รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 564

ถังจือซย่าจับแขนของเธอเอาไว้พร้อมทั้งแผ่อายความเย็นชา เธอหัวเราะออกมาเล็กน้อย “หลี่เจี๋ย ฉันแค่มีเขาอยากมาบอกคุณ เกี่ยวกับลูกสาวของคุณ”

“อะไร ชิงชิงเป็นอะไร เธอทำอะไรผิดเหรอ” หลี่เจี๋ยสีหน้าเปล่ยนไป

“ลูกสาวของคุณเกือบจะฆ่าคนตายไปแล้วนะคะ”

“เป็นไปไม่ได้ ชิงชิงของฉันไม่มีความกล้าแบบนั้น แม้แต่ลูกหมาลูกแมวเธอก็ยังไม่กล้าจะฆ่า เธอจะไปกล้าฆ่าคนได้อย่างไร ถังจือซย่าเธออย่ามาใส่ร้ายลูกชั้นคงไม่ใช่ว่าเธอแอบรังแกลูกสาวฉันลับหลังหรอกนะ”หลี่เจี๋ยร้องออกมาอย่างโมโหในทันที

" แต่ก่อนเธอไม่มีความกล้าจริงๆ แต่ว่าตอนนี้ ความโหดร้ายและความกล้าของเธอถูกทำให้เติบโตขึ้น ถังชิงชิงทำได้ทุกอย่างเพื่อเงิน”ถังจือซย่าคำรามในลำคอเสียงเย็น

“จือซย่า ไม่ว่าชิงชิงจะทำอะไรลงไป ไม่ว่าอย่างไรนั่นก็เป็นน้องสาวของเธอนะ ได้โปรดเห็นแก่ความที่พวกเธอมีพ่อคนเดียวกันเธออย่าได้ไปถือสาหาความกับชิงชิงเลยได้ไหม”หลี่เจี๋ยใช้ความเป็นพี่น้องขึ้นมาพูด

ถังจือซย่าได้ยินประโยคนี้ เธอกลับยิ่งยิ้มเยียบกว่าเดิม “ฉันขอบอกข่าวดีกับคุณเรื่องหนึ่งนะคะ คุณพ่อฟื้นแล้ว”

“อะไรนะ อาจวิ้นฟื้นแล้ว งั้นก็ดีเลย ฉันคิดถึงเขามาก!” หลี่เจี๋ยรีบแกล้งแสดงออกอย่างรักใคร่

นับว่าหลี่เจี๋ยนั้นคิดได้แล้ว ขอเพียงแค่ถังจวิ้นฟื้นขึ้นมา เขาต้องเห็นแก่ความที่พวกเขามีลูกด้วยกันและให้อภัยเธอ ต่อให้เธอเป็นคนแก้พินัยกรรมของเขา ถังจวิ้นต้องให้อภัยเธอแน่

“แต่คุณพ่อไม่อยากเจอคุณ และ และยิ่งไม่ยอมให้อภัยกับการกระทำทั้งหมดของคุณ คุณดีใจเร็วไปแล้วค่ะ”ถังจือซย่าตอบกลับโดยทำลายความหวังของเธอจนแตกเป็นเสี่ยงๆ

สีหน้าของหลี่เจี๋ยเปลี่ยนไป “ถังจือซย่า เธอคงไม่ได้พูดถึงฉันในแง่เลวร้ายให้พ่อของเธอฟังหรอกนะ พวกเราเป็นสามีภรรยากัน ใช่ว่าเธอจะมาทำให้ร้าวฉานได้ ชิงชิงเองก็เป็นลูกสาวของพ่อเธอคนนึงนะ! เขาไม่มีทางยอมเห็น ฉันติดคุกหรอก”

ถังจือซย่าโกรธจนหัวเราะออกมา หลี่เจี๋ยยังคงพูดเหตุผลออกมาได้แบบนี้อยู่อีก!

หลี่เจี๋ยเริ่มหอบและร้องออกมาอย่างบ้าคลั่ง “ถังจือซย่า ปล่อยลูกฉันไปเถอะ! ฉันจะคุกเข่าให้เธอ เธอปล่อยชิงชิง ไปเถอะนะ...”

" คุณพาลูกสาวที่ไม่มีความเกี่ยวข้องทางสายเลือดกับพ่อเข้ามาในบ้าน และใช้เลือดของฉันหลอกคุณพ่อแล้วบอกว่าลูกสาวของคุณคือสายเลือดของตระกูลถัง หลายปีมานี้ลูกสาวของคุณได้รับความรักอย่างถึงที่สุด แต่ฉัน สิ่งที่ฉันสูญเสียไปตลอดชีวิตพวกคุณก็หามาชดใช้ให้ไม่ได้ ฉันจะให้คุณได้รับการตอบแทนที่สาสมกับการกระทำอันแสนเลวร้ายของคุณ”

ถังจือซย่าพูดทิ้งท้ายก็ดินออกไป หลี่เจี๋ยที่อยู่ด้านหลังจับลูกกรงแน่นนพร้อมตะโกนออกมาอย่างบ้าคลั่ง “ถังจือซย่า อย่าทำร้ายลูกฉัน เธอยังเด็ก...ปล่อยเธอไปเถอะ ได้โปรดปล่อยเธอไป...”

ในใจของถังจือซย่ายิ้มเย็น ปล่อยเธอไปงั้นหรอ ไม่มีทางเสียหรอก

ร่องรอยของถังชิงชิงนั้นตามรอยได้แล้ว เธออยู่ที่ร้านอาหารหรูร้านหนึ่ง เธอกำลังดื่มด่ำกับรสชาติของสเต็กเนื้อราวกับ คุณหนูชนชั้นสูงคนหนึ่ง แต่เมื่อมีตำรวจเข้าประตูมา ส้อมและมีดในมือของเธอก็ร่วงลงกับพื้น สีหน้าของเธอมีความหวาดกลัว