ขณะนั้น หญิงสาวที่อยู่บนหาดทรายสักแห่งที่ไกลถึงต่างประเทศก็จามติดๆ ไปตั้งหลายที ไม่รู้ว่ามีคนคิดถึงหรือด่าเธอกันแน่
แสงแดดสาดส่องไปที่ตัวเธอ ภายใต้เสื้อสีขาวนั้น ทำให้เห็นเพชรทรงกลมที่ส่องแสงสว่างไสว
ของล้ำค่าขนาดนี้ เพื่อที่จะดูแลรักษามันให้ดี เธอจึงจำเป็นต้องติดตัวไว้ตลอดเวลา ต่อไปเธอจะต้องหาโอกาสเพื่อเอาไปคืนให้กับผู้ชายคนนั้นอีก
แต่ในตอนนี้ เธอกำลังอยู่ในช่วงหนีงานแต่ง ไม่สามารถที่จะกลับประเทศได้ ก็คงจะต้องดูแลรักษาแทนเขาก่อนแหละนะ
เที่ยงของวันต่อมา ถังจือซย่าพาลูกกลับไปกินอาหารเที่ยงที่ตระกูลถัง หลี่เจี๋ยก็ทำเป็นกระตือรือร้นมาต้อนรับเธอ ก่อนที่จะเกิดเรื่องอะไรกับถังจวิ้น เธอห้ามทำอะไรที่ไม่ดีกับถังจวิ้นเด็ดขาด
“เฉินเฉิน มานี่สิ อันนี้ตาให้หนูนะ” ถังจวิ้นให้อั่งเปาอันหนึ่งที่ในนั้นเต็มไปเงิน
ถังจือซย่าจึงรับมาเก็บไว้ในกระเป๋า “พ่อคะ เฉินเฉินยังเล็ก พ่อให้พอให้พิธีก็พอแล้วค่ะ”
“จะทำแบบนั้นได้ยังไงกัน ฉันมีหลานแท้ๆ แค่คนเดียว ฉันก็ต้องใจกว้างเป็นธรรมดาสิ” ถังจวิ้นยังรู้สึกว่าให้น้อยไปด้วยซ้ำ
หลี่เจี๋ยที่อยู่ข้างๆ เห็นแบบนี้ ก็ยิ้มเยือกเย็นในใจ ทั้งชีวิตนี้ของถังจวิ้นก็คงจะมีแค่ครั้งนี้แหละที่จะทำดีกับถังจือซย่าแม่ลูกได้ ในปีต่อๆ ถังจือซย่าก็จะไม่ได้เจอเขาแล้ว
“โอ๊ย…” ถังจวิ้นเอามือกุมที่หน้าอกไว้ “ฉันดื่มไปแค่แก้วเดียวเอง ทำไมถึงได้เจ็บหน้าอกกัน”
“พ่อคะ ดื่มน้อยๆ หน่อยค่ะ” ถังจือซย่ารีบลุกขึ้น “ไปโรงพยาบาลกันไหมคะ”
พอหลี่เจี๋ยเห็นแบบนั้น จึงรีบลุกมาพยุงสามีไว้ “พ่อเธอกินยาอยู่แล้ว ไม่เป็นไรหรอก ไปพักที่โซฟาหน่อยเถอะ!”
“ไปเอายาฉันมาหน่อย สงสัยสองสามวันนี้ดื่มเหล้า ความดันก็เลยสูงอีกแล้ว” ถังจวิ้นพูดกับภรรยา
หลี่เจี๋ยเดินขึ้นไปที่ชั้นสองแล้วก็บ่นไปด้วย “บอกแล้วว่าอย่าดื่มเหล้าเยอะ ยังจะดื่มอีก”
ถังจือซย่าลุกขึ้นยืนแล้วพูดว่า “ไม่แล้วค่ะ ฉันมีธุระต่อ” พอพูดจบ เธอก็มองหลี่เจี๋ยด้วยความจริงใจ “อาเจี๋ย ร่างกายพ่อฉันไม่ค่อยแข็งแรง ต้องรบกวนอาช่วยดูแลหน่อยนะคะ”
“พูดอะไรกัน พ่อเธอก็คือสามีฉัน เป็นคนที่ฉันจะอยู่ด้วยในครึ่งค่อนชีวิตที่เหลือ ฉันจะดูแลเขาอย่างดีแน่นอน” หลี่เจี๋ยพูดกลับ ยิ่งรู้สึกโดนจับผิดก็ยิ่งแสดงออกว่าต้องการถังจวิ้นมากขนาดไหน
ถังจือซย่าพยักหน้า “ได้ค่ะ งั้นฉันไปก่อนนะคะ”
หลังจากที่หลี่เจี๋ยมองดูถังจือซย่าจากไป เธอถึงได้ถอนหายใจโล่ง คิดในใจว่ายานี้มันได้ผลดีจริงๆ สามีกินไปแค่เม็ดเดียว พอดื่มเหล้าหน่อยความดันก็สูงเลย
อีกแค่ไม่กี่วัน คังเฮ่าเซวียนก็จะหาโอกาสพาเขาเดินทางไกล ถ้าประสบอุบัติเหตุที่เมืองอื่นๆ เธอก็จะได้บรรลุเป้าหมายแล้ว
ถังจือซย่าที่นั่งอยู่ในรถเพื่อไปที่วิลล่าของสีจิ่วเฉิน พอนึกถึงสภาพของพ่อเมื่อกี้แล้ว เธอก็ยังคงไม่สบายใจ ดูท่าทางอีกสองสามวันจะต้องพาพ่อไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลส่วนตัวของสีจิ่วเฉินซะแล้ว ถ้าสุขภาพมีปัญหาอะไร จะได้รักษาได้ตรงจุด
ในวิลล่าของสีจิ่วเฉิน เป็นเพราะว่าปีใหม่จึงมีการตกแต่งประดับประดา ทำให้ในสวนเต็มไปด้วยความโรแมนติก รถสปอร์ตที่เขามอบให้ เธอก็ไม่มีเวลาที่จะไปลองขับดู จึงถูกจอดทิ้งไว้ที่ลานจอดรถ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ค่าต่อการอ่านหน้าต่อไปแพงจังค่ะ...
มาแล้ว พึ่งเข้ามาดู...
รอๆๆคะ...
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...