รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 720

“ประยสย์ฉันต้องรีบเก็บของ อีกเดี๋ยวพี่สาวจะพาฉันกลับไปที่บ้านพี่ชเนนทร์ด้วยกัน เอาไว้ค่อยคุยกันนะ แนแค่ถือโอกาสตอนขึ้นมาเก็บกระเป๋าโทรหานายก่อน”

ประยสย์พูดอย่างตรงไปตรงมา “ตอนฉันกลับไปเธอไม่แม้แต่จะเลี้ยงข้าวฉันสักมื้อเลยนะ ที่วิกากลับไปเธอกลับจะไปอยู่เป็นเพื่อนเธอถึงที่บ้าน ณิศา ฉันหึงนะ”

กัญณิศารู้สึกชื่นใจ เพราะเป็นไปได้ยากมากที่ผู้ชายคนนี้จะพูดคำหึงหวงแบบนี้ออกมา เธอพูดด้วยรอยยิ้ม “วิกาไม่ใช่คนอื่นสักหน่อย เธอเป็นน้องสาวแท้ ๆ ของนาย ขนาดน้องสาวตัวเองยังจะหึงอีก”

“ฉันแค่หวังว่าเธอจะเอาฉันไว้เป็นอันดับหนึ่ง โถ่ ฉันเป็นที่สองก็ได้ ที่หนึ่งคงจะเป็นพี่สาวของเธอ ฉันสู้พี่สาวเธอไม่ได้หรอก ขอถอยมาเป็นอันดับสองละกัน”

“รู้ตัวเองดีก็ไม่เลว วิกาเป็นน้องสาวแท้ ๆ ของนาย แล้วก็เป็นเพื่อนของฉัน ฉันกับเธอเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน นายควรจะดีใจที่ฉันได้เจอเธอสิ ถ้าเราแต่งงานกัน วิกาก็จะกลายเป็นน้องสาวสามีของฉันนะ ความสัมพันธ์ระหว่างพี่สะใภ้กับน้องสามีก็เป็นปัญหาที่น่าปวดหัวไม่เบาเหมือนกันนะ”

เทวิกาคือน้องสาวสามีของพวกเธอสองพี่น้อง ตอนนี้พวกเธอสองพี่น้องนับว่าเป็นเพื่อนกันกับเทวิกา ฉะนั้นไม่ต้องกังวลว่าจะเกิดปัญหาระหว่างพี่สะใภ้กับน้องสาวสามีในอนาคต

ชเนนทร์ไม่ใช่พี่ชายแท้ ๆ ของเทวิกา และด้วยเหตุผลนี้เทวิกาอาจจะเกรงอกเกรงใจกิติยาอยู่เล็กน้อย และไม่มีทางหาเรื่องกิติยาแน่นอน อีกอย่างกิติยาเป็นคนเก่ง เทวิกาไม่สามารถหาเรื่องตำหนิอะไรเธอได้

ถ้าหากกัญณิศาแต่งงานประยสย์ แม้ว่าเธอจะเป็นพี่สะใภ้ของเทวิกา แต่ในอนาคตเทวิกาน่าจะอาศัยอยู่ที่เมืองแอคเซสซ์ ส่วนณิศามีความเป็นไปได้สูงว่าจะไปอยู่กับสามีที่เมืองซูเพร่า และเพราะอยู่ไกลกันคงจะไม่มีเรื่องอะไรให้ทะเลาะกันหรอก

ดังนั้นกัญณิศาจึงรู้สึกว่ามีน้องสาวสามีเป็นเทวิกานับว่าโชคดีมาก โชคดียิ่งกว่าคนอื่น ๆ

เธอเคยได้ยินมาว่ามีน้องสาวสามีหรือพี่ของสามีบางคนเข้ากันได้ยาก มีชีวิตแต่งงานของหลาย ๆ คนพังทลายลงซึ่งเหตุผลก็มีส่วนเกี่ยวข้องกันคนในครอบครัวเป็นส่วนใหญ่

ประยสย์หัวเราะร่า เขาพูดด้วยรอยยิ้มว่า “สำเร็จสิ ต้องสำเร็จแน่นอน มีคุณย่าของตระกูลเป็นคนออกโรงเองแบบนี้ ไม่ว่ายังไงพวกเราสองคนก็ต้องได้ลงเอยกันแน่นอน”

“แล้วต้องให้คุณย่าเป็นคนบังคับเท่านั้นเหรอนายถึงจะขอฉันแต่งงาน”

“ไม่ใช่ ไม่ใช่แบบนั้น ขนาดฝันฉันยังฝันถึงเธอเลย ชาตินี้ฉันตั้งใจแล้วว่าต้องเป็นเธอ นอกจากเธอจะไม่ขอแต่งงานกับใครอีก”

กัญณิศาพูดยิ้ม ๆ “รีบจัดการได้แล้ว ไหน ๆ เรื่องในครอบครัวนายก็จัดการไปหมดแล้ว รีบมาจีบฉันต่อได้แล้ว ฉันยังไม่ได้ตอบตกลงเป็นแฟนนายเลย เรื่องขอฉันแต่งงานยังอีกยากไกล โอเคนะ ฉันวางก่อนนะ”

