รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 665

ในเมื่อเลือกแล้วที่จะลงมือกับเธอ ก็แสดงว่าจะจับเธอเป็นตัวประกัน

ในเมื่อจะใช้เธอเป็นตัวประกัน ก็คือต้องจับเป็น

คนสวมชุดดำคนนั้นไม่ได้เก็บปืนลง จนกระทั่งเพื่อนร่วมทีมมัดมือทั้งสองข้างของญาณินเรียบร้อย และคลุมหัวญาณินด้วยถุงดำ เมื่อญาณินมองไม่เห็นอะไรแล้ว เขาถึงได้เก็บปืน

ตัวแทนของญาณินใจเย็นมาก และนี่ก็เหมือนนิสัยของญาณิน ถึงแม้เธอจะถูกมัดมือทั้งสองข้าง มองอะไรไม่เห็น แต่ก็ไม่ได้เป็นกังวลความปลอดภัยด้านชีวิตเลยแม้แต่น้อย ก็แค่คนพวกนั้นค้นตัวเธอ เก็บโทรศัพท์ของเธอไป และการกระทำนี้ยั่วโมโหเธอจนเธอต้องด่าออกมา

รู้สึกว่าคนที่ค้นตัวเธอกำลังล่วงเกินเธอ

“พาออกไป”

เธอได้ยินมีคนออกคำสั่งเสียงต่ำออกมา จากนั้นเธอก็ถูกยัดใส่ขึ้นรถคันหนึ่ง ไม่นานนัก รถก็สตารจ์ขับออกไป ส่วนจะขับไปที่ไหน ตอนนี้เธอยังไม่รู้

โชคดี ที่เธอซ่อนสัญญาณติดตามตัวไว้ในยกทรงของเธอ

คนพวกนี้ถึงแม้จะค้นตัวเธอ แต่ก็ไม่กล้าแตะต้องพื้นที่ส่วนตัว เพราะไม่ว่ายังไงตอนนี้เธอก็เป็นคุณหญิงของตระกูลสาระทา ยังไม่ถึงจุดร้ายแรงที่สุด คนของตระกูลเลิศธนโยธาไม่ทำอะไรเธอหรอก

หลังจากคนที่ลักพาตัวญาณินออกไปแล้ว รถฉุกเฉินโรงพยาบาลมาถึง เห็นคนขับรถกับบอดี้การ์ดล้มอยู่ที่พื้น กับรถหรูที่ถูกทุบกระจกจนแตกคันนั้น เดาออกได้ว่าน่ามีเศรษฐีถูกลักพาตัว คุณหมอรีบโทรแจ้งตำรวจ

ถึงแม้คนขับรถกับบอดี้การ์ดของญาณินปลอมจะถูกยิง แต่เนื่องจากตัวแทนโทรขอความช่วยเหลือได้รวดเร็ว คุณหมอก็มาถึงได้เร็ว พวกเขาถูกนำส่งโรงพยาบาลอย่างเร่งด่วนและทำการผ่าตัดรักษา ดังนั้นทุกคนจึงปลอดภัยรอดชีวิตหมด

ถือว่าเป็นความโชคดีบนความไม่โชคดี

หลังจากที่ตัวแทนของญาณินถูกลักพาตัวไป ตัวแทนของเทวิการะหว่างทางกลับร้านเครื่องประดับ ถูกคนใช้วิธีเดียวกัน ลักพาตัวไปเหมือนกัน

ไม่นานนักตระกูลสาระทาก็ได้รับแจ้งข่าว คุณหนูและคุณหญิงของตระกูลสาระทาถูกขวางทางระหว่างทาง และลักพาตัวไป

เรื่องนี้กลายเป็นข่าวใหญ่ในเมืองซูเพร่าทันที

ใครกันที่กล้าลงมือกับองค์ไท้ส่วยเอี๊ย？

ทุกคนต่างเดาออกว่าเป็นใคร

แต่ว่าตอนนี้ทางตำรวจยังไม่ได้แจ้ง ทางฝั่งของตระกูลสาระทาก็ยังไม่ได้ตรวจสอบชัดเจน ถึงแม้ทุกคนจะคาดเดาได้ แต่ก็ไม่มีใครกล้าพูดออกมา

คนที่ลักพาตัวญาณินปลอมคือคนของพลอย

เธอเฝ้าดูอยู่สองวันแล้ว วางแผนไว้ก่อนล่วงหน้า ลักพาตัวญาณินตอนกลับไปที่ร้านอย่างรวดเร็ว

ส่วนตัวแทนของเทวิกาเป็นฝีมือของรณภพ

คนที่พวกเขามอบหมายให้ไปกำจัดวรันธรทำงานพลาด แถมตกอยู่ในมือของจับอีกด้วย พวกเขารู้ว่าเกิดเรื่องแล้ว ดังนั้นรณภพจึงลงมืออย่างรวดเร็ว

เดิมทีคุณพ่อของเขาจะชวนไซม่อนไปดูโปรเจคงานในคืนพรุ่งนี้พร้อมกัน คาดว่าคงต้องเปลี่ยนแผนแล้ว

อาจเป็นไปได้ ที่ต้องลงมือต่อสู้กันโดยตรงเลย

รณภพรู้สึกว่าคนของตระกูลสาระทาที่เหมาะสมในการลงมือ แถมมีความสำคัญ สามารถใช้เป็นเครื่องมือในการข่มขู่ได้ก็มีแต่ญาณินกับเทวิกาสองคนแม่ลูก

แต่หลังจากที่ลักพาตัวตัวแทนของเทวิกาแล้ว รณภพรู้สึกว่าเหมือนมีอะไรผิดปรกติ เพราะมันง่ายเกินไปหน่อย！

