รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1113

ซูเล่อส่ายหัว "พวกเรายังไม่ได้เปิดตัวเลยค่ะ"

อันฉีปลอบใจเธอประโยคหนึ่งว่า "งั้นก็ไม่ต้องรีบ แค่เธอชอบเขา พ่อแม่ของเธอจะต้องเห็นด้วยอย่างแน่นอน"

"ฉันก็หวังว่าพวกเขาจะเห็นด้วย" ซูเล่อยิ้มออกมา ก่อนที่สายตาของเธอจะมองไปที่ผู้ชายที่อยู่ริมหน้าต่าง แววตามีความปรารถนา

ทันใดนั้นอันฉีก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาจากทางลานจอดรถผ่านทางหน้าต่าง เธออดไม่ได้ที่จะถามซูเล่อด้วยความประหลาดใจ "ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครเหรอ"

ซูเล่อหันไปมองหญิงสาวที่แต่งตัวแฟชั่นทางนอกหน้าต่าง เธอส่ายหัวแล้วพูดว่า "ฉันก็ไม่รู้จักเหมือนกัน"

แน่นอนว่าหญิงสาวคนนี้ก็คือเหลียงซือโยวที่ตามมาในภายหลัง หลังจากตั้งใจแต่งตัวเสร็จเธอก็รีบมาในทันที เธอคิดว่าการได้เข้าร่วมงานเลี้ยงของตระกูลฮั่วแสดงให้เห็นว่าสองชราได้ยอมรับให้เธอเป็นว่าที่ลูกสะใภ้ในอนาคตเรียบร้อยแล้ว

คนรับใช้ได้เชิญเหลียงซือโยวเข้ามาในห้องโถง นายหญิงใหญ่ฮั่วเรียกเธอมาหาด้วยท่าทางดีอกดีใจ จากนั้นก็แนะนำเหลียงซือโยวให้แขกทุกคนรู้จัก

ทางด้านฮั่วจยาก็ค่อนข้างพอใจในตัวเหลียงซือโยว และยอมรับเธอเป็นน้องสะใภ้ในอนาคต แม่เพิ่งพูดกับเธอไปว่าพวกเขาพอใจหญิงสาวคนนี้มาก

เหลียงซือโยวมองดูผู้ใหญ่ทุกคนทีละคน แต่ในใจเธอกลับตั้งตารอที่จะได้เจอฮั่วเหยียนเซียวมากกว่า และเธอก็เกรงใจที่จะไปตามหาเขา บ้านตระกูลฮั่วมีพื้นที่ครอบคลุมเกือบสองพันตารางเมตร เธอทำได้เพียงแค่คุยกับนายหญิงใหญ่ฮั่วในเรื่องชีวิตประจำวันทั่วไปก่อน

เนี่ยเหยียนเฟิงและฮั่วเหยียนเซียวเดินเข้ามาในห้องรับแขกในสวนดอกไม้เนี่ยด้วยกัน เมื่อมองดูหญิงสาวสองคนที่กำลังคุยกัน พวกเขาต่างก็ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข การอยู่ร่วมกันของครอบครัวเป็นสิ่งสำคัญที่สุด

"เหยียนเฟิง นายกับอันฉีไปที่ห้องโถงกันก่อน" ฮั่วเหยียนเซียวพูดกับหลานชาย

เนี่ยเหยียนเฟิงพยักหน้า ทางด้านอันฉีก็ลุกขึ้นมาจับมือเขา "ไปเถอะ ไปใช้เวลากับคุณยายกัน"

อันฉีหันกลับมาตั้งใจจะทักทายซูเล่อก็ได้พบว่าสายตาที่ซูเล่อมองฮั่วเหยียนเซียวมีความเขินอายและความประหม่า เหมือนกับได้เจอคนที่ตัวเองชอบ เขินอายจนทำตัวไม่ถูก

ดวงตาที่สวยงามของอันฉีมองไปรอบๆ และเมื่อมองไปที่น้าเล็กที่อยู่ข้างๆ ก็พบว่าเขากำลังมองซูเล่อด้วยสายตาที่อ่อนโยนเหมือนสายน้ำ สายตานั้นไม่เหมือนสายตาของผู้อาวุโสที่มองผู้อ่อนอาวุโส

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน