รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 678

หญิงชราถอนหายใจยาว

ตราบใดที่ลูกชายคนโตสบายดี ตระกลูสาระทาจะไม่วุ่นวาย

หลานสาวคนโตก็สบายดี ขอบคุณพระเจ้า ขอบคุณบรรพบุรุษที่ปกปักรักษา

หลังจากได้ยินสิ่งนี้ คุณยศกรก็มีสีหน้าเหมือนกับหญิงชรา รู้สึกโล่งใจและมีความสุข ไม่มีใครรู้ว่าเขากำลังดุด่าอยู่ในใจ

พี่ตายยากจริงๆ

ขนาดนี้แล้วยังไม่ตายอีกตาย

และเทวิกา ซึ่งคิดว่าเธอตายไปแล้ว แต่เธอกลับไม่เป็นอะไรเลย

“วิกา ถ้าเธอไม่ได้ขึ้นรถ แล้วใครนั่งอยู่ในรถเธอ”

คุณยศกรถาม

เทวิกาตอบว่า: “ตอนที่หนูออกไป หนูเห็นเครื่องบินจอดอยู่ที่สนามบินของเรา หนูเลยขึ้นเครื่องบินแทน ความเร็วนั้นเร็วมาก รถของหนูเลยให้คนขับรถของอาสะใภ้สองช่วยหนูขับมาที่นี่ แต่ไม่คิดเลยว่า……”

เทวิกาทำท่าโล่งอกใจ

คุณยศกรกลับและถามว่า: “ทำไมเธอถึงขอให้คนขับรถของอาสะใภ้สองช่วยเธอขับรถล่ะ”

“หนูเห็นเขาพอดี เลยขอให้เขาช่วยขับรถ เขาก็ยินดีมาก คุณอาสอง คนขับเป็นอย่างไรบ้างล่ะ สถานการณ์อุบัติเหตุรุนแรงมากไหม”

คุณยศกรด่าในใจว่า: ช่างบังเอิญอะไรอย่างนี้!

เสียคนขับรถของพวกเขาไปโดยเปล่าประโยชน์

“คนขับน่าจะไม่รอดแล้ว”

คุณยศกรถอนหายใจและพูดอย่างรวดเร็วว่า: “โชคดีที่วิกาไม่ได้นั่งรถคันนั้นไป ไม่อย่างนั้น…… ช่วงนี้ ลุงว่าเราคงต้องขับรถให้น้อยลง ก่อนที่สมาชิกครอบครัวทั้งสี่คนของตระกูลเลิศธนโยธาจะถูกจับได้ เราต้องพยายามออกบ้านให้น้อยที่สุด”

อุบัติเหตุของพี่ชายเขาก็เกิดจากตระกูลเลิศธนโยธา

“อาสองคะ นายน้อยของตระกูลเลิศธนโยธาเสียชีวิตแล้วค่ะ”

เทวิกาใจดีบอกอาสองของเธอว่ารณภพเสียชีวิตแล้ว

“คุณพสธรและพลอยไพลินก็คงหนีไปไม่พ้นเช่นกัน ตอนนี้พวกเขาแค่กำลังดิ้นรนจากความตาย หากพวกเขามีเหตุผล พวกเขาควรยอมจำนน มิฉะนั้นพวกเขาจะต้องจบลงเหมือนนายน้อยของตระกูลเลิศธนโยธา”

คุณยศกรถามด้วยความประหลาดใจว่า: “นายน้อยของตระกูลเลิศธนโยธาเสียชีวิตได้อย่างไร”

คราวนี้เป็นประยสย์ที่ตอบกลับ เสียงของเขาต่ำและเย็นชาแล้วเขามองไปที่อาสองของเขาอย่างเฉียบคมจนคุณยศกรไม่กล้าที่จะมองเขา

บางอาจเป็นเพราะวัวสันหลังหวะ

ตอนพี่ชายออกไปรับพี่สะใภ้ที่สนามบิน เขาเป็นคนบอกคุณพสธรและคนอื่นๆเอง

เพราะเหตุนี้ถึงแม้รณภพจะรู้ว่าตำรวจกำลังไล่ล่าพวกเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย เขาก็ยังคิดที่จะแก้แค้น ยังคงสั่งให้คนของเขาไปก่อเหตุทางรถยนต์ และยังนำกลุ่มนักฆ่าไปสกัดกั้นแล้วสังหรประยสย์ในระหว่างทางด้วยตัวเอง

คุณยศกรคิดว่าแค่เขากำจัดพี่ใหญ่ ส่วนน้องเล็กก็ไม่รู้ไปอยู่ไหน ในเมื่อไปรู้ก็คิดซะว่าเขาตายไปแล้ว จากนั้นแค่ลงมือฆ่าประยสย์และน้องสาวของเขา ตระกูลสาระทาก็จะตกอยู่ในมือของเขา

เขาอดทนมากว่ายี่สิบปีและหลบอยู่หลังน้องเล็กลงมือทำเรื่องมากมายเพื่อที่จะเป็นคุณไซม่อน

ทั้งๆที่เป็นพี่น้องร่วมพ่อร่วมแม่เดียวกัน แต่เพราะเขาเป็นลูกคนรอง เขาจึงไม่สามารถขึ้นครองเป็นผู้นำตระกูลได้ เขารู้สึกไม่ยอม!

