รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 262

“จือซย่า ถ้าเธอมีปัญหาเรื่องการทำงาน เธอไม่ต้องเกรงใจนะรีบไปหาญาติผู้พี่ของฉัน แล้วก็บอกให้เขาช่วย ถ้าเกิดเขาไม่ยอมช่วย เธอโทรศัพท์มาให้ฉัน ฉันจะด่าเขาให้” จ้านฉิงเหย่กล่าวอย่างกระตือรือล้น

ถังจือซย่าหลุดเสียงคิกหัวเราะออกมา “ไม่ต้องไม่ต้อง งานของฉันไม่ต้องรบกวนถึงเขา”

“นอกจากเรื่องงาน ยังมีความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลและเรื่องอื่นๆอีก ถ้าใครขัดหูขัดตาก็บอกเขาเลย ให้เขาไล่คนนั้นออก” จ้านฉิงเหย่ไม่อยากให้เธอถูกรังแก

“ช่างเถอะ บริษัทเป็นที่ทำงาน ไม่ใช่ที่รังแกคน” ถังจือซย่าโบกมือ

ขณะนั้นเอง มือถือของถังจือซย่าได้ดังขึ้น เธอเหลือบมอง ในใจรูสึกเครียดขึ้นมา ที่แท้เป็นสีจิ่วเฉิน

“ใครโทรฯมาทำไมไม่รับ”

“ประธานสี” ถังจือซย่าตอบตรงๆ

“เอามาให้ฉัน ฉันรับให้” จ้านฉิงเหย่พูดจบ แขนยาวๆก็ยื่นออกไปหยิบมือถือของเธอ

“เฮ้ ฉิงเหย่…นายอย่าพูดอะไรเหลวไหลนะ!” ถังจือซย่าใจเต้นแรง รู้ว่าจ้านฉิงเหย่เป็นคนชอบสร้างปัญหา

จ้านฉิงเหย่รับโทรศัพท์ จงใจพูดไปว่า “ฮัลโหล พี่ จือซย่าไม่สะดวกรับสาย มีธุระอะไรก็พูดกับผม”

“พวกนายทำไมอยู่ด้วยกัน” เสียงของฝ่ายชายบ่งบอกอารมณ์อะไรไม่ชัดเจน

จ้านฉิงเหย่แม้จะสละถังจือซย่าแล้ว แต่เขาอยากหยอกล้อต่อสักหน่อย จึงหัวเราะฮ่าๆ “ทำไม กลัวผมแย่งไปเหรอ?”

“เอาโทรศัพท์ให้เธอ ฉันมีเรื่องสำคัญจะพูดกับเธอ” สีจิ่วเฉินพูดจริงจัง

จ้านฉิงเหย่จึงไม่ก่อกวนอีก เอามือถือส่งให้ถังจือซย่าอย่างว่าง่าย “เธอรับเถอะ!”

ถังจือซย่าหยิบมือถือแล้วลุกขึ้น เดินไปอีกฝั่งรับสาย “ฮัลโหล!”

“หลิวเตี่ยนหวาศัตรูของพ่อเธอเคยติดคุกมาก่อน ก่ออาชญากรรมมานับไม่ถ้วน เพื่อความปลอดภัยของเธอ ฉันตัดสินใจให้เธอกับเฉินเฉินย้ายมาอยู่กับฉันด้วยกันชั่วคราว” สีจิ่วเฉินพูดเข้าประเด็น

ถังจือซย่าหันกลับและรีบเดินไปที่ล๊อบบี้บริษัท เธอกดลิฟต์ตรงขึ้นไปยังชั้นแปด ซึ่งเป็นสำนักงานทั่วไป

ออกจากลิฟต์ ถังขจือซย่าเดินไปทางสำนักงานของสีจิ่วเฉิน เธอถามผู้ช่วยว่า “ประธานสีอยู่ไหมคะ”

“ประธานสีเพิ่งมาถึง อยู่ด้านใน” ผู้ช่วยตอบเธอ

ถังจือซย่าเคาะประตู ข้างในมีเสียงทุ้มลึกของผู้ชายดังมา “เข้ามาได้”

ถังจือซย่าผลักประตูเข้าไป เห็นผู้ชายนั่งดูเอกสารอยู่บนโซฟา แสงแดดในช่วงบ่ายของฤดูใบไม้ร่วงเล็ดลอดเข้ามา ส่องกระทบโดนใบหน้าอันหล่อเหลาทำให้เห็นใบหน้าที่สว่างครึ่งหนึ่ง และทั่วร่างของเขาปกคลุมไปด้วยแสงสีทอง

“ประธานสี ฉันมีเรื่องอยากคุยกับคุณ” ถังจือซย่าไม่กล้าที่จะประมาทอีกแล้ว เมื่อกี้ได้พบผู้ชายคนนั้นที่สะกดรอยตามเธอ เธอเริ่มเครียด เวลานี้ หลังจากที่เธอมีลูกชายแล้ว อันตรายใดๆก็ล้วนทำให้เธอกระวนกระวายใจได้ทั้งนั้น

สีจิ่วเฉินวางเอกสารลง และพูดเสียงต่ำ “ได้”

“เมื่อกี้มีผู้ชายคนหนึ่งสะกดรอยตามฉันที่ประตู ฉันสงสัยว่าจะเป็นคนที่หลิวเตี่ยนหวาส่งมา คุณรู้มาจากไหนว่าหลิวเตี่ยนหวาจะแก้แค้นพ่อของฉัน” ถังจือซย่าถามอย่างกังวล