รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 669

“พลอย ญาณินที่ลูกลักพาตัวมาก็เป็นตัวปลอมใช่ไหม”

ไซม่อนเจ้าเล่ห์มากถึงขนาดหาตัวแทนมา

คุณพสธรต่อสู้กับไซม่อนมาหลายปีแล้ว และรู้ว่าไซม่อนเป็นคนที่ไม่ต้องการตัวแทนด้วยซ้ำ

แต่เขาไม่คิดว่าไซม่อนจะหาตัวแทนภรรยาและลูกสาวของเขา โดยเฉพาะตัวแทนของเทวิกายังเป็นผู้ชาย เทวิกาพึ่งกลับเมืองซูเพร่าได้ไม่นาน ไซม่อนก็เตรียมตัวแทนให้กับลูกสาวแล้ว

ไซม่อนอาจรู้แผนการของตระกูลเลิศธนโยธาของเขามานาน

ยังเรียกพี่เรียกน้องกันทุกๆวัน ไอ้จิ้งจอกเจ้าเล่ห์

ใบหน้าของพลอยไพลินน่าเกลียด และเธอพูดว่า: “พ่อคะ หนูก็หวังว่าหนูไม่ได้จับตัวปลอมๆมา แต่ดูจากปฏิกิริยาและการกระทำของเธอแล้ว หนูอาจจะจับตัวปลอมมาเหมือนกับพี่ชายก็ได้”

เจ้าคนปลอมนั่นคล้ายกับญาณินมาก แม้แต่วิธีการพูดและอารมณ์ก็คล้ายกันมาก

คาดว่าไซม่อนได้เตรียมตัวแทนไว้นานแล้ว ไม่อย่างนั้นตัวแทนจะไม่สามารถเลียนแบบได้เหมือนมากขนาดนี้

“ไม่น่าแปลกใจที่ครั้งนี้ไซม่อนมีปฏิกิริยาช้ามาก ไม่ใช่เพราะเขาตอบสนองช้า แต่เป็นเพราะเขาไม่กังวลเลย”

คุณพสธรด่าไซม่อนไปที และหลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็พูดว่า: “ในเมื่อไซม่อนได้จัดหาตัวแทนภรรยาและลูกสาวของเขา เขาคงเดาได้ว่าเราจะจับภรรยาและลูกสาวของเขามาเป็นตัวประกัน พลอย ในเมื่อเขาชอบใช้ตัวแทนมากขนาดนั้น เราก็แค่ใช้ลูกเล่นและปล่อยให้เขาคิดว่าคนที่อยู่ในมือเรานั้นเป็นตัวแทน”

“พ่อให้พี่ชายของลูกรีบไปจับญาณินและเทวิกาตัวจริง ถ้าพ่อเดาไม่ผิด แม่และลูกสาวคงถูกส่งตัวกลับเมืองแอคเซสซ์ และพวกเขาควรได้รับการปกป้องโดยตระกูลอริยชัยกุล”

พลอยไพลินพูดอย่างเกลียดชัง: “หนูจะไปเมืองแอคเซสซ์เดี๋ยวนี้ ถ้าหนูจับแม่ลูกทั้งสองที่นั่นได้ล่ะก็ หนูจะฆ่าพวกเธอทันที ให้ไซม่อนได้ลิ้มรสความเจ็บปวดเจียนตาย”

เมื่อถึงจุดนี้ คุณพสธรไม่คิดจะหยุดลูกสาวของเขาอีกต่อไป เขากล่าวว่า: “ถ้าลูกจับไม่ได้ ก็ให้เริ่มลงมือกับบ้านตระกูลวาชัยยุง บ้านตระกูลวาชัยยุงมีความเมตตาอย่างมากในการเลี้ยงดูเทวิกา และตระกูสาระทาก็ยังรู้สึกขอบคุณบ้านตระกูลวาชัยยุงมาก หากพวกเขาตกอยู่ในมือของเรา พวกเขาก็จะเป็นตัวประกันที่ดีด้วยเหมือนกัน”

พลอยไพลินตอบเสียงอืม เธอไม่ต้องการอยู่อีกต่อไป และพูดกับพ่อของเธอว่า: “พ่อคะ หนูจะไปเดี๋ยวนี้ค่ะ”

“ระวังตัวด้วย”

คุณพสธรเตือนลูกสาวของเขาว่า “เมื่อเร็วๆนี้ ดูเหมือนว่ามีบุคคลลึกลับสองสามคนมาที่เมืองแอคเซสซ์ ซึ่งอาจเกี่ยวข้องกับองค์กรลึกลับในตำนาน คนพวกนั้นเทพมังกรเห็นหัวไม่เห็นหาง ดีบ้างร้ายบ้าง แต่ถ้ามีปัญหาด้วยล่ะก็ ต่างจบไม่ดีแน่”

“ถ้าลูกสังเกตเห็นอะไรผิดปกติ ให้กลับมาโดยเร็ว ซึ่งวรันธรยังไม่ตาย เธออาจบอกทุกอย่างที่เธอรู้ออกมา และตำรวจอาจจะมองผ่านเธอมาถึงที่พวกเขา ซึ่งตอนนี้สินค้าล็อตนั้นของเรายังไม่จ่ายออกไป ถ้าถูกสืบค้นเข้า พวกเราทุกคนจบเห่กันหมด”

