รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 341

แล้วลูกของเธอก็โมโหพลางฟ้องพ่อถึงความไม่ดีของถังอวี่เฉิน “พ่อ ไอ้ตัวเล็กนั้นมันต่อยฉัน มันต่อยฉันจนเจ็บ พ่อจัดการให้ฉันเร็วสิ”

เมื่อพ่อคนนี้ได้ยินว่าคนที่ต่อยลูกของตัวเองอยู่ข้างๆ เขาก็ใช้สายตามองแรง เดิมทีแล้วเขาต้องการเห็นถังอวี่เฉินแต่ก็ต้องตกใจเมื่อเจอกับชายร่างสูงที่ยืนอยู่ด้านหลัง

ตอนนี้เขาได้เป็นชนชั้นสูงในย่านธุรกิจของเมืองอันหลานแล้ว ทั้งยังมีความสำคัญต่อผู้นำด้านธุรกิจของเมืองอันหลานและจำได้ขึ้นใจว่าการที่เขาสามารถมาได้ไกลถึงขนาดนี้มันเป็นเพราะเขาหลีกเลี่ยงคนที่ไม่ควรจะมีปัญหาด้วยได้

แต่ตอนนี้เขารู้สึกแปลกใจว่าทำไมเขาถึงเห็นประธานสีจิ่วเฉิน ประธานคนปัจจุบันของสีเอ็มไพร์กรุ๊ปที่โรงเรียนของลูกชาย

นัยน์ตาของประธานสีจิ่วเฉินนั้นคมกริบราวกับใบมีดและมีไอเย็นแผ่ออกมารอบๆ ตัวเหมือนกับจะมีพลังงานอันยิ่งใหญ่ปะทุออกมา

ทำให้ชายคนนั้นกลัวจนฉี่จะราด

“สี...ประธานสี ทำไมถึงเป็นคุณได้ล่ะ! ยินดีที่ได้เจอ ยินดีจริงๆ” ชายคนนั้นเปลี่ยนสีหน้าไปเป็นสีหน้าประจบสอพลอ เมื่อเขายื่นมือออกไปหวังจะจับมือทักทายกับสีจิ่วเฉิน

สายตาของสีจิ่วเฉินมองต่ำ ทันใดนั้นเขาก็ดึงมือกลับไปอย่างเขินอาย

“ที่รัก นั้นลูกของเขามารังแกลูกรักของคุณนะ ทำไมยังคุยกับเขาอยู่นี่ล่ะ!”

ผู้หญิงคนนั้นถอนหายใจ

เธอนั้นไม่อยากให้สามียอมความ เขาตะโกนอย่างโกรธเคือง “คุณหุบปาก! รีบขอโทษเลย ลูกของประธานสีจะมารังแกลูกชายของพวกเราได้ยังไง?”

“ที่รัก...” ผู้หญิงคนนั้นตัวสั่นด้วยความตกใจกับท่าทีของสามีที่รุนแรงราวกับจะกินเธอ

เป็นลูกชายของพวกเขาที่ถูกรังแก!

“รีบพาลูกมาขอโทษประธานสีเร็วเข้า ถ้าคุณยังกล้าพูดอีกแม้แต่คำเดียว จะเชื่อหรือไม่ก็ตามแต่ผมเอาคุณตายแน่” ชายอ้วนไม่ไว้หน้าภรรยาของเขาและตะโกนขึ้นมา

มีรอยยิ้มเย้ยหยันที่มุมปากของสีจิ่วเฉินราวกับว่าเขาเป็นราชาที่มองลงมายังเบื้องล่างโดยไม่พูดอะไรสักคำแต่มันสามารถทำให้คนกลัวได้

“พ่อ ถังอวี่เฉินไอ้ตัวเล็กนี่มัน...” เด็กอ้วนตัวน้อยต้องการให้พ่อเขาจัดการให้เขาต่อ แต่วินาทีต่อมาหัวของเขาก็ถูกมะเหงกเข้าไปหนึ่งที มันเจ็บจนเขาร้องไห้งอแงออกมา “เจ็บ...”

“แกเรียกใครว่าไอ้ตัวเล็ก! นั้นคือคุณชายน้อยของตระกูลสี แกไปด่าเขาได้เหรอ? แกไอ้เจ้าลูกไม่รักดีกล้าด่าคนอีกแล้ว ระวังไว้เถอะฉันตีแกตายแน่”

ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ กอดลูกชายของเธอทันทีแล้วจ้องไปยังสามีอย่างโกรธเคือง “คุณจะตีลูกทำไม?”

ถังจื่อซย่ามองไปยังสภาพที่น่าขันของครอบครัวสามคนนั้นแล้วถามอย่างใจเย็น “จริงๆ แล้วใครต่อยใคร ฉันอยากให้พวกคุณเข้าใจชัดเจนและมาพูดถึงวิธีแก้ปัญหาด้วยกัน!”

ความมั่นใจเมื่อครู่ของผู้หญิงคนนั้นหายไปแล้ว เธอบ่นออกมา “คุณคิดว่าไงล่ะ!”

“ขอโทษแล้วจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้ลูกชายฉัน” ถังจื่อซย่าไม่ได้อยากจะกลั่นแกล้งใคร เธอเพียงแค่อยากได้รับความยุติธรรม

“แต่ว่าผมไม่อยากเห็นหน้าเด็กอ้วนนี่อีก” ถังอวี่เฉินพูดเสียงดัง “เขาแกล้งพวกเราตลอดเลย”