รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 191

คังเฮ่าเซวียนคิดว่าตัวเขาเองก็โดดเด่นมากเเล้ว เเต่สีจิ่วเฉินที่อยู่ข้างหน้าเขากลับสมบูรณ์อย่างหาที่เปรียบไม่ได้

เขามาจากครอบครัวยากจนคนหนึ่ง เขารู้อยู่เสมอว่าโลกนี้ไม่ยุติธรรม เขาพยายามอย่างยิ่งที่จะประสบความสำเร็จเเต่คนบางคนเกิดมาก็ประสบความสำเร็จเเล้ว

ถังจือซย่าคือผู้หญิงที่เขาตกหลุมรักตั้งเเต่เเรกเห็น เมื่อครู่ได้สนทนาสั้นๆ ถังจือซย่าพูดจาไพเราะมีเสน่ห์ เช่นเดียวกับรอยยิ่มที่ร่าเริงเป็นธรรมชาติ คล้ายกับเหล้ารสดีกาหนึ่งที่ทำให้เขาเมามายเเละทำให้จิตใจเขาสั่นคลอน

เเต่ตอนนี้เขาทำได้เเค่ดูเธออยู่เป็นเพื่อนกับสีจิ่วเฉินตาปริบๆ เขากำหมัดอย่างอดไม่อยู่

ถังจือซย่าเห็นว่าเกลี้ยกล่อมใครให้กลับไปไม่ได้จึงทำได้เเค่นิ่ง ตอนนี้เสียงของหญิงวัยกลางคนลอยมา “ โอ้ว!จือซย่า หนูอยู่ตรงนี้เอง!มาจ๊ะ มาช่วยน้าเจี๋ยหน่อย”

หลี่เจี๋ยมาเเล้วจ้าใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่นเเละใจดี นี่เป็นสิ่งที่ถังจือซย่าไม่อาจเห็นได้ยามปกติ

“มีธุระอะไร” ถังจือซย่าเงยหน้าขึ้นเเล้วถาม สีจิ่วเฉินก็หันไปมอง

หลี่เจี๋ยเห็นหน้าของเขาหัวใจเต้นผิดจังหวะ เเค่เห็นใบหน้าผู้ชายคนนี้ที่หล่อเหลาราวกับเเกะสลักอย่างประณีต เเต่อารมณ์ดูเหมือนจะเย็นชาเกินไป คนๆหนึ่งเหมือนถูกปกคลุมด้วยน้ำเเข็ง

“ จือซย่าคนนี้คือคุณชายสีเเขกผูมีเกียรติของคุณพ่อซินะจ๊ะ!” หลี่เจี๋ยทักทายอย่างเร่งรีบ “ คุณชายสีสวัสดีค่ะ ฉันคือภรรยาของถังจวิ้น หลี่เจี๋ย ต้อนรับไม่ทั่วถึงกรุณาให้อภัยด้วยนะคะ!”

สีจิ่วเฉินพยักหน้าเล็กน้อยคิดถึงตอนที่เเม่ลูกพวกนี้รังเเกถังจือซย่าในบริษัท ถ้าวันนี้ไม่ใช่วันฉลอง เเม้เเต่ความสุภาพเเละมารยาทพื้นฐานเขาก็จะไม่ทำ

“ จือซย่ารีบมากับน้าสักประเดี๋ยวมีธุระด่วนอยากให้หนูช่วย” หลี่เจี๋ยเสเเสร้งเเกล้งทำเป็นร้อนใจ

เห็นเเก่วันนี้เป็นวันฉลองของบริษัท ถังจือซย่าก็ไม่อยากจงใจหลบเลี่ยงหันไปพูดกับสีจิ่วเฉิน “ประธานสี งั้นฉันไปเเป๊บเดียว คุณดูเเลตัวเองไปก่อน”

พูดจบถังจือซย่าก็ลุกขึ้นจากไป เเละหลี่เจี๋ยหันกลับไปครู่หนึ่งมองที่ลูกสาวของตัวเอง ขยิบตาให้อย่างรวดเร็ว

“ไม่เอา”

“งั้นเอาผลไม้ใหมคะ?ทางโน้นมีผลไม้ปอกสดๆ…ฉัน…”

“ไม่เอา” สีจิ่วเฉินขัดจังหวะเธอโดยไม่เงยหน้า

ถังชิงชิงรู้ชัดเเจ้งว่าเขาเย็นชา ยากจะใกล้ชิดเเต่เธอยังไม่ตายใจ ขอเเค่อยู่ใกล้เขาได้มากที่สุดในงานเลี้ยงคืนนี้ก็ดีมากเเล้ว “งั้นฉันอยู่เป็นเพื่อนคุณตรงนี้ คุณต้องการอะไรเรียกฉันได้ทุกเมื่อ” ถังชิงชิงยันคาง สายตามองเขาอย่างหลงใหล

สีจิ่วเฉินไล่เธอไปไม่ได้จึงได้เเต่ปล่อยให้ถังชิงชิงที่ไร้สาระนี้อยู่ตรงนี้ไป

หลี่เจี๋ยพาถังจือซย่ามาที่ห้องเครื่องดื่มเเละของว่างทางด้านโน้น ถังจือซย่าสงสัยนิดหน่อยตรงนี้ไม่ต้องช่วยอะไรอยู่เเต่ไหนเเต่ไรเเล้ว มีคุณน้าหลายคนนั่งคุยสัพเพเหระอยู่!