คุณพสธรโอนย้ายสินค้านั้นแล้ว แต่ก็กลัวที่จะถูกตำรวจยึดด้วย

นั่นเป็นความผิดที่ร้ายแรง หากพวกเขาถูกตำรวจสืบค้น ไม่ต้องรอให้ไซม่อนลงมือ ตำรวจก็จะจับพวกเขาทั้งหมดอยู่ดี

“พ่อคะ แน่นอนอยู่แล้ว คนเราพอใช้ไหมคะ”

ดวงตาของคุณพสธรฉายแววดุดัน และเขากล่าวว่า: “จะว่าพอก็พออยู่ แต่ถ้าเราต่อต้านจริงๆ เราอาจไม่ชนะ”

เพียงพวกเขาขัดขืน พวกเขาก็จะตกอยู่ภายใต้กฎหมาย และความน่าจะเป็นที่จะถูกตัดสินประหารชีวิตได้คือ 99.9%

คุณพสธรไม่เต็มใจที่จะยอมรับความพ่ายแพ้ เขาดำรงธุรกิจมานานและกำลังจะแซงหน้าตระกูลสาระทาแล้ว แต่สุดท้ายก็ยังแพ้อยู่ดี เขาไม่ยอมจริงๆ!

“มีตระกูลเศรษฐีที่ไม่ทำตัวเป็นจุดสนใจในเมืองแอคเซสซ์ ตระกูลกิจวณิชกุล ลูกไปที่นั่น ถ้าลูกพบว่ากองกำลังของเมืองแอคเซสซ์แทรกซึมเข้ามา ลูกจะถอนตัว ตอนนี้เราไม่สามารถยั่วยุศัตรูเพิ่มได้อีก เราทนไม่ไว้”

“น้องไซม่อน มาเยี่ยมดึกดื่นปานนี้ มีคำแนะนำอะไรถึงได้พาคนมากมายมาที่นี่”

คุณพสธรสวมเสื้อคลุมออกมา สีหน้าของเขาเป็นปกติ และเขาสุภาพกับไซม่อนมาก

ไซม่อนคว้าคอเสื้อของเขา และบอดี้การ์ดที่อยู่ข้างหลังเขาก็ก้าวไปข้างหน้าทันที แต่บอดี้การ์ดของไซม่อนก็ก้าวไปข้างหน้าเช่นกัน และทั้งสองฝ่ายกำลังจะลงมือกัน

“อะแฮ่ม——“

เจ้าหน้าที่ตำรวจที่ติดตามเขาไอสองครั้ง และคุณพสธรโบกมือส่งสัญญาณให้บอดี้การ์ดถอยกลับไป

เขามองลงไปยังมือของไซม่อนที่จับปกเสื้อของเขา และถามด้วยความงงงวย “น้องไซม่อน นี่กำลังทำอะไร?“

“ส่งตัวญสณินมา! ลูกสาวสุดที่รักของคุณลักพาตัวญาณินของฉันไป พสธร ถ้านายกล้าแตะต้องญาณินของฉันล่ะก็ ฉันจะไม่มีวันปล่อยนายแน่!”

คุณพสธรดึงมือของไซม่อนออกและพูดด้วยรอยยิ้มกับเจ้าหน้าที่ตำรวจว่า: “คุณตำรวจ ไซม่อนโดนผีเข้างั้นเหรอ ฉันรู้ว่าคุณหญิงธิษณาถูกลักพาตัวไป และฉันก็ส่งคนไปตามหาคุณหญิงธิษณาเหมือนกัน แต่คุณไซม่อนมาสงสัยฉันและลูกสาวฉันได้อย่างไร”

“พสธร ถ้าฉันไม่มีหลักฐาน ฉันจะไม่มาหาที่นี่แน่นอน ญาณินของฉันมีเครื่องติดตามบนร่างกายของเธอ ซึ่งฉันใส่ไว้เพื่อปกป้องเธอ ข้อมูลที่ฉันได้รับคือญาณินของฉันอยู่ใกล้ที่นี่ ซึ่งที่นี่มีแต่ภูเขาและป่าไม้ มีเพียงสิ่งก่อสร้างของพวกนายเท่านั้น ถ้าไม่ใช่เพราะฝีมือพวกนาย แล้วญาณินของฉันจะมาที่นี่เหรอ”

คุณพสธรพูดด้วยความไร้เดียงสาว่า: “น้องไซม่อน แม้ว่าครอบครัวทั้งสองของเราจะมีปัญหาขัดแย้งกันเพราะคุณและลูกสาวของฉัน แต่เรายังมีการติดต่อใกล้ชิดในทางธุรกิจ และเป็นไปไม่ได้ที่ฉันจะลงมือกับภรรยาของคุณ”

“ภรรยาของคุณไม่ได้อยู่ที่นี่จริงๆ ไม่เชื่อก็ไปหาสิ ถ้าหาเจอคุณไม่ต้องมาฟ้อง ผมจะเข้าไปเองเลย”

อย่างไรก็ตาม ญาณิตัวปลอมวิ่งหนีไปแล้ว