เมื่อก่อนไปไหนมาไหนยศพัฒน์กับเทวิกาก็จะไปเป็นคู่ตลอด วันนี้ทำไมถึงปล่อยให้เทวิกานั่งรถไปร้านขายเครื่องประดับคนเดียว？

……

ที่คฤหาสน์ของตระกูลสาระทา ในห้องสมุดของไซม่อน

เขาได้รับโทรศัพท์อย่างต่อเนื่อง รู้ว่าตัวแทนของลูกสาวกับภรรยาถูกลักพาตัวไป เขาแอบดีใจที่ได้เตรียมการล่วงหน้า โดยส่งภรรยาและลูกสาวออกไปจากที่นี่ก่อน

ถึงแม้ลูกสาวกับลูกชายจะกลับมาวันนี้ แต่อย่างน้อยตัวแทนก็ได้ช่วยพวกเธอรับเคราะห์นี้ไป

“ณิชกานต์ เธออยากพูดอะไร？”

ไซม่อนเอ่ยปากพูดขึ้นมาก่อน

เมื่อณิชกานต์ดื่มน้ำอุ่นแก้วน้ำเสร็จ อาการตื่นเต้นได้ลดลงเล็กน้อย เธอกัดฟัน แล้ววางตู้เซฟกล่องเล็กที่เธอถือเข้ามาวางไว้บนโต๊ะชา และผลักเข้าไปใกล้ไซม่อน

เธอมองไปที่ไซม่อน สีหน้าเต็มไปด้วยคำขอโทษ แล้วพูดออกมาอย่างคนรู้สึกผิดว่า： “พี่ใหญ่ ขอโทษด้วย”

ไซม่อนไม่พูดอะไร

“พี่ใหญ่ หลายปีมานี้ฉันกับชลได้ทำเรื่องไม่ดีหลายเรื่องกับครอบครัวทั้งสี่คนของพี่ลับหลัง ฉันรู้ว่าคำขอโทษสามคำชดเชยอะไรไม่ได้……พี่ใหญ่ สิ่งที่ล็อกอยู่ในกล่องนี้คือหลักฐานบางอย่าง ที่ฉันเก็บไว้ได้”

“ฉันส่งมอบหลักฐานพวกนี้ให้พี่ใหญ่ พี่ใหญ่เก็บหลักฐานพวกนี้ไว้ ถ้าไม่เชื่อฉัน สามารถไปตรวจสอบดูได้ แต่ถ้าเชื่อใจฉัน

ก็สามารถส่งให้ตำรวจได้โดยตรง หรือว่าพี่ใหญ่ลงมือเองก็ได้”

“เมื่อก่อนฉันกับชลและพลอยสมรู้ร่วมคิดกัน เรื่องทุกอย่างที่ทำ เป็นเรื่องผิดกฎหมาย……และทำร้ายคนในครอบครัวของพี่ใหญ่ฉัน ฉันผิดต่อพี่ใหญ่ ผิดต่อพวกพี่”

เมื่อณิชกานต์ได้เอ่ยปากออกมาแล้ว ก็รู้สึกโล่งใจออกมาเล็กน้อย จากนั้นพูดต่อไปอีก อารมณ์ก็คงที่แล้ว

“หลายปีมานี้ พวกเราอยากได้อำนาจและผลประโยชน์ที่ไม่ใช่ของพวกเรา ทำเรื่องไม่ได้ไปตั้งมากมาย มาวันนี้ กรรมตามสนองฉันแล้ว ฉันเป็นอะไรไป ไม่เป็นไร ถึงแม้ฉันต้องตาย ฉันก็ไม่แค้นเคืองอะไร เพราะฉันคิดว่า เรื่องที่ฉันทำลงไปพวกนั้น ฉันคงไม่สามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปได้”

ถ้าไม่ถูกประหารชีวิต ทั้งชีวิตนี้ของเธอก็คงไม่สามารถออกมาจากคุกได้

“แต่ว่า ลูกทั้งสามคนของฉันเป็นผู้บริสุทธิ์ เจนสันกับน้องชายถึงแม้จะเคยแย่งชิงอำนาจ เคยทำเรื่องให้พี่ต้องโกรธบ้าง แต่ในมือของพวกเขาสองคนพี่น้องไม่เคยเปรอะเปื้อนเลือดมาก่อน และไม่เคยทำเรื่องผิดกฎหมาย ส่วนลินน์ยิ่งไม่ต้องพูดถึง เธอเป็นแค่เด็กน้อยที่อายุแค่สิบขวบเอง”

“ฉันสารภาพบาปทั้งหมดของฉันกับชลให้พี่ใหญ่ฟัง ฉันไม่กล้าขอให้พี่ชายยกโทษให้พวกเราหรอก เพราะเรื่องที่พวกเราทำไปพวกนั้น พวกเราก็ไม่มีหน้าขอให้พี่ชายยกโทษให้ ฉันขอแค่ให้พี่ใหญ่เห็นแก่ที่เป็นสายเลือดตระกูลสาระทาเหมือนกัน ช่วยปกป้องลูกทั้งสามคนของฉันด้วย”

เธอลุกขึ้นมา แล้วคุกเข่าให้ไซม่อน พูดทั้งน้ำตาออกมาว่า： “ขอแค่พี่ใหญ่ยอมปกป้องลูกทั้งสามคนของฉัน ฉันยอมขึ้นศาลเพื่อเป็นพยาน เป็นพยานชี้ตัวพลอย และเป็นพยานชี้ความผิดของตระกูลเลิศธนโยธา”