"ใกล้ถึงเวลาแล้ว เราไปกันเถอะ" จั่วเหยียนขับรถไปที่ร้านอาหารใกล้ๆ
คู่รักคู่หนึ่งที่เป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันมาถึง
แล้ว ตอนอยู่ต่างประเทศสนิทกันมากทีเดียว วันนี้เลยนัดกันมาพบปะสังสรรค์เสียหน่อย
"จั่วเหยียน ซูเล่อ ไม่เจอกันนานเลยนะ"
"อาอี้ ฟางฟาง ไม่เจอกันนานเลย ฉันเตรียมอั่งเปาสำหรับงานแต่งงานของพวกเธอเรียบร้อยแล้วนะ เหลือแค่รอไปดื่มเหล้ามงคลที่งานแต่งของพวกเธอ" จั่วเหยียนพูดด้วยรอยยิ้ม
"ใกล้แล้วแหละ น่าจะหลังวันตรุษจีน"
ซูเล่อก็มองพวกเขาพร้อมกับอวยพร ในเวลานี้กำลังมีคนเดินเข้ามาจากข้างนอกประตู เมื่อพนักงานผลักประตูออกก็พบว่าเป็นหยางเฮาเฉินเดินเข้ามาพร้อมกับเด็กสาวที่มีเสน่ห์คนหนึ่ง เด็กสาวคนนั้นแต่งหน้าจัดเต็ม และแต่งตัวค่อนข้างจะดูเป็นผู้ใหญ่
ซูเล่อที่กำลังดื่มชาได้นิ่งอึ้งไปชั่วขณะ ส่วนจั่วเหยียนก็เกือบจะสำลักน้ำ
คาดไม่ถึงว่าหญิงสาวที่หยางเฮาเฉินกำลังจับมืออยู่จะเป็นแฟนเก่าของเขา พวกเขากลับมาคบกันแล้วเหรอ?
"ไม่รังเกียจใช่ไหม ถ้าจะเพิ่มอีกคนหนึ่ง" หยางเฮาเฉินถามด้วยรอยยิ้ม พร้อมกับโอบไหล่หญิงสาวที่อยู่ข้างๆ อย่างอ่อนโยน "ฉันกับโมโมคืนดีกันแล้ว วันนี้เลยตั้งใจเชิญทุกคนออกมาทานข้าวด้วยกันเป็นพิเศษ เพื่อบอกกับทุกคนสักหน่อย"
"สวัสดีทุกคนค่ะ" หวังโมโมพูดด้วยรอยยิ้ม และมองซูเล่อมากเป็นพิเศษ
เห็นได้ชัดว่าเธอค่อนข้างรู้จักคนในกลุ่มนี้เป็นอย่างดี ตัวอย่างเช่นเธอรู้ใครมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับหยางเฮาเฉินมากเป็นพิเศษ
ตอนนี้ที่ใต้โต๊ะจั่วเหยียนกำลังบีบมือของซูเล่อเพื่อปลอบใจเธอ จั่วเหยียนไม่คิดว่าหยางเฮาเฉินจะกลับมาคบกับแฟนเก่าเร็วขนาดนี้ ส่วนซูเล่อคงหมดโอกาสที่จะสารภาพรักแล้ว
ยิ่งไปกว่านั้นสายตาที่หยางเฮาเฉินมองหวังโมโมก็อ่อนโยนมาก เห็นได้ชัดว่าเขาไม่เคยลืมแฟนเก่าที่หลายใจคนนี้เลย
บรรยากาศค่อนข้างอึมครึม มีเพียงหลิวอี้ที่กำลังพูดถึงอย่างกระตือรือร้น "รอตั้งนาน ทำไมพวกคุณเพิ่งจะมา รีบนั่งลงแล้วดื่มหนึ่งแก้วเพื่อเป็นการทำโทษ"
ตอนสั่งเครื่องดื่มซูเล่อก็เห็นว่ามีเหล้า เธอเงยหน้าขึ้นและพูดกับจั่วเหยียนว่า "ถ้าฉันเมาพาฉันกลับบ้านได้ไหม ฉันอยากนอนให้ยาวๆ ไปเลย
"ได้อย่างแน่นอน ไม่มีปัญหา ถ้าไม่ไหวจริงๆ ฉันจะขอให้คนมาช่วย เธอเมาได้เลย" จั่วเหยียนเข้าใจความทุกข์ของเธอ บางทีการเมาอาจทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นก็ได้
"โอเค" หลังจากที่ซูเล่อพูดจบ เธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดหมายเลขของฮั่วจยา "น้าจยา คืนนี้หนูไปนอนบ้านเพื่อนนะคะ คงไม่ได้กลับไปนอนบ้านแล้วค่ะ"
“มีเรื่องอะไรหรือเปล่า มีเรื่องสำคัญเกิดขึ้นหรือเปล่า”
“ใช่ค่ะ มีเอกสารบางอันที่หนูต้องให้เค้าช่วยสสอน”
"ได้ ดูแลตัวเองดีๆ นะ มีเรื่องอะไรให้โทรหาน้าโดยเร็วที่สุด" ฮั่วจยากำชับเธอ
หลังจากบอกกล่าวเสร็จแล้ว ซูเล่อก็สั่งเบียร์มาสองขวด เธอรู้ว่าการดื่มไม่สามารถแก้ปัญหาได้ แต่เธอรู้สึกเศร้ามากในตอนนี้ เธออยากจะรู้ว่าการเมาจะช่วยให้ลืมหยางเฮาเฉินคนที่เธอแอบรักมาตลอดสามปีไหม?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ค่าต่อการอ่านหน้าต่อไปแพงจังค่ะ...
มาแล้ว พึ่งเข้ามาดู...
รอๆๆคะ...
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...