รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 212

ถังจือซย่าหน้าซีดขาวในทันที เธอหยิบแฟ้มเอกสารบนโต๊ะสะบัดออกไปตบถูกหน้าของถังชิงชิงอย่างแรง

“โอ๊ย...” ถังชิงชิงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ส่วนที่แหลมคมของแฟ้มข่วนถูกหน้าของเธอและปรากฏคราบเลือดชัดเจน

“โอ๊ย หน้าฉัน หน้าของฉัน...” ถังชิงชิงใบหน้าของเธอที่สุด แม้ว่าตอนนี้จะไม่มีเลือดออกแล้ว แต่ก็ยังรู้สึกเจ็บอยู่เลย

สีจิ่วเฉินออกจากลิฟต์เดินตรงมา คาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะมาช้าไป ถังจือซย่าได้ลงมือสั่งสอนถังชิงชิงไปแล้ว

“ถังจือซย่า หยุด” สีจิ่วเฉินกดเสียงต่ำ ผู้หญิงคนนี้ต้องถูกอบรมเสียบ้าง เพราะกลัวว่าหากเธอทำเกินไปจะเป็นการทำลายชื่อเสียงของตัวเอง

พนักงานต้อนรับที่อยู่ข้างๆ กำลังมุงดูอย่างตื่นเต้น แต่ทันทีที่เห็นเจ้านายใหญ่ ก็ตกใจกลัวตัวสั่นจนเบียดไปกองอยู่รวมกัน

ถังจือซย่าไม่สนใจชายหนุ่มที่เข้ามาห้ามทัพ เธอจ้องถังชิงชิงและถามว่า “เธอกล้าสาบานไหมล่ะว่าสิ่งที่เธอดูหมิ่นฉันในบริษัทเป็นความจริงทุกคำ”

“กล้าสิ” ถังชิงชิงตะโกน

“ดี งั้นเธอสาบานตามนี้สิ ทุกคำพูดที่ฉันถังชิงชิงพูดมาเป็นความจริงทั้งหมด หากโป้ปดแม้แต่คำเดียว ขอให้ฉันออกประตูไปถูกรถชนตาย เธอกล้าไหมล่ะ” ถังจือซย่าโกรธจนเลอะเทอะสติกระเจิดกระเจิงไปหมดแล้ว

“ฉัน... ฉัน...” แน่นอนว่าถังชิงชิงไม่กล้า อย่างไรเสียทุกคนก็กลัวกรรมสนอง หากพระเจ้าต้องการจะลงทัณฑ์ขึ้นมา จะทำอย่างไร

สีจิ่วเฉินจ้องมองถังชิงชิงอย่างเย็นชา เห็นเธอตะกุกตะกักอยู่นานไม่กล้าเอ่ยคำสาบาน ก็พอจะรู้ว่าเรื่องที่เธอเล่านั้นแต่งแต้มสีสันจนเกินพอดี

“ไม่กล้าใช่ไหม!”

“เธอทำหน้าฉันเป็นแผล ฉันจะฟ้องแม่ ฟ้องพ่อ” ถังชิงชิงรีบจับประเด็นนี้ไม่ยอมปล่อย ใบหน้าของเธอแสบร้อนด้วยความเจ็บปวด!

“ถังชิงชิงไปที่แผนกบุคคลแล้วทำเรื่องลาออกซะ บริษัทรับไม่ได้กับคนปากมาก” สีจิ่วเฉินจ้องมองถังชิงชิงอย่างเย็นชา

ถังชิงชิงสั่นด้วยความตกใจและมองไปที่ชายหนุ่มรูปงามคนนี้ ไม่คิดเลยว่าเขาจะไล่เธอออกแบบนี้

ทันใดนั้น ร่างกายของเธอถูกมือที่แข็งแรงดึงกลับไปอย่างรวดเร็ว เสียงที่น่ารำคาญก็กระทบเข้ามาให้หูของเธอ “ถังจือซย่า เธออยากตายหรือไง”

ถังจือซย่าเงยหน้ามองชายหนุ่ม เธอหัวเราะเยาะตัวเอง “คุณเองก็เชื่อเรื่องไร้สาระพวกนั้นด้วยไม่ใช่หรือ ฉันขายตัวมาก่อน เคยเป็นสาวดริ๊งก์ ฉันสกปรกมากนะ คุณอย่าแตะต้องฉันเลย มันจะทำให้มือคุณสกปรกไปด้วย”

สีจิ่วเฉินหรี่ตาและโอบไหล่ผอมบางของเธอ ทั้งๆ ที่เธอกำลังพูดด้วยความน้อยใจ แต่เขาก็รู้สึกโกรธมาก จึงตำหนิเธอไปว่า “ฉันไม่อนุญาตให้เธอดูถูกตัวเอง”

จู่ๆ ถังจือซย่าก็อยากจะพูดจาเหลวไหลต่อหน้าเขา เธอเงยหน้าขึ้น ดวงตากลมโตสดใสดูจริงจังขึ้นหลายส่วน “ฉันสกปรกจริงๆ นะ ฉันเคยมีอะไรกับคนอื่นแล้ว คุณเลิกล้มความตั้งใจจากฉันเถอะ! ฉัน...”

ยังไม่ทันที่คำว่า ‘ไม่สนใจ’ จะหลุดออกจากปาก ท้ายทอยของเธอกลับถูกฝ่ามือใหญ่ล็อกไว้ แขนอีกข้างของชายหนุ่มก็เข้าโอบรัดที่เอวของเธอ ริมฝีปากของเธอถูกปกคลุมไปด้วยกลิ่นมิ้นต์แรงๆ

สีจิ่วเฉินจูบเธอ

ถังจือซย่าจึงถูกผู้ชายคนนี้จูบกลางถนนแบบนี้ ถนนที่คลาคล่ำไปด้วยรถรา อีกทั้งบริเวณโดยรอบก็เต็มไปด้วยผู้คนเดินผ่านไปมา