รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 163

ถังจือซย่าลุกขึ้นมา มองดูช่อดอกไม้ที่ถูกส่งมาซึ่งห่างกันแค่ไม่ถึงสิบนาทีอย่างอึ้งๆ เล็กน้อย วันนี้จ้านฉิงเหย่ส่งดอกไม้มาสองช่องั้นหรือ?

ถังจือซย่ายืนขึ้น เดินมาตรงหน้าช่อดอกกุหลาบสีแดง พบว่าข้างในมีการ์ดเสียบอยู่หนึ่งใบ เธอยื่นมือออกไปหยิบมาดู บนการ์ดมีคำพูดเรียบๆ “หวังว่าการรอคอยของผมจะจบลง”

ลงนาม!

สี!

ข้างล่างคือวันที่

ดวงตาสวยของถังจือซย่าเบิกกว้าง มองดูนามสกุลตัวนั้นอย่างไม่เชื่อ ผู้ชายที่เธอรู้จักทั้งหมดและแซ่สีนั้น มีเพียงแค่เขาคนนั้น หรือว่าจะเป็นเขาส่งมา?

ถังจือซย่าเดินกลับไปที่หน้าโต๊ะ หยิบโทรศัพท์ตั้งโต๊ะโทรออกไปห้องทำงานประธาน แต่ว่าไม่มีคนรับสาย ถังจือซย่าหยิบมือถือขึ้นมา กดโทรออกไปอีกครั้งอย่างไม่ลดละ

“ฮัลโหล!” เสียงทุ้มต่ำอันน่าหลงใหลทำให้คนฟังรู้สึกรื่นหูดังขึ้น

“คุณส่งดอกไม้ให้ฉันใช่หรือเปล่า?” ถังจือซย่าเอ่ยถามตรงๆ

“ชอบไหม?”

“น่าเบื่อ ครั้งต่อไปไม่ต้องส่งมาแล้วนะ” ถังจือซย่ามองดูช่อดอกไม้สองช่อบนโซฟา คิดไม่ออกว่าจะจัดการอย่างไรดี

“เธอชอบที่เฉิงเหย่ส่งให้ แต่พอฉันส่งให้ เธอกลับรังเกียจเหรอ?” ชายหนุ่มส่งเสียงออกมาอย่างไม่สบอารมณ์

ถังจือซย่ารู้สึกไม่มีอะไรจะพูด “คุณจะไปเปรียบเทียบอะไรกับเขา? เขาเป็นเพื่อนของฉัน ส่วนคุณเป็นเจ้านายฉัน คุณส่งดอกไม้ให้ฉันเพื่ออะไร?”

“ฉันอยากจะส่งอะไรก็ส่ง เธอจะรับหรือไม่รับก็เป็นเรื่องของเธอ” พูดจบ ก็ตัดสายทิ้งทันที

ถังจือซย่ารู้สึกตกใจเล็กน้อย มองดูสายที่ถูกตัดทิ้งไปอีกครั้ง ก่อนจะถอนหายใจอีกรอบ ผู้ชายคนนี้อารมณ์ขึ้นๆลงๆเสียจริง

ผ่านไปไม่นาน หลี่เสี่ยวซินเดินเข้ามาส่งเอกสาร มองดูดอกไม้สองช่อบนโซฟา เธออดไม่ได้ที่จะเอ่ยชม “ว้าว! สวยมากเลย! ดอกกุหลาบพันธุ์นี้เป็นดอกไม้นำเข้า ดอกหนึ่งแพงมาก ๆ ช่อนี้น่าจะมีสามสิบกว่าดอกแน่เลย!”

“ถ้าเธอชอบ ก็เอาไปจัดใส่แจกันดอกไม้บนโต๊ะของเธอสิ!”

“ตอนประชุมช่วงบ่าย ฉันจะเชิญประธานสีเข้าประชุมด้วย ถึงตอนนั้น จือซย่า เธอช่วยพูดเรื่องนี้ขึ้นมาหน่อยได้ไหม ถ้าพวกเราทำให้ประธานสีพยักหัวตกลงได้ ฝ่ายทรัพยากรบุคคลทางนั้นก็จัดการได้ไม่ยาก” สายตาของหลี่เหมยเต็มไปด้วยความคาดหวัง

ถังจือซย่ารู้สึกไร้คำพูดชั่วขณะ ผ่านไปนานกว่าจะเอ่ยออกมาอย่างไม่ค่อยมั่นใจ “ฉันพูดเองจะสำเร็จเหรอ?”

“แค่เธอเอ่ยปาก โอกาสที่จะสำเร็จสูงกว่าพวกเราทั้งหมดเป็นคนเอ่ย” หลีเหมยเชื่อมั่น เพียงแค่ถังจือซย่าเอ่ยออกมา เรื่องนี้ต้องสำเร็จแน่นอน

“ก็ได้! ถึงเวลานั้นฉันจะลองเสนอออกไป แต่จะสำเร็จหรือเปล่า ฉันก็ไม่มั่นใจหรอกนะ”

“ได้ ถึงเวลานั้น เธอแค่เสนอก็ได้แล้ว” หลีเหมยยื่นมือไปตบไหล่เธอเล็กน้อย ก่อนจะเหลือบมองดูช่อดอกไม้บนโซฟา “จือซย่า คนตามจีบคุณไม่น้อยเลยนะเนี่ย!”

หัวใจของถังจือซย่าบีบตัว รีบพูดอย่างร้อนรน “ไม่มีหรอกน่า!”

“ดอกกุหลาบสีแดงนำเข้าช่อใหญ่นั้น ฉันยังแบ่งมาได้สองดอกเลยนะ มองแวบเดียวก็รู้ว่าคือดอกกุหลาบเกรดพรีเมียมที่นำเข้ามาจากฮอลแลนด์ ดูท่าคนที่ส่งดอกไม้มาใส่ใจมากเลยนะ”

ถังจือซย่านึกถึงคนที่ส่งดอกไม้ รู้สึกหนักใจนิดหน่อย! เธอหัวเราะเล็กหน่อย “ฉันก็ไม่รู้ใครส่งมาให้ ไม่ได้เขียนชื่อ”