รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 572

สาวไฮโซเลิกคิ้วแล้วหัวเราะออกมาในทันที “อ้อ! งั้นฉันก็ไม่กล้าที่จะแย่งด้วยแล้วล่ะ ตายตาของเขาดีจริงๆ”

สายตาของสีจิ่วเฉินย่อมดี เพราะเครื่องประดับนี้คนในใจของเขาเป็นคนออกแบบนะ!

ถังจือซย่าชมการแสดงจบก็ตัดสินใจชวนหลี่เหมยไปดื่มกาแฟด้วยกัน ในขณะที่เธอกำลังลุกยืนขึ้นนั้นเอง พนักงานคนหนึ่งก็เดินเข้ามาเรียกเธอ “คุณถัง รบกวนคุณมาที่หลังเวทีหน่อยค่ะ”

ถังจือซย่ารู้สึกตกใจอยู่บ้าง และดึงหลี่เหมยไปหลังเวทีด้วยกัน

ก็เห็นผู้จัดการคนนั้นยิ้มต้อนรับเธอ “คุณถังคะ สวัสดีค่ะ ฉันมีของขวัญชิ้นนึงอยากมอบให้กับคุณค่ะ”

“ของขวัญ?” ถังจือซย่าประหลาดใจ

แต่ทางด้านหลี่เหมยราวกับได้มองออกทั้งหมด

ในตอนนี้เอง ผู้จัดการก็หยิบกล่องอันวิจิตรสีขาวออกมา และเปิดออก ในนั้นมีสร้อยคอเส้นนั้นของเธอว่างอยู่ ถังจือซย่าถามอย่างปะหลาดใจว่า “นี่มันผลงานของฉันนี่! จะมอบให้ฉันเหรอคะ”

“ใช่ค่ะ! นี่คือของที่คุณสีจิ่วเฉินมอบให้เป็นพิเศษค่ะ เขาบอกว่านี่คือของขวัญที่เขามอบให้กับผู้หญิงที่เขารักที่สุด”

ใบหน้าของถังจือซย่าร้อนขึ้นเล็กน้อย แต่ภายในใจนั้นปลาล่ะใจด้วยความยินดีเสียจนพูดไม่ออก คงไม่บอกไม่ได้ว่า วิธีที่ผู้ชายคนนี้เซอร์ไพรส์เธอนั้นดีแบบนี้มาตลอด

“จือซย่า ประธานสี ให้พวกเราได้ใช้เพชรที่ดีที่สุด ไม่ใช่ว่าไม่มีเหตุผลนะ เพราะเขาตั้งใจที่จะมอบให้เธอแต่แรกแล้ว” หลี่เหมยพูดยิ้มๆ

ถังจือซย่ายิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว เป็นรอยยิ้ม์ที่มีความสุขและแสนหวาน

“นี่เธอรู้แต่แรกแล้วหรอ ก็ไม่บอกฉันสักคำ”

“ถ้าฉันบอกแล้ว เซอร์ไพรส์ของประธานสีก็ไม่มีแล้วสิ ฉันไม่กล้าพูดหรอกนะ”

ถังจือซย่ามองไปที่ผลงานของตัวเอง และหันไปพูดกับผู้จัดการว่า “รบกวนส่งไปที่บ้านของฉันทีค่ะ!”

“ค่ะ!”

ถังจือซย่าทิ้งที่อยู่ไว้แล้วก็ออกมา เธอห้ามตัวเองไม่ได้ที่จะโทรหาผู้ชายคนนั้น

“ได้รับของขวัญหรือยัง” เสียงหัวเราะทุ้มต่ำของชายหนุ่มดังลอดออกมา

“งั้นก็ได้ อย่าแต่งกับพี่ชายฉันเลย มาแต่งกับฉันเถอะ!” จ้านฉิงเหย่พูดจริงจัง

และไม่กล้าพูดล้อเล่นออกมาเสียงดัง เพราะกลัวว่าสีจิ่วเฉินจะได้ยิน

ถังจือซย่ายิ้มพร้อมกับใช้มือปิดปากเอาไว้ “พูดเสียงดังหน่อยสิ ให้พี่ชายนายได้ยิน”

ในขณะนี้เองบนบ่าของจ้านฉิงเหย่มีมือใหญ่มือหนึ่งตบลงมาอย่างกะทันหัน สีจิ่วเฉินหรี่ตาเข้ามา “เมื่อกี้นายพูดว่าอะไรนะ”

“เอ๊ะ ผมพูดอะไรไปหรอ ผมไม่ได้พูดอะไรไปสักหน่อย!” จ้านฉิงเหย่หันไปกระพริบตาใส่ถังจือซย่า และให้สัญญาณกับเธอว่าไม่ให้พูดออกมา

“ไม่ได้พูดอะไรนี่คะ!” ถังจือซย่าแทบระเบิดหัวเราะออกมา

สีจิ่วเฉินต้องไปทักทายแขกผู้ใหญ่คนอื่น จ้านฉิงเหย่รีบเอามือตบอกตัวเอง “เธอไม่รู้หรอว่าฉันกลัวพี่มาตั้งแต่เด็กแล้ว ตอนที่เขาดุฉันเขาเข้มงวดมากเลยล่ะ ตอนยังเด็ก ถ้าฉันไปสร้างเรื่องเขาจะออกหน้าแทนฉันทุกครั้ง ฉันก็นับถือเขานะ”

“จริงหรอ เล่าเรื่องตอนเด็กของเขาให้ฉันฟังหน่อยสิ เค้าเคยทำอะไรผิดไหม หรือว่ามีเรื่องน่าอายหรือเปล่า” ถังจือซย่ารีบสืบขึ้นมาทันทีอย่างสนใจเป็นพิเศษ