รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 205

ริมฝีปากของสีจิ่วเฉินยกยิ้มและค่อยๆ ชำเลืองมองเธอ “กำลังขอร้องฉันหรือ”

ถังจือซย่าทำทีเป็นไม่สนใจ “ฉันก็แค่ถามเพื่อให้คำตอบสักอย่างกับพ่อ”

“ในเมื่อเป็นความต้องการของพ่อเธอ ฉันจะปฏิเสธได้ยังไงล่ะ วันจันทร์นี้ให้มาทำงานได้เลย!” สีจิ่วเฉินตอบตกลงอย่างง่ายดาย

ถังจือซย่างุนงง ชายหนุ่มคนนี้เห็นแก่เรื่องบุญคุณอีกแล้ว

“พาฉันมาตรงนี้ เธอนี่ใจกล้ามากนะ!” สีจิ่วเฉินเงยหน้าขึ้นและมองข้ามศีรษะของเธอไปด้านหลัง 

เมื่อหันหลังไปมอง เธอต้องตกใจกับภาพงูและกบแช่ฟอร์มาลินที่อยู่ข้างหลังจนโผเข้าหาชายหนุ่มทันที

เธอต้องตกใจอีกครั้งเมื่อชายหนุ่มฉวยโอกาสอ้าแขนรับ และแล้ว...ก็ถูกเขาล็อกเอาไว้อย่างแน่นหนาในอ้อมแขนจนสัมผัสได้ถึงกลิ่นลมหายใจของบุรุษที่ชวนหลงใหล เธอยื่นมือผลักเขาออก “สีจิ่วเฉิน ให้เกียรติกันบ้าง”

“เธอโผเข้ามาให้ฉันกอดเองนะ” เมื่อชายหนุ่มพูดจบก็ฉวยจังหวะที่บริเวณนี้ไม่มีคน ก้มลงประกบริมฝีปากแดงของเธอเบาๆ แล้วฉีกยิ้ม “จูบนี้ ถือเป็นการตอบแทนที่ฉันรับปากพ่อเธอแล้วกัน!”

ถังจือซย่าผลักเขาออกพร้อมด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ โชคดีที่ลูกชายและฉู่เฮ่าไม่ได้อยู่แถวนี้

เธอโทรกลับหาพ่อ และบอกให้รู้ว่า ถังชิงชิงสามารถเริ่มงานได้วันจันทร์

บ้านตระกูลถัง

ทันทีที่ได้รับโทรศัพท์จากพ่อ ถังชิงชิงก็วิ่งรี่ลงไปชั้นล่างด้วยความดีใจ “แม่ หนูจะได้ไปทำงานที่หอรุ่ยเป่าแล้ว ประธานสีตอบตกลงกับพ่อเองเลยนะคะ”

เมื่อได้ยิน หลี่เจี๋ยก็มีความสุขไปกับลูกสาวด้วย หากเป็นแบบนี้ ไม่ใช่ว่าลูกสาวของตนจะมีโอกาสได้ใกล้ชิดกับสีจิ่วเฉินหรอกหรือ

“พ่อบอกว่า ประธานสีตกปากรับคำด้วยตัวเองเลยนะคะ แม่ แม่ว่าเมื่อคืนหนูทำให้เขาประทับใจหรือเปล่า” ถังชิงชิงฉีกยิ้มและถามคำถามเข้าข้างตัวเอง

หลี่เจี๋ยรู้ว่าเธอนั่งข้างสีจิ่วเฉินเมื่อคืนนี้ เธอเองก็คิดแบบเดียวกัน ลูกสาวเธอในชุดราตรีเมื่อคืนนี้สวยมากเลยนะ!

แววตาชั่วร้ายปรากฏขึ้นในดวงตาของถังชิงชิง “หนูจะต้องหาโอกาสเหมาะๆ เล่าให้ประธานสีฟังเรื่องที่จือซย่าเสียตัวในตอนนั้น หนูว่าพวกผู้ชายน่ะแคร์เรื่องนี้จะตาย” 

หลี่เจี๋ยรู้ดีว่าลูกสาวของเธอได้เรียนรู้กลอุบายและความสามารถเฉพาะของตนตั้งแต่ยังเด็ก จะไม่ทำให้เธอผิดหวังแน่นอน

“สรุปแล้ว ถ้าปล่อยให้นังถังจือซย่าแต่งเข้าตระกูลสีได้ พวกเราแม่ลูกคงได้ลำบากกันแน่ๆ ชิงชิง ถ้าลูกได้เข้าไปทำงานที่บริษัทแล้ว ต่อให้แต่งงานไม่ได้ ก็ต้องขัดขวางนังนั่นให้ได้นะ” หลี่เจี๋ยใจตรงกันกับลูกสาว

แต่ถังจวิ้นไม่ได้บอกพวกหล่อนให้รู้เลยว่า เป็นเพราะถังจือซย่าที่ช่วยร้องขอ ถังชิงชิงจึงได้งานนี้มา

หลังจากเดินจนรอบพิพิธภัณฑ์แล้ว ตกบ่าย ถังจือซย่าก็พาลูกชายกลับบ้าน สีจิ่วเฉินมองจนพวกเขาเดินเข้าไปในชุมชนแล้ว จึงกลับไปจัดการงานของตัวเองต่อ

หลังจากผ่านพ้นวันอาทิตย์ที่สุดแสนขี้เกียจแล้ว ถังจือซย่าก็เริ่มวุ่นวายกับเรื่องการเข้าชิงตำแหน่งรองผู้อำนวยการ ได้ยินมาว่า เมื่อคืนวันศุกร์ที่ผ่านมา ไอ้หย่าได้เข้าไปที่ร้านที่เธอเลือกแล้ว

ดูเหมือนการเลื่อนตำแหน่งในครั้งนี้ ไอ้หย่าหมายมั่นปั้นมือจะคว้าชัยชนะให้ได้