รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 568

ในระหว่างที่ซ่งซานเพิ่งจะจอดรถ เธอก็ถือกระเป๋าเดินเข้าไป แต่จู่ๆบอดี้การ์ดที่เพิ่งลงจากรถก็เข้ามาห้ามเธอเอาไว้ และเตือนเธอว่า “คุณครับ โปรดถอยไปด้วย”

“ฉันเป็นคนสนิทของสีจิ่วเฉิน ถอยไป” ซ่งซานมีท่าทีมั่นใจ

แต่ว่าในขณะนี้เองประตูรถก็เปิดออกอัตโนมัติ คนที่ก้าวลงจากรถด้วยความสง่างามกลับไม่ใช่สีจิ่วเฉินแต่เป็นถังจือซย่า

สีหน้าของซ่งซานเปลี่ยนไปอย่างฉับพลัน เธอคิดที่จะเดินจากไป แต่ประโยคจากคนด้านหลังพูดขึ้นอย่างหยอกล้อจนเธอต้องหันมาอีกครั้ง “เธอยังมีหน้ามาหาจิวเฉิน?”

ซ่งซานสูดหายใจเข้าเฮือกใหญ่ คือหมุนตัวกลับมาแล้วต้องเขม็งใส่ถังจือซย่า “ถังจือซย่า แม้แต่น้องสาวแท้ๆเธอก็ยังส่งเข้าไปในคุก เธอนี่มันจิตใจเลวร้ายจริงๆ เย็นชาจนไร้หัวจิตหัวใจ”

ในขณะที่ซ่งซานพูดอยู่ก็พบว่าบนร่างของถังจือซย่าสวมสื้อคลุมสุดหรูอยู่ และในมือก็ถือกระเป๋ารุ่นลิมิเต็ดเอาไว้ ซ่งซานที่เคยมีเงินของสีจิ่วเฉินอยู่ในมือ อีกทั้งยังเคยอยู่ในแวดวงสังคม

ดังนั้นเธอจึงรู้สิ่งที่ถังจือซย่าสวมอยู่บนร่างทั้งหมดมีมูลค่าประมาณเท่าไร นี่ทำให้เธอรู้สึกอิจฉาและเกลียดชังเป็นอย่างมาก

“ถังชิงชิงไม่ใช่น้องสาวของฉัน เธอเป็นลูกที่เกิดกับหลี่เจี๋ยกับผู้ชายคนอื่น แต่จุดจบของเธอ ก็สมควรแล้ว ทำอะไรไว้ก็ได้รับผลที่ตัวเองก่อ” ถังจือซย่าพูดเสียงเย็น

ซ่งซานตกตะลึงไป ถังชิงชิงไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆของถังจวิ้น? ถังจือซย่าเป็นคนจัดฉากหรือว่าเป็นความจริงกัน?

แต่วันนี้ซ่งซานมาหาสีจิ่วเฉิน เธอไม่ได้อยากที่จะหาเรื่องเธอจึงพูดว่า “ถังจือซย่า ฉันมาหาสีจิ่วเฉิน เธอจะมายุ่งได้หรือไง”

ถังจือซย่ามีกลิ่นอายความมีอำนาจของความสูงศักดิ์ สายตานั้นมีความน่าเกรงขามอยู่ด้วย เธอก้าวไปหาซ่งซานทีละก้าว และพูดเตือนว่า “ฉันย่อมยุ่งได้แน่ เพราะว่าเขาเป็นผู้ชายของฉัน เธอกล้าก็ลองดูสิ”

เธอพูดประโยคนี้ออกมาอย่างรุนแรง

ซ่งซานกลืนน้ำลายอึกอย่างไม่รู้ตัว เมื่อไหร่กัน ที่บุคลิกของถังจือซย่าถึงได้แสดงออกถึงความมีอำนาจออกมาได้ขนาดนี้

“ถังจือซย่า พวกเธอยังไม่ได้หมั้นกัน เธอไม่ใช่ภรรยาของเขา เธอไม่มีสิทธิ์ที่จะมาห้ามฉันไม่ให้เจอเขา” ซ่งซานกู่ร้องออกมาเสียงดัง

“แจ้งไปที่แผนกรักษาความปลอดภัย หลังจากนี้อย่าให้เห็นใบหน้านี้ที่ห้องโถงของสีซื่อกรุ๊ปอีก ให้เธอเป็นแบล็คลิสต์เสีย” ถังจือซย่าหันไปแจ้งกับบอดี้การ์ด

“ครับ คุณถัง” บอดี้การ์ดรับคำ

“พวกนายเห็นว่าฉันตบใครหรือเปล่า” ถังจือซย่าหันไปยิ้มถามกับบอดี้การ์ด

“ไม่ครับ พวกเราเห็นแค่หมาบ้าตัวหนึ่งที่กำลังเห่าอยู่ และรบกวนความสงบของคุณถัง” บอดี้การ์ดพูด

ซ่งซานแทบอยากจะฆ่าถังจือซ่า เธอโกรธจนแทบบ้า

ถังจือซย่าอาศัยแสงสว่างเห็นความผิดปกติบนใบหน้าของเธอพอดี ซ่งซาน ใจร้อนที่จะพบกับสีจิ่วเฉินเพื่อหาเงินมาทำหน้าเท่านั้นล่ะ!

“ลากเธอออกไป หลังจากนี้อย่าให้เห็นเธอที่สีซื่อกรุ๊ปอีก” ถังจือซย่าพูดจบก็ไม่อยากที่จะเห็นใบหน้าของซ่งซานอีก

“ถังจือซย่าอย่าได้ใจไปเลย ฉันจะบอกแกให้นะ ฉันกุมความลับสำคัญอย่างหนึ่งไว้ ทั้งชาตินี้ฉันจะไม่มีวันบอกแก ความลับเกี่ยวกับชาติกำเนิดของลูกชายแกไง ฮ่า ฮ่า! ฉันจะบอกแกตอนที่เธอใกล้จะตายแล้ว พอถึงตอนนั้นฉันจะทำให้แกนอนตายตาไม่หลับ” ซ่งซานพูดขณะที่กำลังถูกบอดี้การ์ดคุมตัวพร้อมหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

ฝีเท้าของถังจือซย่าชะงักไป เธอหันไปจ้องซ่งซาน “ความลับอะไร”

“อยากให้ฉันบอก ฝันไปเถอะ！” ซ่งซานขบกราม