เธอควรจะได้รับรางวัลนี้จริงเหรอ ? สีจิ่วเฉินพยายามช่วยให้เธอได้มันมาอย่างนั้นเหรอ? ไม่ใช่เพราะศักยภาพของเธอถึงได้รางวัลมาอย่างนั้นเหรอ?
เงินรางวัลในครั้งนี้ได้ถูกเปลี่ยนจากหนึ่งแสนหยวนเป็นหนึ่งล่านหยวน ในสายตาของคนภายนอกอาจจะดูเป็นการแสดงความร่ำรวยของบริษัท
แต่ถังจือซย่ายังคงรู้สึกว่าการแสดงปาหี่ของสีจิ่วเฉินในครั้งนี้ เขาตั้งใจเพิ่มเงินรางวัลขึ้น ตั้งใจให้เธอมีโอากาสได้รับเงิน เขากำลังแอบตอบแทนบุญคุณให้กับเธอ
ถังจือซย่าร้อนขึ้นโดยไม่รู้ตัว ความอับอายขายหน้าเริ่มพรั่งพรูออกมา เธอหยิบโทรศัพท์ที่อยู่บนโต๊ะและเดินออกไปจากห้องประชุม
กลุ่มคนตามทางเดินกล่าวแสงดความยินดีให้กับเธอ ไม่ว่าอย่างไรถังจือซย่าก็อยู่ในบริษัทได้อย่างราบรื่น อีกทั้งมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับผู้เป็นที่เป็นเจ้านาย จึงไม่มีใครกล้าก่อเรื่องไม่ดีกับเธอ ในทางกลับกันยังต้องเอาใจใส่เมื่ออยู่ต่อหน้าเธอ
ถังจือซย่าเดินเข้าไปในลิฟต์ เธอกดไปที่ชั้นแปดโดยไม่ลังเลใจ ชั้นนั้นเป็นห้องทำงานของสีจิ่วเฉิน
เมื่อถึงห้องทำงานของท่านประธาน ก็เห็นฉู่เฮ่าที่เพิ่งออกมาจากข้างใน เธอถามอย่างตรงไปตรงมา “สีจิ่วเฉินอยู่ข้างในหรือเปล่า”
“ท่านประธานสีอยู่ค่ะ...” ทันทีที่ฉู่เฮ่าอยากจะถามว่ามีธุระอะไร เธอก็เห็นถังจือซย่าผลักประตูเข้าไปแล้ว
ชายหนุ่มรูปงามบนโซฟาเงยหน้ามองผู้หญิงที่เดินเข้ามาด้วยอาการหอบอย่างรวดเร็ว เขามองไปที่เธออย่างสงบ
“มีเรื่องอะไรเหรอ?” เขาสอบถาม
“คุณบอกฉันหน่อยว่าคุณไม่ได้เข้าไปแทรกแซงเรื่องการแข่งขันเครื่องประดับ” ถังจือซย่าเลิกคิ้วและพูดซักถาม
ฉู่เฮ่าที่อยู่ด้านหลังมองไปยังชายบนโซฟาอย่างเคร่งเครียด สีจิ่วเฉินกวาดสายตามอง ฉู่เฮ่าก็ปิดประตูออกไป
“ผมได้ยินว่าคุณได้รับรางวัลชนะเลิศ ยินดีด้วยนะ” สีจิ่วเฉินหรี่ตาลงแล้วพูดตอบ
เวลานี้ถังจือซย่าแค่อยากรู้แค่เพียงเรื่องเดียว ที่จริงแล้วรางวัลชนะเลิศของเธอได้มาด้วยศักยภาพหรือเปล่า ถ้าหากเป็นเพราะผู้ชายคนนี้ตั้งใจให้กับมันกับเธอ นั้นจะทำให้เธอไม่รู้สึกถึงความภาคภูมิใจ เธอจะรู้สึกว่าได้รับรางวัลอะไรก็ไม่มีค่าทั้งนั้น
“คุณไม่มั่นใจในตัวเองเลยเหรอ” สีจิ่วเฉินหัวเราะออกมาอย่างเยือกเย็น
ทุกคนปรึกษากันเรื่องสถานที่กินเลี้ยงของเย็นวันนี้เสร็จเรียบร้อยแล้ว ทุกคนจะเข้าร่วมยกเว้นแค่ไอ้หย่าคนเดียวที่จะไม่เข้าร่วม แน่นอนว่าถังจือซย่าจะต้องอยู่ที่นั่น
เพราะว่างานเลี่ยงในครั้งนี้จัดขึ้นเพื่อเฉลิมฉลองที่เธอได้รับรางวัล
ถังจือซย่ายังปรึกษากับหลี่เหมยถึงเรื่องที่จะหักเงินส่วนหนึ่งจากเงินรางวัลของเธอ แต่ก็ถูกหลี่ปฏิเสธไป
ถังจือซย่ากดเบอร์โทรศัพท์หาพ่อเพื่อไถ่ถามว่าเขาพอจะมีเวลาว่างไปรับเฉินเฉินหรือเปล่า เพราะตอนเย็นเธอมีงานกินเลี้ยงที่จำเป็นต้องเข้าร่วม
ถังจวิ้นไม่ได้เจอกับหลานชายมาหลายวัน เขายินดีทำเรื่องนี้ความความเต็มใจ อาจจะเป็นเพราะเขาแก่พอที่จะปราบปลื้มใจเมื่อได้เห็นคนอื่นๆ มีหลานๆ
งานกินเลี้ยงจัดที่ร้านอาหารร้านหนึ่งใกล้ๆนี้ คนสิบกว่าคนนั่งหันหน้าเข้าหากันบนโต๊ะยาวตามสมัยนิยม อาหารทั้งหมดในร้านถูกสั่งมาอย่างละชุด ถึงอย่างไรก็ตามบริษัทก็ออกค่าอาหารให้ ทุกคนจึงสั่งอาหารกันโดยไม่กังวลถึงเรื่องเงิน
ถังจือซย่านั่งด้วยกับกับหลี่เหมย พูดคุยกันถึงเรื่องกิจกรรมการแข่งขัน บริษัทเครื่องประดับมีการแข่งขันที่สูงมาโดยตลอด มีบริษัทที่แข็งแกร่งหลายบริษัทที่ไม่ได้รับรางวัล แต่ถังจือซย่ากลับได้รับรางวัลใหญ่ นักออกแบบของพวกเขาคงรู้สึกโกรธเคือง!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ค่าต่อการอ่านหน้าต่อไปแพงจังค่ะ...
มาแล้ว พึ่งเข้ามาดู...
รอๆๆคะ...
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...