รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1038

"ทำไมเธอถึงได้เมาขนาดนี้" ฮั่วเหยียนเซียวถามจั่วเหยียน

จั่วเหยียนจะกล้าโกหกต่อหน้าชายคนนี้ได้อย่างไร? เธอรีบพูดอย่างรวดเร็ว "ซูเล่อวางแผนจะสารภาพรักกับชายคนหนึ่งที่แอบรักมาสามปีในคืนนี้ แต่สุดท้ายกลับพบว่าชายคนนั้นกลับไปคบกับแฟนเก่าของเขาอีกครั้ง เธอเสียใจมากจึงดื่มเหล้าไปหลายขวด”

นัยน์ตาของฮั่วเหยียนเซียวจมดิ่ง เขาจ้องมองใบหน้าที่สวยงามของหญิงสาว จากนั้นก็โน้มตัวลงไปอุ้มเธอมาไว้ในอ้อมแขนของเขา

ร่างกายของซูเล่ออ่อนนุ่มเหมือนปุยฝ้าย แขนอันเรียวยาวของเธอโอบไว้ที่รอบคอของเขาอย่างร่วมมือ ศีรษะเล็กๆ ของเธอวางอยู่ในอ้อมแขนที่แข็งแรงของเขา ซึ่งปลอดภัยและอบอุ่นมาก

"คุณเองก็ควรกลับบ้านได้แล้วนะ" ฮั่วเหยียนเซียวไม่ลืมที่จะกำชับจั่วเหยียน

จั่วเหยียนพยักหน้าอย่างรวดเร็ว "โอเค ฉันจะกลับบ้านทันที"

จั่วเหยียนจ่ายบิลเรียบร้อยแล้ว เธอหยิบกระเป๋าแล้วเดินตามออกไป เฝ้ามองดูซูเล่อถูกอุ้มเข้าไปในรถเหมือนเด็กน้อย เมื่อประตูรถปิดลงรถสีดำก็ขับออกไปอย่างรวดเร็ว

จั่วเหยียนอดไม่ได้ที่จะตื่นเต้นจนตั้งสติไม่ได้ไปครู่หนึ่ง เธอได้เจอกับรองประธานาธิบดีในคืนนี้ เธอไม่ได้ฝันไปใช่ไหม!

ตัวจริงไม่เพียงแค่หล่อเท่านั้น แต่รูปร่างของเขายังเซ็กซี่เป็นบ้าอีกด้วย

ในขณะนี้บนรถ ซูเล่อยังคงไม่ละออกจากอ้อมแขนของเขา ผมดำเงางามเหมือนผ้าไหมสยายตามแขนของเขา และแขนยาวของเขาก็โอบรอบเอวของเธอไว้แน่น ทำให้เธอพิงไหล่ของเขา

ฮั่วเหยียนเซียวมองดูหญิงสาวที่เมาในอ้อมแขน มีกลิ่นหอมอ่อนๆ จากเส้นผมของเธอ ลมหายใจของเธอสัมผัสลงที่หูของเขา จากนั้นเขาก็ก้มมองใบหน้าเล็กๆ และริมฝีปากสีชมพูที่บอบบางเหมือนดอกไม้

เพื่อผู้ชายคนเดียวเจ้าเด็กนี่ถึงกับดื่มจนตัวเองเมามายได้ขนาดนี้เลยเหรอ?

ทันใดนั้นซูเล่อก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง เหมือนกับว่าเริ่มได้สติแล้ว

"ฉันชอบเขามาสามปีเต็ม แต่สุดท้ายฉันไม่มีแม้แต่โอกาสจะสารภาพรัก" ซูเล่อรู้สึกน้อยใจมากขึ้นเรื่อยๆ น้ำตาไหลออกมาราวกับเขื่อนแตก และแสงไฟข้างถนนที่สาดส่องเข้ามาในรถทำให้เขาเห็นทุกอย่างชัดเจน

ซึ่งทำให้เขาคิ้วขมวดเข้าหากันเล็กน้อย และสีหน้าท่าทางก็ซับซ้อน

ซูเล่อดูเหมือนจะมองว่าเขาเป็นคนที่ไว้ใจได้ เธอสะอื้นพร้อมกับพูดว่า"สามปีกับการแอบรักมันทรมานจริงๆ เป็นเพื่อนกับเขาอย่างระมัดระวัง เป็นห่วงเขา ดูแลเขา และส่งคำอวยพรทุกเทศกาล เพียงเพราะกลัวว่าเขาจะลืมฉัน แต่เขาก็ยังกลับไปคืนดีกับแฟนเก่า” พอพูดถึงตรงนี้เธอก็ซบลงในอ้อมแขนของเขา เหมือนคนที่ต้องการที่พักพิง และยังใช้ชุดสูทหรูของเขาเช็ดน้ำตาอีกด้วย

ฮั่วเหยียนเซียวตบหลังเธอเบาๆ เกลี้ยกล่อมเธออย่างใจเย็น "ความรักที่ไม่ถูกให้ความสำคัญ เสียไปแล้วก็ไม่มีอะไรต้องเสียใจ"

“อาไม่เข้าใจ อาไม่เข้าใจว่าการแอบชอบใครสักคนมันเจ็บปวดแค่ไหน” ซูเล่อก้มหน้าลงและพูดอยู่ในลำคอ

ฮั่วเหยียนเซียวยิ้มมุมปากอย่างขมขื่น ความรู้สึกของการแอบรักเขาเข้าใจมันดีกว่าเธอซะอีก