รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 354

ถังจือซย่ายังคงปิดบังใบหน้าต่อไปด้วยสีหน้าท่าทางที่ไม่อยากจะพบใคร

แต่เรื่องที่เกิดขึ้น นอกเสียจากยอมรับ ก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้อีกแล้ว

ทันใดนั้นโทรศัพท์ของถังจือซย่าก็ดังขึ้น เมื่อเธอหยิบขึ้นมาดู เธอก็รู้สึกอึดอัดที่จะรับสาย เพราะนั่นเป็นสายของจ้านฉิงเหย่

“เธอรับโทรศัพท์เถอะ!” หลี่เหมยไม่รบกวนเธอแล้ว

ถังจือซย่าสูดลมหายใจเข้าลึกแล้วจึงกดรับสาย “สวัสดี”

“คุณถังคนสวย เธอทอดทิ้งฉันเพราะตกหลุมรักพี่ชายของฉันจริงงๆ ด้วย!”

“นายหยุดล้อฉันได้แล้ว” ถังจือซย่าแทบจะอ้อนวอนเขา

จ้านฉิงเหย่หัวเราะคึกคัก “ไม่นึกเลยว่าพี่ชายแสนเย็นชาและหักห้ามเรื่องรักใคร่ จะเป็นกลายเป็นอีกคนเมื่ออยู่ต่อหน้าเธอ!”

“ยังจะพูดอีก”

“โอเคไม่พูดแล้ว ขอพวกเธอมีความสุขนะ ฉันดีใจแทนพวกเธอด้วย นอกจากพี่ชายของฉันแล้ว ฉันไม่มีทางปล่อยให้เธอกลายเป็นของผู้ชายคนอื่นหรอก” จ้านฉิงเหย่ยังคงเล่นลิ้นนิดหน่อย

“ขอบคุณนะ” ถังจือซย่ากล่าวอย่างตื่นเต้นและรีบถามในทันที “นายไม่ได้เอารูปของพวกเราให้เฉินเฉินดูใช่ไหม!”

“นั่นไม่เหมาะสมกับเด็กนะ! ฉันจะเอาให้เขาดูได้ยังไง” จ้านฉิงเหย่รีบตอบ

ใบหน้าของถังจือซย่าร้อนอยู่พักหนึ่ง “ห้ามเอาให้เขาดูนะ”

“เข้าใจแล้ว! เขายังบอกว่าจะมาที่บ้านฉันอีก ตอนบ่ายฉันจะไปรับเขา ให้เขามาอยู่ที่บ้านฉันสองสามวัน เธอไปเดตกับพี่ชายของฉันให้สนุกเถอะ!”

ถังจือซย่ารู้สึกเขินอาย “ฉันจะรบกวนนายตลอดได้ยังไง”

“ไม่รบกวน มีเจ้าตัวเล็กอยู่เป็นเพื่อนฉัน ฉันมีความสุขจะตาย!” ตอนนี้จ้านฉิงเหย่ปฏิบัติกับเจ้าตัวเล็กเหมือนหลานชายของตัวเองไปเสียแล้ว

“ก็ได้! รบกวนนายด้วยนะ” ตอนนี้ความรู้สึกของถังจือซย่ายุ่งเหยิงเล็กน้อย ถ้าลูกชายมีความสุขที่ได้ไปที่นั่นก็ไม่มีปัญหา

“ไม่รบกวน พยายามจับพี่ชายของฉันเถอะ! เขาเป็นที่ต้องการมากเลยนะ” เมื่อพูดจบ จ้านฉิงเหย่ก็วางสายไป

“อืม ชอบค่ะ” ถังจือซย่าผงกหัว

“ต่อไปคุณมาดื่มกาแฟและชมวิวที่ออฟฟิศของผมได้ทุกวันเลยนะ” ชายหนุ่มกล่าวเสียงแหบ

ถังจือซย่ารู้สึกเย็นหู เมื่อริมฝีปากบางของชายหนุ่มจูบเข้ามา เธอจึงรีบหลบอย่างร้อนรน พลันหลุดปากตำหนิเขา “ทำไมคุณถึงชอบจูบนักนะ!”

ชายหนุ่มรีบแก้ไขข้อผิดพลาดทันที “ผิดแล้ว ผมแค่ชอบจูบคุณ”

หัวใจของถังจือซย่ายังคงหวานชื่น ทันใดนั้นเธอก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์มือถือของเขาดังขึ้น เธอจึงกล่าวเร่งรัดเขา “ไปรับโทรศัพท์เถอะ”

สีจิ่วเฉินกลับไปที่โต๊ะทำงาน พลันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู “คุณย่าของผมคงจะเห็นรูปภาพแล้ว”

ถังจือซย่าตกใจ พลันหันไปกล่าวกับเขาว่า “อย่าบอกว่าฉันอยู่กับคุณที่นี่นะ”

เมื่อสีจิ่วเฉินเห็นท่าทางประหม่าของเธอ เขาจึงตั้งใจหยิบโทรศัพท์มือขึ้นมากดโหมดแฮนด์ฟรี “คุณย่าครับ”

“จิ่วเฉิน ย่าไม่ได้ฝันใช่ไหม! แกคบกับจือซย่าจริงๆ เหรอ” คุณย่าสีซึ่งอยู่ปลายสายดีใจเป็นอย่างยิ่ง