“ดีขึ้นไหม” เขาถามเสียงต่ำ
ถังจือซย่าดีขึ้นมาหน่อย เธอพบว่ากอดเขาอยู่ จึงรีบถอยหลัง แต่ไม่คิดว่าจะชนเข้ากับขาโต๊ะ
“ว้าย…” เธอส่งเสียงตกใจ วินาทีต่อมา อ้อมอกที่เพิ่งจะหลุดพ้น ก็ถูกผู้ชายดึงเข้าไปแนบอกใหม่
หน้าของเธอชนเข้ากับแผงอกที่แข็งแรงของเขาจนรู้สึกเจ็บ
แต่ต่อมา มือของเธอก็ถูกจับด้วยมือใหญ่ จูงเธอออกจากห้องไป จนมาถึงข้างรถ ประตูข้างที่นั่งคนขับถูกเปิดออก แล้วถังจือซย่าถูกผู้ชายกดเข้าไปข้างใน
ถังจือซย่านั่งกับที่ แล้วเอาโทรศัพท์ของตนเองโทรหาพ่อเป็นอันดับแรก
“จือซย่า…ฉันหาเฉินเฉินไม่เจอ” ถังจวิ้นที่อยู่อีกฝั่งร้อนใจจนร้องไห้ออกมา
“พ่อคะ ไม่ต้องเป็นห่วง เฉินเฉินปลอดภัยดี เขาไม่เป็นอะไร หนูกำลังไปรับเขา”
“อะไรนะ เฉินเฉินอยู่ที่ไหน เขาอยู่ไหน”
“มีพนักงานใจดีคนหนึ่งรับเขาเอาไว้ หนูกำลังจะไปรับเขา”
“บอกที่อยู่ฉันมา หนูจะไปเดี๋ยวนี้แหละ”
ถังจือซย่าคิดในใจ คืนนี้ถังชิงชิงอยู่กับพ่อ ส่วนถังชิงชิงก็เป็นบุคคลอันตราย เธอจะไม่ยอมให้เธอได้เข้าใกล้ลูกอีกเด็ดขาด เธอรีบพูดว่า “พ่อคะ พ่อเองก็เหนื่อยมากแล้ว หนูไปรับเฉินเฉิน พ่อกลับบ้านไปพักผ่อนเถอะ!”
“ไม่ ฉันจะต้องดูให้แน่ใจก่อนว่าเฉินเฉินปลอดภัย” ถังจวิ้นตกใจกลัวอย่างมาก
“ได้ค่ะ หนูรับเฉินเฉินแล้วจะไปหาพ่อค่ะ” ถังจือซย่าปลอบใจพ่อ คืนนี้ลูกของเธอหายตัวไปได้อย่างไร เดี๋ยวถามลูกเธอก็จะรู้เอง
เธอคิดว่ายังไงก็ต้องเกี่ยวข้องกับถังชิงชิงแน่นอน
หลังวางสาย รถของสีจิ่วเฉินก็มุ่งตรงไปยังที่อยู่ร้านนั้น ถังจือซย่าหลับตาลง พยายามสงบสติอารมณ์ เธอก็ตกใจกลัวแทบแย่
ผู้หญิงพูดอย่างรู้สึกเขินอาย “ไม่ต้องเกรงใจค่ะ พาเด็กกลับบ้านเถอะ!”
ถังจือซย่าเห็นเธอไม่ยอมรับค่าตอบแทน เธอจึงได้แต่พูดขอบคุณ เจ้าเด็กน้อยเงยหน้าขึ้นมา พูดกับสีจิ่วเฉินว่า “อาคนหล่อ คุณเป็นคนมาส่งหม่ามี้ใช่ไหมครับ”
“อื้ม! เจ้าเด็กน้อย เธอรู้ไหมว่าคืนนี้เธอทำหม่ามี้ตกใจกลัวแทบแย่” สีจิ่วเฉินย่อตัวลง รั้งตัวเจ้าเด็กน้อยมากอดไว้
“ขอโทษครับ หม่ามี้ ผมไม่ดีเอง ผมไม่ควรที่จะวิ่งเพ่นพ่าน” เจ้าเด็กน้อยรู้ว่าตนเองทำเรื่องผิด
หลังถังจือซย่าขอบคุณพนักงานแล้ว ก็ถามเจ้าเด็กน้อยว่า “เฉินเฉิน บอกหม่ามี้มาสิว่าหายตัวไปได้ยังไง”
“คุณตาไปจอดรถ น้าชิงชิงบอกว่าจะพาผมไปซื้อของอร่อย แต่เขาไปตั้งนานก็ไม่ยอมกลับมา ผมก็เลยจะไปหาเขา แล้วก็หลงทางครับ” เจ้าเด็กน้อยพูดตามความจริง
ถังจือซย่ารู้สึกว่าความโกรธมันเอ่อล้นออกมา ถังชิงชิง เธอตั้งใจทิ้งลูกฉันไว้งั้นเหรอ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ค่าต่อการอ่านหน้าต่อไปแพงจังค่ะ...
มาแล้ว พึ่งเข้ามาดู...
รอๆๆคะ...
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...