ประยสย์แค่เคยสารภาพความรู้สึกกับสาวหน้ากากเท่านั้น แต่ยังไม่ได้สารภาพกับกัญณิศาเลย

ถึงแม้ว่าหญิงสาวสวมหน้ากากจะเป็นเธอเหมือนกัน แต่ในสายตาของคนอื่นสถานะของเธอแตกต่างออกไป

ประยสย์ยังอยากจะพูดคำหวานอีกสักสองสามประโยค แต่กัญณิศากลับกดวางสายโทรศัพท์ไปก่อนแล้ว เธอรีบเก็บข้าวของเตรียมตัวจะไปอยู่ที่บ้านตระกูลวาชัยยุงสักสองวัน

ถึงแม้ว่าจะไม่ทันได้พูดคำรักหวาน ๆ ก็ถูกตัดสายโทรศัพท์ไปก่อน แต่ประยสย์ก็ยังกดส่งข้อความเสียงไปหากัญณิศาอีกหลายข้อความ ทั้งส่งอั่งเปาให้กัญณิศาเลียนแบบนฤเบศวร์แบบที่กดส่งอั่งเปาไปเรื่อย ๆ ส่วนเลขส่งอั่งเปาก็จะมี 520 บ้าง 1314 บ้าง

กัญณิศา: "..."

ทำไมจู่ ๆ ถึงส่งอั่งเปามาให้แบบไม่มีปี่มีขลุ่ยแบบนี้ล่ะ

เธอส่งข้อความเสียงให้เขาหยุดส่งอั่งเปา เธอกำลังจะออกจากบ้านแล้ว ถ้าเอาแต่กดรับอั่งเปาเดี๋ยวจะถูกพี่สาวจับสังเกตและสงสัยเอาได้

ประยสย์ถึงได้ฝืนใจยอมหยุดส่งอั่งเปาให้เธอ

“ก๊อก ก๊อก”

เสียงเคาะประตูดังขึ้น

ประยสย์รีบเปลี่ยนกลับมาทำสีหน้าเคร่งเครียดและเฉยชาทันที ก่อนจะถามด้วยเสียงเย็นชา “ใคร มีธุระอะไร”

“คุณชาย ป้าเองค่ะ ป้าอ้อย”

จะให้พวกลูก ๆ หลาน ๆ จากบ้านสองบ้านสามมาดุแลรับใช้คุณย่าก็ไม่เอา แต่กลับชอบให้ลูกหลานบ้านสองบ้านสามมาเป็นเพื่อนพูดคุยด้วย

แถมยังมอบทรัพย์สินส่วนตัวของเธอให้กับพวกลูก ๆ หลาน ๆ จากบ้านสองบ้านสามอย่างเปิดเผยด้วย

ประยสย์แอบคิดในใจ เธอคิดว่าเขาไม่เคยเห็นของดีพวกนี้เหรอไง

“คุณชาย คุณย่าบอกให้มาเรียกคุณไปหาค่ะ”

ประยสย์ไม่พูดอะไร แต่ก้าวเท้าเดินไปทันที

ห้องของคุณย่าเปิดอยู่ เธอไม่ได้นอนอยู่บนเตียง แต่กำลังยืนอยู่ที่ระเบียงห้องนอนของเธอ เสื้อผ้าที่สวมก็ไม่ได้หนานมากเท่าไหร่

พอได้ยินเสียงฝีเท้าเธอก็หันมามอง และเห็นว่าประยสย์เข้ามาแล้ว

“ประยสย์ช่วยหยิบเสื้อหนา ๆ ออกมาหน่อยสิ ข้างนอกมันหนาว ฉันเพิ่งจะมายืนตรงนี้แค่สองนาทีก็หนาวจนตัวสั่นแล้ว”

คุณปู่นั่งอยู่ในห้อง กำลังพลิกหนังสือพิมพ์อ่านอย่างสบาย ๆ เมื่อประยสย์เข้ามาเขาก็แค่พยักหน้าให้เล็กน้อย แต่ไม่ได้คุยอะไรกับหลานชายคนโตเลย

คุณปู่รู้สึกว่าตัวเองมีความผิด แต่ว่าบ้านใหญ่จัดการลูกชายทั้งสองคนของเขาพร้อมกับอีกหลาย ๆ คนในตระกูล มันทำให้เขารู้สึกว่าลูกชายคนโตกับลูกชายโหดเหี้ยมจนเกินไป เรื่องในอดีตมันผ่านไปแล้ว ตอนนี้วิกาก็กลับมาแล้ว แถมยังมีชีวิตอย่างดีอีกด้วย

ลงโทษแค่เล็กน้อยก็เพียงพอแล้ว แต่ลูกชายคนโตของเขากลับจัดการถึงขั้นเด็ดขาด

ลูกชายทั้งสองคนของเขาเกรงว่าคงจะไม่ได้ออกมาอีกแล้วตลอดชีวิต และบางทีอาจจะถูกตัดสินประหารชีวิตก็ได้ ทุกคนเป็นลูกชายของเขา เขาจะไม่ปวดใจได้ยังไง

ในฐานะคนเป็นพ่อแม่ สิ่งที่กลัวมากที่สุดคือการเห็นลูก ๆ ของตัวเองทำร้ายกันเองแบบนี้