รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 406

ถังจือซย่าหลบเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองคน และคิดถึงหลินจิงจิงที่เดินขึ้นไปชั้นสอง สีจิ่วเฉินจะอยู่ชั้นสองด้วยหรือไม่นะ

สีจิ่วเฉินอยู่ที่ไหนก็จะดึงดูดให้หลินจิงจิงตามไป ดังนั้น เธอเดาว่าสีจิ่วเฉินคงอยู่ที่ชั้นสอง ถังจือซย่ารีบขึ้นไปที่ชั้นสองทันที แต่บนชั้นสองเป็นห้องวีไอพีทั้งชั้น เธอไม่รู้จะไปหาคนที่ไหน

ในขณะนี้ เธอเห็นคนกำลังพยุงใครบางคนออกจากห้องวีไอพี แม้จะถูกคั่นด้วยระเบียงทางเดิน แต่ถังจือซย่าก็เห็นได้ชัดเจนว่าเจ้าหน้าที่สองคนนั้นกำลังประคองสีจิ่วเฉิน

เขาเป็นอะไรไป

ถังจือซย่าเป็นกังวลขึ้นมาทันที ทำไมขาของเขาไม่มีแรงถึงขนาดต้องให้คนช่วยประคอง

หลังจากนั้นทันที เธอเห็นหลินจิงจิงเดินตามออกมาแล้วเลี้ยวไปที่ลิฟต์

หัวใจของถังจือซย่ากระตุก อะไรนะ หลินจิงจิงวางยาสีจิ่วเฉินน่ะหรือ

ความเดือดดาลของถังจือซย่าพุ่งพรวด เธอรีบตามไปที่ลิฟต์ทันที และเห็นลิฟต์ที่ขึ้นไปหยุดที่ชั้นสิบห้าในที่สุด ในขณะที่ห้องจัดเลี้ยงอยู่ชั้นแปด

ถังจือซย่าพยายามกดลิฟต์ข้างๆ แต่ลิฟต์ก็ยังไม่มาสักที ในสมองของถังจือซย่าเต็มไปด้วยเรื่องที่สีจิ่วเฉินกำลังจะถูกหลินจิงจิงทำมิดีมิร้าย

ไม่รู้ว่าความรู้สึกเป็นเจ้าของของเธอมาจากไหน เธอไม่ต้องการให้ผู้หญิงคนไหนมาแตะต้องผู้ชายคนนี้

ดังนั้น เธอจะต้องหยุดการกระทำที่น่ารังเกียจของหลินจิงจิงทันที ผู้ชายคนนี้เป็นอะไรไป ห้าปีก่อนก็ถูกซ่งซานนอนด้วย ตอนนี้ยังจะถูกหลินจิงจิงนอนด้วยอีกครั้งหรือ

ในที่สุด ลิฟต์ก็มาถึง เธอรีบก้าวเข้าไป และจ้องมองไปที่หมายเลขชั้นที่เพิ่มขึ้นด้วยหัวใจที่กระวนกระวาย

ไม่เคยรู้สึกมาก่อนเลยว่าลิฟต์จะช้าขนาดนี้ ไม่ถึงชั้นสิบห้าเสียที สีจิ่วเฉินจะถูกหลินจิงจิงทำอะไรไปหรือยังเนี่ย

เวลานี้ สีจิ่วเฉินที่ถูกพยุงเข้าไปในห้องชุด กำลังเอนกายอยู่บนโซฟา เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยออกไปแล้ว หลินจิงจิงนั่งลงบนโซฟาพลางขดริมฝีปากของเธอมองชายหนุ่มที่หลับใหล

หล่อจริงๆ หล่อเหมือนงานแกะสลัก โครงหน้าคมชัด ดวงตาของเธอจับจ้องไปที่ริมฝีปากบางๆ ของเขา บางและเพอร์เฟกต์ น่าจูบนัก

เธอยังคงเคาะทีละห้องต่อไปเรื่อยๆ เธอไม่สนใจว่าจะเสียหน้าหรือไม่ หลังจากเคาะเสร็จ เธอจะซ่อนตัวให้พ้นตาแมว เพราะเธอกลัวว่าเมื่อหลินจิงจิงรู้จะไม่ยอมเปิดประตู

ในที่สุดก็เหลือห้องสุดท้าย ถังจือซย่าหายใจเข้าลึกๆ และเคาะประตูเสียงดัง

นี่เป็นห้องของหลินจิงจิงพอดี เมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู เธอไม่พอใจที่ถูกรบกวน เธอคิดว่าลูกน้องของเธอมีธุระกับเธอ

เธอมองผ่านตาแมวและไม่เห็นใคร เมื่อเธอหันหลังกลับ ก็มีเสียงเคาะประตูอีกครั้ง ในที่สุดหลินจิงจิงก็หมดความอดทนและเปิดประตู

แล้วก็ได้เห็นคนคนหนึ่งที่หน้าประตู ถังจือซย่าเห็นหลินจิงจิงในชุดนอนสุดเซ็กซี่ เธอจึงถอนหายใจออกมา ในที่สุดก็หาเจอ

หลินจิงจิงหน้าแดงด้วยความโกรธ “ถังจือซย่า ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่”

หลังจากพูดจบ หลินจิงจิงก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นได้และเอื้อมมือไปปิดประตูทันที แต่ถังจือซย่าเร็วกว่าหนึ่งก้าว เธอคว้าประตูไว้และเดินเข้าไปในห้อง