ญาติห่างคนเหล่ายังไม่ยอม แล้วยิ่งเป็นเขาล่ะ

“รณภพขัดขืนการจับกุมและกระโดดลงจากหน้าผาด้วยตัวเอง เพราะเขาได้รับบาดเจ็บ อาการบาดเจ็บส่งผลกระทบต่อเขา เมื่อเขาได้รับการช่วยเหลือ เขาอยู่ในสภาพที่แย่มาก และระหว่างทางถูกนำส่งโรงพยาบาลก็เสียชีวิตไปแล้ว”

รณภพว่ายน้ำเป็น

ถ้าเขาไม่ถูกยิงที่มือและเท้าทั้งสองข้างจนบาดเจ็บและกระโดดลงมาก็คงหนีไปได้

คุณหญิงรองเหลือบไปที่สามี และเมื่อเห็นสามีขยิบตา คุณหญิงรองจึงไม่พูดอะไรอีก

ระหว่างทางกลับคฤหาสน์สาระทา คุณยศกรนั่งอยู่ในรถคันเดียวกับแม่ของเขาและพูดว่า: “พี่ชายประสบอุบัติเหตุ แล้วใครไปรับพี่สะใภ้ล่ะครับ”

หญิงชราพิงเบาะรถ หลับตาแล้วพูดว่า: “ญาณินไม่เคยกลับมาเลย พี่ชายของลูกทำอย่างนั้นโดยตั้งใจเพื่อล่อให้ตระกูลเลิศธนโยธาออกมา แต่น่าเสียดายที่มีเพียงรณภพเท่านั้นที่ถูกล่อ ส่วนพ่อและลูกสาวตระกูลเลิศธนโยธายังไม่ถูกจับกุม พวกเราทุกคนยังคงตกอยู่ในอันตราย”

“รู้ว่าเป็นทางตัน และด้วยนิสัยของพวกเขา จะต้องดึงคนของเราไปตายด้วยแน่ๆ”

คุณยศกรคิดในใจ ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง

“พี่ชายของลูกยังออกไปได้ไม่นาน เขาก็ถูกตระกูลเลิศธนโยธาขัดขวางและสังหาร ซึ่งตระกูลเลิศธนโยธายังสามารถจับตาดูพี่ชายของลูก หรือมีสปายอยู่รอบตัวพี่ชายของลูกหรือไม่”

หญิงชราวิเคราะห์ แม้ว่าลูกชายคนโตจะจงใจใช้ตัวเองเป็นเหยื่อล่อ แต่ตระกูลเลิศธนโยธาได้รับข่าวเร็วเกินไปแล้ว พวกเขายังมาไม่ถึงสนามบินด้วยซ้ำ

ตามปกติ คงเป็นเพราะลูกชายโหมครึกโครมไปรับญาณินที่สนามบิน จนตระกูลเลิศธนโยธาที่อยู่ด้านมืดได้รับข่าว แต่ถึงจะจ้างคนมาฆ่า ก็ต้องเป็นทางระหว่างกลับบ้าน

คุณยศกรตอบเสียงอืม: “การวิเคราะห์ของแม่ถูกต้อง ต้องมีสปายอยู่รอบๆพี่ชายแน่ ดังนั้นผมต้องบอก ประยสย์ระวังตัวหน่อยซะแล้ว”

“ตอนนี้พี่ชายประสบอุบัติเหตุ ไม่รู้ว่าพี่สะใภ้จะกลับมาหรือเปล่า”

“ญาณินและพี่ชายของลูกไม่สามารถย้อนกลับไปในอดีตได้ เธอต้องการหย่าเสมอ และพี่ชายของลูกก็ส่งเธอไปที่เมืองแอคเซสซ์ ซึ่งเทวิกากับพี่ชายจะไม่บอกญาณินก่อน เธอไม่กลับมาหรอก”

คุณยศกรรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย

มันไม่ง่ายเลยที่จะลงมือเลยถ้าญาณินตัวจริงไม่กลับมา

หากญาณินไม่กลับมา เขาก็ได้แต่รอให้เทวิกาและประยสย์ออกจากโรงพยาบาลก่อนที่จะปล่อยให้คุณพสธร และลูกสาวลงมือ

และพี่ชายของเขาซึ่งนอนอยู่ในโรงพยาบาลก็เป็นโอกาสดีที่จะโจมตีเช่นกัน

“หลังจากเรื่องนี้จบลงแล้ว ให้พี่ชายคนโตของลูกหย่ากับญาณิน ซึ่งเธอต้องการหย่า เราก็จะจัดการให้เธอ พี่ชายของลูกยังหนุ่มอยู่ ให้เขาแต่งงานใหม่และมีลูกอีกสักหน่อย มีแค่วิกากับประยสย์ ยังไงก็รู้สึกขาดอะไรไปสักอย่าง”