รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 159

“ถังจือซย่า เธอคงไม่ได้คิดว่าฉันจะจูบซ่งซานใช่ไหม?” สีจิ่วเฉินตัดสินใจลองทดสอบความคิดในใจเธอ

เพียงแค่ถังจือซย่าเจอกับเรื่องที่เกี่ยวข้องกับซ่งซาน หรือว่าได้ยินชื่อซ่งซานสองคำนี้ ร่างกายทั้งตัวก็รู้สึกเย็นยะเยือกขึ้นมาทันที เธอส่งเสียงเย็นชาเล็กน้อย “คุณอยากจะจูบก็จูบไป นั้นเป็นเรื่องของพวกคุณ”

“งั้นก็อธิบายมา ทำไมเธอถึงเลิกงานก่อนเวลา ทำไมไม่รับโทรศัพท์ผม ทำไมต้องทำอาหารเผ็ดเต็มโต๊ะมาแกล้งผมด้วย? หรือเพราะว่าเธอกำลังหึงเหรอ?” สีจิ่วเฉินไม่อยากให้เธอหลีกหนีกับกระทำของเธอทั้งหมดในช่วยบ่ายของวันนี้

ถังจือซย่าแกล้งไม่รู้เรื่องและตีเนียนทันที เธอหัวเราะเหอะๆเล็กน้อย “ฉันทำอะไรเหรอ? ฉันเลิกก่อนเวลาเพราะฉันคิดว่าคุณมีนัดกับซ่งซาน ฉันเลยต้องออกมารับเฉินเฉินก่อนเวลา ฉันไม่ได้รับสายคุณเพราะฉันไม่ได้ยิน วันนี้ที่ทำอาหารเผ็ดเต็มโต๊ะเพราะว่าคืนนี้ฉันอยากกินของเผ็ด ประธานสี คุณคิดมากไปแล้ว!”

ชายหนุ่ม “...”

หมดคำที่จะพูด

ถังจือซย่าไม่ชอบคุยเรื่องพวกนี้กับเขา เธอเหลือบมองเวลา เห็นว่าใกล้จะสามทุ่มแล้ว เธอทำได้เพียงไล่เขาอ้อมๆ “ประธานสี นี้ก็ดึกมากแล้ว คุณควรกลับไปได้แล้ว”

“ฉันกินยาแล้ว ยังไม่สามารถขับรถได้ตอนนี้ ฉันกลัวว่าฉันจะง่วงเกินกว่าจะขับรถได้” ชายหนุ่มคนนี้แสดงท่าทีให้เห็นว่าเขาอยากอยู่ที่นี่ต่ออีกสักพัก

“ถ้าไม่งั้นให้ฉู่เฮ่ามารับคุณสิ! หรือไม่ก็บอดี้การ์ดคนไหนหรือผู้ช่วยก็ได้” ถังจือซย่ารู้ว่ารอบกายเขามีคนมากมายสามารถช่วยเหลือเขาได้

“ทำร้ายผมขนาดนี้แล้ว ขอพักที่นี่ต่ออีกสักหน่อยไม่ได้หรือไง?” ชายหนุ่มกล่าวโทษอย่างไม่พอใจ

ใบหน้าสวยๆของถังจือซย่าแดงระเรื่อ ทำได้แต่เพียงเอ่ย “ก็ได้ คุณพักผ่อนต่อไป ฉันจะพาเฉินเฉินไปอาบน้ำ ถึงเวลาที่ต้องพาเขาเข้านอนแล้ว”

“เธอจัดการเรื่องของเธอเถอะ ผมขอพักของผม” สีจิ่นเฉินพูดจบ ก็ยื่นแก้วไปให้เธอ “รบกวนเธอ ช่วยรินน้ำให้ฉันอีกแก้ว”

ถังจือซย่าลุกขึ้นไปรินน้ำให้เขา รินน้ำเสร็จก็พาลูกชายไปอาบน้ำ เด็กน้อยไม่รู้เลยว่าข้างนอกเกิดเรื่องอะไรขึ้น เขาเดินออกมาเห็นสีจิ่วเฉินยังอยู่ พูดอย่างดีใจ “อาสี คืนนี้คุณจะนอนบ้านพวกเราใช่ไหม?”

“แน่นอนว่าไม่ เขาเพียงแค่เหนื่อยเล็กน้อย พักผ่อนที่บ้านพวกเราสักครู่” ถังจือซย่าพูดกับลูกชาย

เด็กน้อยขานรับ และเดินเข้าไปอาบน้ำอย่างรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย

เห็นเพียงชายหนุ่มที่กำลังนอนไม่รู้ร้อนรู้หนาวอยู่บนเตียงของเธอเรียบร้อยแล้ว

ถังจือซย่าเดินตรงไปด้านหน้าเขาที่นอนตะแคงอยู่ พบเพียงใบหน้าที่นิ่งสนิทของเขา หายใจอย่างสม่ำเสมอ นึกไม่ถึงว่าจะนอนหลับไปแล้ว

“สีจิ่วเฉิน คุณตื่นสิ กลับไปนอนที่บ้านของคุณ” ถังจือซย่ายื่นมือไปเขย่าแขนเขา

ผู้ชายไม่มีท่าทีว่าจะตื่นขึ้นมา ถังจือซย่าในหัวร้อนรนอดไม่ได้จะทำท่าทางบางอย่าง เธอใช้นิ้วมือสองนิ้วไปตรวจดูที่ปลายจมูกเขา เห็นว่าเขายังหายใจเป็นจังหวะดีอยู่ นั่นก็หมายความว่าเขาเพียงหลับไป

เธอจำได้ว่าเภสัชที่ร้านขายยาบอกว่า ยาตัวนี้มีส่วนผสมของยานอนหลับ กินเข้าไปแล้วจะทำให้ง่วงนอน เห็นผลชัดเจนขนาดนี้เลยหรือ?

ถังจือซย่าพ่นลมหายใจเล็กน้อย แล้วจะทำยังไงต่อ? ให้เขายึดเตียงของเธอนอนต่อไป หรือจะไล่เขากลับไปดี

เห็นว่าคืนนี้เขาปวดท้องอย่างหนัก ถ้าหากยังไล่เขากลับไปอีก ก็เท่ากับว่าเธอใจดำเกินไป แต่ถ้าหากให้เขานอนต่อไป แล้วเธอนอนไหนละ?