึเปล่า”
“แค่ตามพวกเขามาก็พอ”
ไซม่อนพูดผ่านทางโทรศัพท์อย่างเย็นชา และวางสายโดยไม่รอให้ชลพูดอีกสักคำ
ชล: “……”
“คุณชล ไปกันเถอะครับ”
เขาโกรธมากจนลดกระจกรถลง และสบถใส่ชายชุดดำที่บังอาจขวางทางเขา: “นายอยากตายใช่ไหม ถ้านายอยากตายก็ไม่ต้องมาตายใต้ล้อฉัน ไม่ต้องมาทำให้ล้อฉันสกปรกเลย”
“คุณชล กรุณาลงจากรถและเดินเข้าไป ท่านผู้นำสั่งมาครับ”
ชลขมวดคิ้ว “นี่คือคฤหาสน์พักผ่อนของครอบครัวฉัน ฉันไปมาได้อย่างอิสระ มีครั้งไหนบ้างที่ฉันไม่ได้ขับรถเข้าๆออกๆ แล้วตอนนี้ทำไมฉันต้องลงจากรถแล้วเดินเข้าไปด้วยล่ะ”
“คุณชล นี่เป็นคำสั่งของท่านผู้นำครับ และพวกเราก็ปฏิบัติตามคำสั่งของท่านผู้นำ”
ชลโกรธมากจนหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโทรหาพี่ชายทันที หลังจากที่พี่ชายรับสาย เขาก็ถามด้วยความโกรธๆว่า: “พี่ ต้องการทำอะไร พี่บอกให้ฉันมาที่นี่แล้วไม่ยอมให้ฉันขับรถเข้าไป คฤหาสน์มันใหญ่มาก ฉันเหนื่อยที่จะเดินเข้าไป”
หลังจากฟังคำบ่นของเขา ไซม่อนก็วางสายโทรศัพท์โดยไม่พูดอะไรสักคำ
ชล: “……”
นี่แปลกมาก!
พี่ใหญ่ต้องการทำอะไรกันแน่
ทันใดนั้นประตูก็เปิดออก
ซึ่งบอดี้การ์ดชุดดำที่ยืนอยู่หน้ากระจกรถ ใช้ประโยชน์ตอนเขาโทรโทรศัพท์เอื้อมมือเข้าไปและปลดล็อครถอย่างชำนาญ และประตูรถก็เปิดออก
ก่อนที่เขาจะเก็บโทรศัพท์กลับเข้าไปในกระเป๋ากางเกง จู่ๆชายคนนั้นก็แย่งโทรศัพท์ไปจากเขา
“จะทำอะไรน่ะ บังอาจ! ไม่รู้เหรอว่าฉันเป็นใคร”
ชลโกรธมาก
แต่เขาตื่นตระหนกและต้องการสตาร์ทรถอีกครั้ง แต่โชคไม่ดีที่หลังจากเปิดประตู มีคนสองคนดึงเขาออกจากรถ
จากนั้นทุกคนในรถบอดี้การ์ดก็ลงจากรถ และมีคนก้าวเข้ามาช่วยควบคุมตัวเขา จากนั้นก็ค้นตัวเขา เอาโทรศัพท์มือถือ กระเป๋าเงิน บัตรประจำตัว และสิ่งอื่นๆของเขาไป
และบอดี้การ์ดทั้งสี่ของเขาต้องการที่จะลงจากรถเพื่อช่วยเขา แต่เมื่อพวกเขาลงจากรถก็ถูกคนของพี่ชายทำให้หมดสติล้มลงกับพื้น เขาเห็นกับตาตัวเองว่าบอดี้การ์ดทั้งสี่ของเขาถูกพาตัวออกไปโดยคนของพี่ชาย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน