ถังจื่อซย่าเดินเข้าไปในแบรนด์ขายเสื้อผ้าผู้ชาย เธอถามพนักงานว่าเข็มขัดอยู่ตรงไหน จากนั้นพนักงานก็นำทางเธอไปอย่างกระตือรือร้น พนักงานบริการนั้นช่างมีสายตาแหลมคมจึงเห็นชายคนนั้นที่ดูเต็มไปด้วยความสำเร็จ มองเพียงแวบเดียวก็รู้ว่าเป็นคนมีเงิน
ถังจื่อซย่าเลือกเข็มขัดอย่างระมัดระวัง เธอเห็นว่าหัวเข็มขัดสีน้ำเงินเข้มนั้นเหมาะกับเขามาก เธอหยิบขึ้นมาแล้วถามชายคนนั้น “เส้นนี้เป็นไงบ้าง? ชอบไหม?”
สีจิ่วเฉินมองแล้วพยักหน้า “เป็นสีที่ผมชอบ”
“งั้นเอาเส้นนี้แหละ!” ถังจื่อซย่าตัดสินใจได้ในครั้งเดียว เธอเหลือบดูราคาที่อยู่ประมาณ 1 หมื่นหยวนต้นๆ ซึ่งอยู่ในงบที่เธอพอจะจ่ายไหว
หลังจากซื้อของเสร็จ ถังจื่อซย่าเห็นว่าเวลายังเป็นช่วงเช้าอยู่ “พวกเรากลับบริษัทกันเถอะ!”
“ต่อไปก็ถึงเวลาที่ผมจะซื้อของให้คุณ” ชายคนนั้นใช้แขนยาวจับข้อมือเธอ แล้วลากเธอไปยังร้านขายเสื้อผ้าสตรีของแบรนด์ที่อยู่ติดกัน ถังจื่อซย่าตกใจไม่รู้จะทำอย่างไรดี “สีจิ่วเฉิน ฉันไม่อยากซื้อ!”
อย่างไรก็ตามชายคนนั้นไม่ได้สนใจ เขาเข้าไปในร้านแล้วกวาดสายตาเลือกเสื้อผ้า ถังจื่อซย่าเห็นเขากำลังเลือกเสื้อผ้าบนไม้แขวนเสื้อ ไม่นานเขาก็หยิบออกมา 3 ชุด
มีชุดใส่ทั่วไป นอกจากนี้ยังมีเสื้อโค้ชและกระโปรง นี่เป็นแบรนด์ชั้นนำของโลก ทั้งคุณภาพและสไตล์อยู่ในระดับไฮเอนด์เลยทีเดียว
ถังจื่อซย่าอยากหันหลังกลับไปจริงๆ แต่เธอรู้ดีว่าถ้าให้ชายคนนี้เลือกต่อไปเขาจะต้องซื้อทั้งหมดนั้นให้แน่และเธอยังรู้สึกเสียดายเงินในกระเป๋าสตางค์ของเขาอีกด้วย ถังจื่อซย่าพูดเกลี้ยกล่อมเขา “ประธานสี ประธานสีพอได้แล้ว ไม่ต้องเลือกแล้ว”
พนักงานบริการที่ยืนอยู่ด้านหลังหอบผ้าอยู่เป็นพวง สีจิ่วเฉินยังอยากที่จะเลือกต่อ ถังจื่อซย่าทำได้เพียงไปหยุดอยู่ตรงหน้าเขาและกางแขนออกเพื่อหยุดไม่ให้เขาเลือกต่อ “ประธานสี ไม่ต้องแล้วจริงๆ”
“คิดเงิน” สีจิ่วเฉินหันไปบอกกับพนักงานสั้นๆ
พนักงานรีบเรียกเพื่อนร่วมงานมาและคิดเงินอย่างรวดเร็วพร้อมกับแนะนำอย่างกระตือรือร้น ถังจื่อซย่ามองอย่างตื่นตาอยู่ข้างๆ เพียงช่วงเวลาสั้นๆ ชายคนนั้นก็หยิบชุดมาแล้ว 3 ชุด เสื้อโค้ช 4 ตัวและกระโปรงอีก 3 ตัว เนื่องจากทุกตัวเป็นไซซ์ S ทั้งหมด มันจึงเป็นขนาดที่พอดีกับเธอ
“คุณผู้ชาย ของทั้งหมดของคุณราคา 567,000 หยวน คุณจะจ่ายเงินอย่างไรคะ” พนักงานยิ้มกว้าง
เธอกลัวการช้อปปิ้งของผู้ชายคนนี้
สีจิ่วเฉินพาเธอไปยังที่ที่มีแสงน้อยลงมาหน่อย การออกแบบร้านกาแฟที่นี่มีความเฉพาะตัวมาก ซึ่งช่วยรับรองความเป็นส่วนตัวของลูกค้าได้อย่างน่าพึงพอใจและไม่มีสิ่งรบกวน
สีจิ่วเฉินก็พาตัวถังจื่อซย่าเข้ามา ดวงตาของชายคนหนึ่งที่อยู่ข้างๆ ราวบันไดก็เบิกกว้างขึ้นมาทันที ในมือของเขากำลังถือกล้องถ่ายรูปเลนส์ยาวขยับไปมา เขาได้ข่าวมาว่าวันนี้จะมีดาราดังมาลองชุดราตรี แต่ตอนนี้เขาไม่รอดาราแล้ว
ปล่อยให้เขารอคนใหญ่คนโตกว่า ที่ปกติไม่ค่อยได้พบเจอคนแบบนี้
เจ้าชายแห่งสีเอ็มไพร์กรุ๊ป ในมือเขายังกอดหญิงสาวที่สวยสดใสอยู่ด้วย ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเรื่องอื้อฉาวของเขาจะต้องมีมูลค่ามากกว่าข่าวดาราดังคนนั้น!
ชายคนนั้นแอบตามไปอย่างเงียบๆ ในฐานะปาปารัสซี่มืออาชีพ ทักษะการพรางตัวและการแอบถ่ายของเขานั้นยอดเยี่ยมมาก ก่อนอื่นเขาก็เดินไปเดินมาที่ร้านกาแฟ เมื่อเห็นสีจิ่วเฉินและถังจื่อซย่านั่งลงแล้ว เขาก็จะไปที่อื่นเพื่อซ่อนตัวและซูมกล้องเลนส์ยาวของเขาเข้าไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ค่าต่อการอ่านหน้าต่อไปแพงจังค่ะ...
มาแล้ว พึ่งเข้ามาดู...
รอๆๆคะ...
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...