รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 408

เขารู้สึกถึงไฟที่ระอุในร่างกายและกำลังลามไปทั่ว

เขาตระหนักได้ว่าเขาถูกวางยา

และในเวลานี้ หลินจิงจิงยกมือขึ้นขวางถังจือซย่า “คุณพาเขาไปไม่ได้ เขาต้องการผู้หญิง”

“แล้วฉันไม่ใช่ผู้หญิงหรือไง ไม่ต้องรบกวนเธอหรอก” ถังจือซย่าพูดอย่างโกรธเคือง

ดวงตาของชายหนุ่มฉายแววแห่งความยินดี ผู้หญิงคนนี้จะช่วยเขาหรือ

“จิ่วเฉิน อย่าไปนะคะ!” หลินจิงจิงยื่นมือออกมาอย่างอ้อนวอน

แต่สีจิ่วเฉินกลับจ้องเขม็งกลับมาอย่างเย็นชา และพูดอย่างรังเกียจว่า “อย่าแตะต้องฉัน”

ไม่ต้องคิดเลย คืนนี้ เขาถูกหลินจิงจิงวางยา

“ไปกันเถอะ” ถังจือซย่าเปิดประตูและประคองชายหนุ่มออกมา พร้อมกันนั้น ก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาและโทรหาฉู่เฮ่า โดยบอกให้เขารออยู่ที่ประตู

หลินจิงจิงแทบคลั่ง แผนการของเธอถูกถังจือซย่าขัดขวางอีกครั้ง

เมื่อถังจือซย่าประคองสีจิ่วเฉินเข้าไปในลิฟต์ เธอให้ชายหนุ่มยืนพิงลิฟต์ไว้ ในขณะที่เธอส่องกระจกพลางจัดชุดราตรีและทรงผมให้เรียบร้อย เธอเห็นรอยนิ้วมือที่คอของเธอก็อดสบถออกมาไม่ได้ “นังชั่ว”

“เจ็บไหม” สีจิ่วเฉินท่าทางปวดใจ

เธอส่ายศีรษะและหันกลับมาพูดกับเขา “คุณไม่ขอบคุณฉันสักหน่อยหรือ! หากไม่มีฉัน ตอนนี้คุณกลายเป็นของเล่นบนเตียงของหลินจิงจิงแล้ว”

สีจิ่วเฉิน “…”

“คุณตบตีกับหลินจิงจิงเพื่อไม่ให้ผมเสียตัวน่ะหรือ” สีจิ่วเฉินพยายามกดไฟในตัวของเขา

“หรือคุณคิดว่าฉันไม่ควรจะช่วยคุย คุณอยากค้างคืนกับหลินจิงจิงใช่ไหมล่ะ!” ถังจือซย่าหันศีรษะไปถามเขา

“ถังจือซย่า ผมอยากเป็นของคุณเท่านั้น” สีจิ่วเฉินพิงผนังลิฟต์อย่างอ่อนแรง พลางแสดงออกถึงความซื่อสัตย์ที่มีให้เธอ

“พวกเราหาโรงแรมใหม่กันเถอะ! ฉันต้องการเธอ” สีจิ่วเฉินเสนอแนะ

“เปลี่ยนโรงแรมอะไร ไปโรงพยาบาล” ทันทีที่ถังจือซย่าพูดจบ ประตูลิฟต์ก็เปิดออก เธอรีบประคองเขาเดินออกไปทันที

ฉู่เฮ่าที่ขับรถอยู่ด้านหน้ารีบเหยียบคันเร่ง เขาไม่ต้องการให้ประธานสีทำอะไรผิดพลาดบนรถ ไม่อย่างนั้น คุณถังคงจะเกลียดเขาจนตาย

ในเบาะหลังที่กว้างขวาง ดูเหมือนว่าชายหนุ่มจะได้รับการปลอบประโลมใจหลังจากที่จูบเธอแล้ว เขาข่มใจตัวเองและบ่นเสียงแหบห้าวว่า “จือซย่า…ฉันทรมานมาก…”

โชคดีที่มีโรงพยาบาลอยู่ใกล้ๆ เมื่อจอดรถที่หน้าประตูแล้ว ฉู่เฮ่าก็เคาะกระจกหน้าต่าง ถังจือซย่าผลักชายหนุ่มที่เอาเปรียบเธอออกไปทันที “สีจิ่วเฉิน ถึงโรงพยาบาลแล้ว ช่วยมีสติหน่อย”

เมื่อฉู่เฮ่าเปิดประตู สีจิ่วเฉินก็ให้ความร่วมมือในการลงรถเป็นอย่างดี ถังจือซย่าเองก็หยิบกระเป๋าแล้วลงจากรถ และอยู่กับเขาจนถึงห้องตรวจ

หลังจากได้รับการรักษาทางการแพทย์แล้ว สีจิ่วเฉินถูกส่งไปยังห้องคนไข้เพื่อรับยา ด้วยฤทธิ์ยานอนหลับ ชายหนุ่มคนนี้จึงตกอยู่ในสภาวะหลับใหลเหมือนสัตว์ร้ายที่กำลังสงบ

ในที่สุด หัวใจของหญิงสาวก็ผ่อนคลายลง เธอเอนกายลงบนเก้าอี้ข้างๆ อย่างเหน็ดเหนื่อย เธอรู้สึกว่าการต่อสู้เมื่อสักครู่ยังไม่ได้เปล่งพลังอย่างเต็มที่ มิฉะนั้น เธอจะต้องสอนบทเรียนให้กับหลินจิงจิงสักที

ฉู่เฮ่าจัดการเดินเรื่องในโรงพยาบาลเรียบร้อยแล้วก็พูดกับถังจือซย่าว่า “คุณถัง คุณจะกลับก่อนไหม”

“ไม่เป็นไร ฉันจะดูแลเขาเอง”

“ได้ ผมอยู่ข้างนอก หากต้องการอะไรก็โทรศัพท์หาผมแล้วกัน”